Στο χωριό μου, την Πέτρα Λέσβου, εκτός από ελιές, ευδοκιμούν σπάνια, εξωτικά φυτά, όπως ποιητές, πανεπιστημιακοί και γενικώς επιστήμονες. Όσους δε από αυτούς δεν παράγουμε, τους εισάγουμε ως μεταγραφές. Ο Ηρακλέας Σωτηράκης, ηλεκτρολόγος μηχανικός, κάτοχος και λοιπών πανεπιστημιακών τίτλων, τους οποίους αγνοώ, γνωστός και με το παρατσούκλι «Επίκουρος», αποτελεί μία από τις ακριβότερες της τελευταίας γενιάς. Ο ίδιος, λαϊκό παιδί, γέννημα - θρέμμα του Ταύρου, με πολίτικες ρίζες, έχει την αφέλεια να πιστεύει ότι εκείνο το απόγευμα του Μάη, όταν φορώντας τα τρελά μακό του και τα άπειρα χαϊμαλιά πήρε το κατόπι την καλλίπυγο κυρία Μαριάννα, διάλεξε μονάχος τη μοίρα του. Αγνοεί ότι εμείς οι Πετρανοί, ανέκαθεν φιλοθεάμονες, είχαμε την ανάγκη κάποιου που θα άλλαζε τα φώτα σε μερικά από τα μεγαλύτερα σύγχρονα αθηναϊκά θέατρα και συνεπώς θα μας έβαζε ελευθέρας και πρώτη σειρά σε ουκ ολίγες πρεμιέρες.
Ο Ηρακλής ανήκει σε κείνη τη μειοψηφία των πανεπιστημιακών που δεν ζουν αποστειρωμένοι μέσα στη σκόνη των βιβλίων. Είναι πρακτικό πνεύμα: άνθρωπος της πιάτσας, με τεχνικές γνώσεις και χέρια λερωμένα από αληθινή σκόνη από το θέατρο «Κάππα», το «Κάτια Δανδουλάκη», το «Εθνικό» (υπήρξε χρόνια συνεργάτης και φίλος του Νίκου Κούρκουλου) και το «Θησείο». Για το τελευταίο υπάρχει κι ανέκδοτο, που εδράζεται στο βαθύ αρχαιολογικό μου υπόβαθρο:

«Ήταν ποτέ θέατρο το Θησείο;» ρώτησα κάποτε. «Ναι, μωρή! Έχω και φωτογραφία με τον Περικλή, που μου δείχνει πώς να κρεμάσω τα καντήλια! Του Μαρμαρινού το θέατρο, έκανα, ζώον, αυτό λένε Θησείο.» Αν και φωνακλάς, είναι απίστευτα σεμνός. Ελάχιστοι από όσους τον γνωρίζουν καλά ξέρουν τις πληροφορίες αυτές.
Ο Ηρακλέας Σωτηράκης είναι μεγάλη κοιλιά αναντιρρήτως, αλλά ακόμη μεγαλύτερη καρδιά. Ως αυτοδημιούργητος έχει διαπράξει στη ζωή του ουκ ολίγους άθλους. Βεβαίως του έχει απαγορευτεί η ζώνη της Ιππολύτης, ο ίδιος ωστόσο διατείνεται πως ένα τηλέφωνο να έπαιρνε την αμαζόνα και θα του έστελνε όσες ζώνες δε φορούσε με κούριερ! Ειδικότης του πάντως είναι ο καθαρισμός της «κόπρου του Αυγεία» όλων μας, των φίλων του. Πήρες καρέκλα από το ΙΚΕΑ και δεν ξέρεις να τη συναρμολογήσεις; Ηρακλής! Έμεινες έξω από το σπίτι σου; Ηρακλής! «Ποιος είναι, αγόρι μου, ο Καθηγητής του Πανεπιστημίου; Ποιος έχει το πιο μακρύ βιογραφικό, με την καλή την έννοια; Αυτός θα δώσει λύση!» Βλάκας δεν είναι, είναι κάτι που στην εποχή μας κατάντησε συνώνυμο του βλάκα: ψυχάρα. Κι είναι ο μόνος άνθρωπος που με έκανε να γελάσω στη χειρότερη νύχτα της ζωής μου: «Πετρανή, τι περιμένεις; Από όλες τις ημέρες της εβδομάδας, Σάββατο βράδυ διάλεξε να πεθάνει!» Με κοιτά: «Ένα Σαββατόβραδο μόνο κατάφερε να σε μαντρώσει μέσα η μάνα σου!»

Τυπικός Υδροχόος, γεννημένος την ίδια μέρα με τον πατέρα μου! (ημέρα είπα, όχι χρόνο, εντάξει;) Δεν υπάρχει Σαββατόβραδο που δε χόρεψε ζεϊμπέκικο, είχε - δεν είχε πίστα το μαγαζί! Αλαλάζων στις διαδηλώσεις, στο μπάνιο, στην κυρία Μαριάννα, στην πλατεία του χωριού, στο δυστυχή τον πρύτανη, τελευταίως και μέσα από το site του στον Capital, εκτός από θρήσκος (ξέρει όλες τις τοιχογραφίες στις υπό ανέγερση εκκλησιές), προέκυψε εσχάτως και ποιητής. Για κακή μας τύχη με βούλα, καθώς διαβάζοντας στίχους του στην καλή φιλόλογο κυρία Μαριάννα, εκείνη συμπέρανε «αυτό είναι σίγουρα Δημουλά»! Έκτοτε όλοι νοσταλγήσαμε την εποχή που μας διηγούνταν πώς σερβίρισε κεράσια στην Paris Hilton υπό το βλέμμα του Ψινάκη, του Ρουβά και της Ελένης Γλύκατζη - Αρβελέρ!
Ο πιο επικίνδυνος άθλος του είναι η οδήγηση. Όταν πιάνει δεξιά λωρίδα «σας ομιλεί ο κυβερνήτης» αρχίζω «πετάμε στα 17.000 πόδια και δεξιά μας βλέπετε την Κάρυστο»! Γενικώς τα χορευτικά και οι ατάκες μας θα μπορούσαν να σταθούν και στο prime time. Το κείμενο του αφιερώνεται από την ταπεινότητά μου και την Αναστασία, για τη Μεγάλη Παρασκευή, όταν έσπασε την πόρτα του εξοχικού και δε μας άφησε να τουρτουρίζουμε δυο κορίτσια μόνα κι απροστάτευτα μέσα στη νύχτα! «Άμα με ξαναξυπνήσεις νύχτα, θα μάθεις γιατί έπνιξε ο Ηρακλής το Λέοντα, εσύ με τα ζώδια» είπε, κατεβαίνοντας τη σκάλα. «Ξεχνάς όμως ότι σβερκώθηκε τη λεοντή, χρυσό μου», απάντησα! «Πετρανές! Αυτός είναι ο 13ος άθλος μου, κατάλαβες;», είπε κι εξαφανίστηκε μέσα στη νύχτα.