«Heart, Not Shoes». Όταν οι ανήλικοι πρόσφυγες της Αγιάσου γράφουν ποιήματα στα αγγλικά και συμμετέχουν σε πανελλαδικό διαγωνισμό

Πολλά έχουμε ακούσει και γράψει για τους μετανάστες και τους ανήλικους πρόσφυγες του Κέντρου Φιλοξενίας Ανήλικων Μεταναστών της Αγιάσου. Αυτό που πολλοί από εμάς δε γνωρίζουμε, όμως, είναι πως και οι ίδιοι έχουν γράψει για τον εαυτό τους, και μάλιστα στα αγγλικά. Μέσω των μαθημάτων Αγγλικής που παρακολουθούσαν πριν από δύο χρόνια, δόθηκε η ευκαιρία σε πολλά από αυτά τα παιδιά να εκφράσουν τις σκέψεις τους γράφοντας το δικό τους ποίημα. Φέροντας τον τίτλο «Heart, Not Shoes» («Καρδιά, Όχι Παπούτσια»), η συγκεκριμένη συλλογή ποιημάτων συμμετέχει τώρα σε έναν ηλεκτρονικό διαγωνισμό, φιλοδοξώντας να γίνει γνωστή σε πανελλαδικό επίπεδο.

Ήταν το 2009 όταν η καθηγήτρια και συγγραφέας Εύη Λαμπροπούλου, που το διάστημα εκείνο έμενε στη Μυτιλήνη, έπιασε δουλειά ως δασκάλα Αγγλικών στο Κέντρο Φιλοξενίας Ανήλικων Προσφύγων της Αγιάσου. Η σχέση αυτή, ωστόσο, συχνά ξέφευγε από τα στενά όρια της διδασκαλίας και μάθησης, αφού οι ανήλικοι πρόσφυγες ένιωθαν την ανάγκη να μοιράζονται μαζί της τα προβλήματά τους. Μη μπορώντας να χειριστεί κάτι τέτοιο με άλλο τρόπο, η ίδια σκέφτηκε να «μεταμορφώσει» το μάθημα σε Εργαστήρι Δημιουργικής Γραφής, ζητώντας από τα παιδιά να γράψουν τις σκέψεις τους με τη μορφή ποιημάτων.
Στους 14 συνολικά μήνες που διήρκεσε το συγκεκριμένο «μάθημα», οι ανήλικοι πρόσφυγες έγραψαν για θέματα που προέκυψαν μέσα από τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντά τους.
Το αποτέλεσμα έδειξε, σύμφωνα με την κ. Λαμπροπούλου, πως οι ανήλικοι μαθητές του Κέντρου ήταν και «πολιτιστικοί» εκτός από «πολιτικοί» πρόσφυγες. Συγγράφηκαν πολλά κείμενα, κυρίως στα αγγλικά: «Don’t tease, Just kiss, Do it please» («Μη με πειράζεις, Μόνο φίλα, Κάν’ το σε παρακαλώ») γράφει ένας από τους μαθητές, «Έρωτας κι άλλες καταστροφές» είναι ο τίτλος ενός από τα ποιήματα, αυτού τού Αλί.
«Περάσαμε μερικούς μήνες γράφοντας ό,τι μας ένοιαζε. Αυτό συνέβη επειδή η δασκάλα μας γράφει συχνά και πιστεύει ότι κάνει καλό», αφηγούνται ο Μουστάμπα, ο Μεχντί, ο Αλί, ο Μοχάμεντ και άλλοι ανήλικοι πρόσφυγες στο σχετικό blog http://birdsontheroad.blogspot.com που έχει δημιουργηθεί. «Γράψαμε για αϋπνία, έρωτα, πόνο, τσάι, σύννεφα, διαβατήρια και τηγανητές πατάτες. Γράψαμε κι αυτοί που δε γνωρίζαμε αγγλικά…»


Ένας από τους ανήλικους πρόσφυγες της Αγιάσου, με την Εύη Λαμπροπούλου (πάνω). «Ούτε οι πατάτες…» είναι ο τίτλος του ποιήματος του Αλί Μοχαμεντί, που φωτογραφίζεται εδώ με συνομήλικό του από το Κέντρο

Συμμετέχοντας στο διαγωνισμό
Τώρα το «Heart, Not Shoes» συμμετέχει σε ηλεκτρονικό διαγωνισμό με τίτλο «TEDxAthensChallenge». Έχει διακριθεί μεταξύ των 10 πρώτων και μπορεί να ψηφιστεί, ήδη από την περασμένη Παρασκευή, μέσω της ιστοσελίδας http://tiny.cc/41f78/.
Εφόσον κερδίσει, τα κείμενα θα μπορέσουν να εκδοθούν με τη μορφή βιβλίου, ενώ στόχος είναι να διοργανωθούν αντίστοιχα σεμινάρια και σε άλλες περιοχές της χώρας, αλλά και σχετική ιστοσελίδα.
«Η λογοτεχνία δίνει ταυτότητα και σώζει ζωές και νομίζω ότι κάποια από αυτά τα παιδιά έχουν πάρει μαζί τους την αίσθηση ότι μπορούν να εκφραστούν», λέει κλείνοντας η κ. Λαμπροπούλου. «Αυτό δίνει στους ίδιους αυτοεκτίμηση και μια αίσθηση ότι ανήκουν εδώ, στη Δύση, και σε εμάς τη δυνατότητα να δούμε τον εαυτό μας μέσα από τα μάτια τους. Και είμαι πολύ ευχαριστημένη που όλο αυτό ξεκίνησε από τη Μυτιλήνη και το έχει μάθει όλη η Ελλάδα.»