Ο Καλλικράτης ήταν περίφημος αρχιτέκτονας του δεύτερου μισού του 5ου π.Χ. αιώνα στην αρχαία Ελλάδα. Παρ’ όλο που η φήμη του ήταν μεγάλη, δεν έχουμε ιδιαίτερες αναφορές για τη γέννηση, τη ζωή και το θάνατό του. Ωστόσο, τα έργα του, αιώνιες αποδείξεις της ζωής και της δράσης του, μας μιλούν για αυτόν. Τα έργα που κατασκεύασε ήταν μεγάλα, σε σημασία και τελειότητα. Ο Καλλικράτης εργάστηκε σε τέσσερα μεγάλα έργα της αρχαίας Αθήνας, σύμφωνα με αναφορές του Πλούταρχου: Στα Μακρά Τείχη της πόλης (460 - 450 π.Χ.), στην επιδιόρθωση τμήματος των περιφερειακών τειχών των Αθηνών, στην ανοικοδόμηση ναού αφιερωμένου στην Άπτερο Νίκη στην Ακρόπολη, το 448 π.Χ., και τέλος, σύμφωνα με τον Πλούταρχο πάλι, συνεργάστηκε με τον Ικτίνο και το Φειδία για την ανέγερση του Παρθενώνα. Πώς τόλμησαν οι Τούρκοι να μετατρέψουν τον Παρθενώνα σε μπαρουτοθήκη, οι Βενετσιάνοι να τον βομβαρδίσουν, οι Άγγλοι να τον λεηλατήσουν, οι Χριστιανολάτρες να τον μετατρέψουν σε δογματική τους εκκλησιά και οι σοσιαλιστές του ΠΑΣΟΚ να βάλουν μέσα τα ΜΑΤ δέρνοντας τους απλήρωτους συμβασιούχους απεργούς; Πώς αποφάσισαν να βεβηλώσουν ένα τέτοιο σπάνιο μεγαλοδημιούργημα, που χρειάστηκαν πάνω από 50 χρόνια για να αποπερατωθεί;
Σήμερα όλοι μιλούν για τον «Καλλικράτη»! Όχι τον περίφημο αρχιτέκτονα της αρχαίας Ελλάδας, αλλά για το νόμο 3852/10 του ελληνικού κράτους, με τον οποίο... μεταρρυθμίστηκε η διοικητική διαίρεση της χώρας και επανακαθορίσθηκαν τα όργανα των διοικητικών μονάδων, ο τρόπος εκλογής και οι αρμοδιότητές τους...
Στη πραγματικότητα, ο στόχος είναι να ενισχυθούν οι δομές της τοπικής διοίκησης πολύπλευρα, για να αποτελέσουν ανταγωνιστικές επιχειρήσεις που δεν αφήνουν αναξιοποίητη καμμία δυνατότητα για επιχειρηματική δράση στην περιοχή τους (βουνά, θάλασσα, αιολική ενέργεια, ό,τι έχει ο καθένας!)... Να συνδεθούν με ευρωπαϊκά όργανα και φορείς ώστε να διευκολύνουν την επιχειρηματική δράση και το συνολικότερο σχεδιασμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης εντός της κάθε χώρας, αλλά ακόμη περισσότερο τον κοινό σχεδιασμό μεταξύ περιφερειών και χωρών της Ε.Ε.. Σε αυτή την κατεύθυνση, για τη δημιουργία ανταγωνιστικών δομών-επιχειρήσεων της τοπικής διοίκησης, κάνουν τις συνενώσεις των δήμων και περιφερειών σε μεγαλύτερες μονάδες, τη μεταφορά σε αυτές σημαντικών αρμοδιοτήτων σε πολλούς στρατηγικούς τομείς (νερό, ενέργεια, περιβάλλον, μεταφορές), την ενίσχυση του μάνατζμεντ. Έγινε φανερό ότι ο κατακερματισμός τους δεν επέτρεπε να προχωράνε γρήγορα τα επιχειρηματικά σχέδια των ελληνικών και ευρωπαϊκών μονοπωλίων, η πολιτική της Ε.Ε.. Ακόμη, αναφέρονται στη δημιουργία θεσμών-οργάνων της τοπικής διοίκησης κοινών σε όλη την Ε.Ε., που να συμμετέχουν στην προώθηση της πολιτικής τής Ε.Ε. ενιαία, αλλά και με προσαρμογή στις ιδιαιτερότητες-δυνατότητες της κάθε περιοχής. Ταυτόχρονα, μέσω της «αμοιβαίας ευθύνης», να γίνει διάχυση των ευθυνών για την αντιλαϊκή πολιτική και μέσω της δημοκρατικής νομιμότητας να μπορούν νόμιμα τα μονοπώλια και διάφοροι φορείς τους (Μ.Κ.Ο. κ.λπ.) να συμμετέχουν άμεσα και να καθορίζουν τη λήψη αποφάσεων και στο επίπεδο της τοπικής διοίκησης!
Οι λιγότεροι δήμοι και περιφέρειες, στο πλαίσιο των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, εξυπηρετούν απόλυτα τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου. Όλοι μιλούν για λιγότερο κράτος και «αποκέντρωση». Μια... «αποκέντρωση» που στην ουσία είναι συγκέντρωση για την καλύτερη εξυπηρέτηση των επιχειρήσεων. Δηλαδή: Θα υπάρχει μεγαλύτερη πληθυσμιακή συγκέντρωση, θα διευκολυνθεί και θα ενισχυθεί η επιχειρηματική δράση, η συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου (ιδιωτικοποιήσεις, χρήση γης, «πράσινη» ανάπτυξη κ.ά.). Λόγω της πληθυσμιακής συγκέντρωσης, θα μεγαλώσει το αντικείμενο των μεγάλων δημόσιων έργων και έργων υποδομής και θα αναλαμβάνουν την κατασκευή τους μόνο οι κολοσσοί του κλάδου...
Κι ενώ τα Μ.Μ.Ε. αναλώνονται καθημερινά στο ποιος υποψήφιος «πήρε» ποιον στο ψηφοδέλτιό του και ποιος «μεταγράφηκε» σε ποιον, το σίγουρο είναι ότι δεν πρόκειται για αποκέντρωση, αλλά για ισχυροποίηση του αστικού κράτους. Εξασφαλίζει στους μεγάλους επιχειρηματίες την εκμετάλλευση του φυσικού πλούτου, την αλλαγή χρήσης γης στο όνομα της «πράσινης» ανάπτυξης, χωρίς εμπόδια! Θα οξύνει την ανισότητα των περιφερειών και θα εντείνει την ερήμωση της υπαίθρου. Θα οδηγήσει στη δραστική περικοπή της κρατικής χρηματοδότησης και των οφειλών προς την τοπική αυτοδιοίκηση. Και βέβαια, μέσα από το λάκκο των λεόντων, ξέρουμε καλά πως καμμιά διοικητική αναδιάρθρωση δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τις αιτίες της καπιταλιστικής κρίσης και τις αντιλαϊκές συνέπειές της!

... ο Δανιήλ.