Από το 1911 έως το 1986 καναρίνια προειδοποιούσαν στα ορυχεία τους Βρετανούς ανθρακωρύχους για τη διαρροή επικίνδυνων αερίων. Οι ανθρακωρύχοι έτρεφαν αγάπη για τα συγκεκριμένα ωδικά πτηνά, αφού το κελάηδημά τους έκανε πιο ευχάριστη την επίπονη εργασία στις σκοτεινές στοές. Όποτε έπαυε το κελάηδημα, οι ανθρακωρύχοι αντιλαμβάνονταν ότι ο κίνδυνος βρισκόταν προ των πυλών.

Κι αυτό καθώς τα καναρίνια είναι πολύ πιο ευαίσθητα από τους ανθρώπους σε ορισμένα επικίνδυνα αέρια, όπως το μεθάνιο και το διοξείδιο του άνθρακα, που εκλύονται στα ανθρακωρυχεία. Τα αέρια αυτά είναι άχρωμα, άοσμα και άγευστα. Όμως, ακόμη και μικρές ποσότητές τους έκαναν τα καναρίνια να σιωπήσουν εξ αιτίας των δυσκολιών που προκαλούσαν στην αναπνοή τους. Ο θάνατος των πουλιών ήταν το σήμα για την άμεση εκκένωση της στοάς. Ακόμη και ποντίκια είχαν επιστρατευτεί γι’ αυτήν τη δουλειά.

Ωστόσο, πειράματα των Βρετανών απέδειξαν ότι τα καναρίνια κατείχαν τα πρωτεία της έγκαιρης προειδοποίησης, μέχρι το 1986, όταν η βελτίωση των ηλεκτρονικών ανιχνευτών αερίων οδήγησε στην αντικατάσταση και υποχρεωτική «συνταξιοδότηση» των τελευταίων 200 συμπαθών πτηνών.

ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "SCIENCE ILLUSTRATED"