Σε όλο και περισσότερες περιοχές του κόσμου, οι αγρότες αγωνίζονται για να αντιμετωπίσουν την άνυδρη και «εξαντλημένη» γη, που είναι επακόλουθο της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Προκειμένου να υπάρξει καλή σοδειά, απαιτείται η εξεύρεση άλλων λύσεων. Ο Bέλγος καθηγητής Βοτανικής Willem van Cotthem αποφάσισε να κάνει κάτι γι’ αυτό.

Έπειτα από πολυετή έρευνα, δημιούργησε ένα «πακέτο» για το ξεκίνημα της ανάπτυξης των δέντρων και των ποωδών φυτών, που τους δίνει τη δυνατότητα να ριζώσουν σε άνυδρο έδαφος. Το σημαντικότερο συστατικό αυτού του πακέτου είναι το υδροζελέ, μια ουσία που μπορεί να απορροφήσει μεγάλες ποσότητες νερού και να το αποβάλει σταδιακά προς τις ρίζες των φυτών. Με μια σειρά πειραμάτων αποδείχτηκε πως η μέθοδος λειτουργεί.

Τεκμηριώθηκε ότι όλο και περισσότερα δέντρα επιβιώνουν αν τους παρασχεθεί βοήθεια ώστε να συγκρατούν το νερό.

Ένα επιπλέον πλεονέκτημα είναι πως καθίσταται δυνατή η εξοικονόμηση της μισής ποσότητας νερού που χρησιμοποιείται για το πότισμα. Το πακέτο περιέχει πάνω από 20 διαφορετικά συστατικά, τα οποία αναμιγνύονται στο χώμα στα σημεία όπου πρόκειται να φυτευτούν τα φυτά. Το υδροζελέ αποτελείται από μακρές αλυσίδες μορίων ακρυλαμιδίου και ακρυλικού οξέος.

Οι αλυσίδες σχηματίζουν ένα πολυακρυλαμίδιο, δηλαδή ένα συστατικό που μοιάζει με σφουγγάρι και έχει την ιδιότητα να απορροφά μεγάλες ποσότητες νερού. Ορισμένα υδροζελέ είναι τόσο αποτελεσματικά, που έχουν τη δυνατότητα να συγκρατούν μέχρι και 500 φορές το βάρος τους σε νερό. Όσοι έχουν μικρά παιδιά, γνωρίζουν τα υδροζελέ γιατί συνιστούν σημαντικό μέρος της βρεφικής πάνας.

Ωστόσο, τα υδροζελέ που χρησιμεύουν στη συγκράτηση του νερού μέσα στη γη, είναι άλλου τύπου κι αυτό συμβαίνει γιατί δεν αρκεί να διατηρούν το πολύτιμο νερό - πρέπει και να το απελευθερώνουν έτσι ώστε να επωφελούνται οι ρίζες των φυτών. Είναι προτιμότερο να ελευθερώνεται αργά αργά το νερό ώστε το φυτό να το απορροφά κατά τη διάρκεια μακράς περιόδου.

Βρέθηκε η συνταγή
Τα πρώτα πειράματα με το υδροζελέ έγιναν το 1983 στο Πανεπιστήμιο της Γάνδης του Βελγίου. Μια ομάδα ερευνητών πειραματίστηκε με μια ποικιλία συστατικών και μίξεων - αρχικά στα εργαστήρια του Πανεπιστημίου και στη συνέχεια σε κάποιες άνυδρες περιοχές.
Κάθε συστατικό υποβλήθηκε σε πειραματικό έλεγχο κατά τη διάρκεια του οποίου οι ερευνητές έλεγχαν με ακρίβεια την ποσότητα των σπερμάτων που φύτρωναν, της βιομάζας που παρήγαν τα φυτά και του νερού που εξατμιζόταν από το χώμα και από τα φυτά. Δοκιμάστηκαν πολλές εκατοντάδες δυνητικά βοηθητικές ουσίες.

Ο Willem van Cotthem, προς μεγάλη του χαρά, ανακάλυψε πως ορισμένοι συνδυασμοί οδηγούσαν σε συνεργιστική δράση. Η επίδραση ήταν, με άλλα λόγια, μεγαλύτερη από το άθροισμα των επιδράσεων των μεμονωμένων συστατικών. Οι πρακτικές δοκιμές έγιναν σε συνεργασία με ερευνητές πανεπιστημίων όλου του κόσμου. Τα αποτελέσματα ήταν ενθαρρυντικά. Ακόμη και στο άνυδρο Sahel, την περιοχή στα νότια όρια της Σαχάρας, κατάφεραν να κάνουν τα δέντρα και τους θάμνους να ριζώσουν και να επιβιώσουν στη διάρκεια της
πρώτης, κρίσιμης περιόδου.

Η έρευνα οδήγησε στη δημιουργία της TerraCottem, η οποία τώρα πλέον προμηθεύει πολλά μέρη του κόσμου με το «πακέτο εκκίνησης» για τη βελτίωση του χώματος. «Το τμήμα ανάπτυξης συνεργάζεται με ανεξάρτητα ερευνητικά ιδρύματα κι έτσι βρισκόμαστε διαρκώς στην πρώτη γραμμή της εξέλιξης» λέει ο τεχνικός διευθυντής Davy Ottevaere, επικεφαλής των αναπτυξιακών εργασιών της TerraCottem. Έχει δημιουργηθεί έτσι μια
σειρά εξειδικευμένων προϊόντων τα οποία είναι κατάλληλα για αμπέλια, οπωροφόρα και για στέγες με πράσινο. «Προς το παρόν εργαζόμαστε πολύ πάνω στην καλλιέργεια φυτών για βιοκαύσιμα σε εδάφη οριακής απόδοσης», εξηγεί ο Davy Ottevaere.

ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "SCIENCE ILLUSTRATED"