Εμπρός Εβδομαδίαια Εφημερίδα Νομού Λέσβου - Γυμνασιάρχου Ολυμπίου 4 - Mυτιλήνη - 81100
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή με οποιονδήποτε τρόπο.
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή με οποιονδήποτε τρόπο.
π. Θεμιστοκλής Στ. Χριστοδούλου
Ένας αιώνας ζωής και μαρτυρίας
Εκδόσεις Ομολογία
Αθήνα 2010, σελ. 264
«Τα κείμενα του βιβλίου που ακολουθούν δεν αποτελούν εργασία που θέλει να εμφανίσει κάποιον νεοφανή άγιο. Ο σκοπός της παρούσης συγγραφής δεν είναι αυτός. Ούτε επίσης ο σκοπός μας είναι να προλάβουμε να αναδείξουμε έναν νέο σύγχρονο γέροντα. Ο κύριος σκοπός αυτού του βιβλίου μας είναι να προβάλει έναν γνήσιο και αληθινό άνθρωπο πέρα από σχήματα και τυποποιημένες συμπεριφορές. Τύποι ανθρώπων τέτοιοι, σαν τον παπα-Φώτη, σπανίζουν σήμερα στην κοινωνία μας. Για το λόγο αυτό και ο υπότιτλος του βιβλίου μας “Σημείον Αντιλεγόμενον” φανερώνει ότι ο άνθρωπος αυτός άφησε μέσα στις ψυχές όλων εκείνων που τον γνώρισαν την αίσθηση μιας παράξενης καλογερικής παρουσίας. Ο παπα-Φώτης μπόρεσε και πέτυχε να μπερδέψει τους συνανθρώπους του. Δεν έκανε οπαδούς. Ποτέ του δεν έκανε συνοδεία. Δεν του άρεσαν οι κολακείες και οι καλές εύφημες μνείες. Του άρεσε ο καλός λόγος, ο ανεπιτήδευτος. Μόλις αισθανόταν ότι οι άλλοι τον κολάκευαν έκανε μπροστά τους σαν τρελλός. Είχε τον τρόπο του να θολώνει τα νερά των “γεροντολόγων”. Μισούσε την επιτήδευση και στο λόγο και στην εμφάνιση. Για τον λόγο αυτό και σε κυρίες και δεσποινίδες φερόταν σκληρά. Εκείνους που ζητούσαν να είναι κοντά του τους περνούσε από δέκα κόσκινα. Ιδιαιτέρως σ’ αυτά τα πρόσωπα φερόταν τόσο σκληρά και πιθανόν απάνθρωπα. Εκτός των σκληρών του λόγων, τους καθύβριζε με όλη τη σημασία της λέξεως. Και όλα αυτά τα έκανε γιατί δεν ήθελε συνοδεία. Ήθελε την αγάπη, όμως βίωνε την ξενιτειά σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής του.»
Το παραπάνω απόσπασμα είναι από το προλογικό κεφάλαιο του βιβλίου του πρωτοπρ. π. Θεμιστοκλέους Χριστοδούλου, ιερέα του Ιερού Ναού Αγίου Ελευθερίου - οδού Αχαρνών, ο οποίος γνώριζε τον παπα-Φώτη και είχε συνδεθεί με δεσμούς φιλίας και αγάπης. Στο παρόν βιβλίο παρουσιάζει τη ζωή και το έργο του παπα-Φώτη από τη γέννηση και τα παιδικά του χρόνια, μέχρι την κοίμηση και την κηδεία του. Δημοσιεύει ακόμη μαρτυρίες διαφόρων προσώπων, τις προσωπικές του μαρτυρίες, καθώς και μια αξιόλογη συνέντευξη του παπα-Φώτη στο πλαίσιο της Συνάξεως των Νέων στο ναό Αγίου Ελευθερίου, επί πολλών πνευματικών θεμάτων, το 2002.
«Μια σύγχρονη ασκητική μορφή που έζησε στα χρόνια μας στο νησί της Λέσβου. Ο παπα-Φώτης υπήρξε αναμφισβήτητα μια μορφή κολλυβαδικής εποχής, με αρχές και βιώματα οσίων ασκητών, που μόνο στα συναξάρια των αγίων διαβάζουμε. Ήταν διά Χριστόν σαλός. Η ανάγνωση του βιβλίου χαρίζει στον αναγνώστη στιγμές ανάμεικτες γέλιου και λύπης. Αγιορείτης στο ξεκίνημα της ιερατικής του διακονίας αλλά και μέχρι τέλους πιστός στις αρχές της μοναδικής πολιτείας, παρόλο που έζησε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του ένας περιπλανώμενος για την αγάπη του Χριστού μας», σημειώνει ο συγγραφέας.
Προλογίζει ο Μητροπολίτης Μυτιλήνης κ. Ιάκωβος.
Ένας αιώνας ζωής και μαρτυρίας
Εκδόσεις Ομολογία
Αθήνα 2010, σελ. 264
«Τα κείμενα του βιβλίου που ακολουθούν δεν αποτελούν εργασία που θέλει να εμφανίσει κάποιον νεοφανή άγιο. Ο σκοπός της παρούσης συγγραφής δεν είναι αυτός. Ούτε επίσης ο σκοπός μας είναι να προλάβουμε να αναδείξουμε έναν νέο σύγχρονο γέροντα. Ο κύριος σκοπός αυτού του βιβλίου μας είναι να προβάλει έναν γνήσιο και αληθινό άνθρωπο πέρα από σχήματα και τυποποιημένες συμπεριφορές. Τύποι ανθρώπων τέτοιοι, σαν τον παπα-Φώτη, σπανίζουν σήμερα στην κοινωνία μας. Για το λόγο αυτό και ο υπότιτλος του βιβλίου μας “Σημείον Αντιλεγόμενον” φανερώνει ότι ο άνθρωπος αυτός άφησε μέσα στις ψυχές όλων εκείνων που τον γνώρισαν την αίσθηση μιας παράξενης καλογερικής παρουσίας. Ο παπα-Φώτης μπόρεσε και πέτυχε να μπερδέψει τους συνανθρώπους του. Δεν έκανε οπαδούς. Ποτέ του δεν έκανε συνοδεία. Δεν του άρεσαν οι κολακείες και οι καλές εύφημες μνείες. Του άρεσε ο καλός λόγος, ο ανεπιτήδευτος. Μόλις αισθανόταν ότι οι άλλοι τον κολάκευαν έκανε μπροστά τους σαν τρελλός. Είχε τον τρόπο του να θολώνει τα νερά των “γεροντολόγων”. Μισούσε την επιτήδευση και στο λόγο και στην εμφάνιση. Για τον λόγο αυτό και σε κυρίες και δεσποινίδες φερόταν σκληρά. Εκείνους που ζητούσαν να είναι κοντά του τους περνούσε από δέκα κόσκινα. Ιδιαιτέρως σ’ αυτά τα πρόσωπα φερόταν τόσο σκληρά και πιθανόν απάνθρωπα. Εκτός των σκληρών του λόγων, τους καθύβριζε με όλη τη σημασία της λέξεως. Και όλα αυτά τα έκανε γιατί δεν ήθελε συνοδεία. Ήθελε την αγάπη, όμως βίωνε την ξενιτειά σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής του.»
Το παραπάνω απόσπασμα είναι από το προλογικό κεφάλαιο του βιβλίου του πρωτοπρ. π. Θεμιστοκλέους Χριστοδούλου, ιερέα του Ιερού Ναού Αγίου Ελευθερίου - οδού Αχαρνών, ο οποίος γνώριζε τον παπα-Φώτη και είχε συνδεθεί με δεσμούς φιλίας και αγάπης. Στο παρόν βιβλίο παρουσιάζει τη ζωή και το έργο του παπα-Φώτη από τη γέννηση και τα παιδικά του χρόνια, μέχρι την κοίμηση και την κηδεία του. Δημοσιεύει ακόμη μαρτυρίες διαφόρων προσώπων, τις προσωπικές του μαρτυρίες, καθώς και μια αξιόλογη συνέντευξη του παπα-Φώτη στο πλαίσιο της Συνάξεως των Νέων στο ναό Αγίου Ελευθερίου, επί πολλών πνευματικών θεμάτων, το 2002.
«Μια σύγχρονη ασκητική μορφή που έζησε στα χρόνια μας στο νησί της Λέσβου. Ο παπα-Φώτης υπήρξε αναμφισβήτητα μια μορφή κολλυβαδικής εποχής, με αρχές και βιώματα οσίων ασκητών, που μόνο στα συναξάρια των αγίων διαβάζουμε. Ήταν διά Χριστόν σαλός. Η ανάγνωση του βιβλίου χαρίζει στον αναγνώστη στιγμές ανάμεικτες γέλιου και λύπης. Αγιορείτης στο ξεκίνημα της ιερατικής του διακονίας αλλά και μέχρι τέλους πιστός στις αρχές της μοναδικής πολιτείας, παρόλο που έζησε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του ένας περιπλανώμενος για την αγάπη του Χριστού μας», σημειώνει ο συγγραφέας.
Προλογίζει ο Μητροπολίτης Μυτιλήνης κ. Ιάκωβος.