Kαλααζάρ ή λεϊσμανίαση

Ακόμη κι αυτοί που δεν έχουν σκυλιά, έχουν ακουστά τη λεϊσμανίαση, ως ανθρώπινη νόσο και μάλιστα αρκετά βαριά. Μοιάζει στις κλινικές της εκδηλώσεις με λευχαιμία, αλλά ευτυχώς υπάρχει θεραπεία που μάλιστα είναι σχεδόν η ίδια στα σκυλιά και στον άνθρωπο. Όσοι βέβαια έχουν σκύλο γνωρίζουν πολύ καλά τα προβλήματα που δημιουργεί στο ζώο τους το καλααζάρ, και ιδίως τώρα, την περίοδο που ξεκινά από Απρίλιο μέχρι και αρχές φθινοπώρου, πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί.
Το παράσιτο είναι το ίδιο και στο σκύλο και στον άνθρωπο, μεταδίδεται με τις φλεβοτόμους σκνίπες, αλλά είναι διαφορετικό το είδος της σκνίπας που μπορεί να μεταδώσει την ασθένεια από σκυλί σε σκυλί, από αυτό που θα προσβάλει τον άνθρωπο.
Το κακό αυτής της ασθένειας είναι ότι το παράσιτο δεν εκριζώνεται από τον οργανισμό. Απλά αναστέλλεται η ανάπτυξή του και κάπου μέσα στον οργανισμό βρίσκεται σε κατάσταση λαθροβίωσης. Αυτό σημαίνει ότι σε κάποια μελλοντική κατάσταση μειωμένης ανοσίας του οργανισμού, η νόσος μπορεί να υποτροπιάσει. Γι’ αυτό και πρέπει να γίνεται περιοδικός επανέλεγχος. Στους ανθρώπους, επειδή το παράσιτο δεν εκριζώνεται από τον οργανισμό, όσοι έχουν νοσήσει απαγορεύεται να γίνουν αιμοδότες, γιατί μπορεί να μεταδοθεί η νόσος στο λήπτη του αίματος.
Το μέγεθος του προβλήματος διαφέρει από μέρος σε μέρος, τόσο του κόσμου όσο και της Ελλάδας. Στην Αμερική, για παράδειγμα, μέχρι το 1999 δεν υπήρχε πρόβλημα, τα κρούσματα ήταν ελαχιστότατα. Τότε εμφανίστηκε μια επιδημία σε μερικά κυνοτροφεία και άρχισε ο έλεγχος. Η οδηγία, μάλιστα, του Οργανισμού Φαρμάκων ήταν να γίνεται ευθανασία σε όλα τα σκυλιά με λεϊσμανίαση. Στην Ευρώπη τα πράγματα είναι εντελώς αντίθετα, καθώς δεν προτείνεται η ευθανασία. Η νόσος όλο και εξαπλώνεται. Στη Βόρειο Ιταλία επίσης δεν υπήρχε πρόβλημα και τώρα στην περιοχή του Μιλάνου έχει γίνει δυσεπίλυτο. Στην Ελλάδα επίσης υπάρχει σοβαρό πρόβλημα και η Μυτιλήνη είναι μια από τις περιοχές υψηλού κινδύνου.

Πρόληψη
Με ένα απλό τεστ αρχικά, μέσω μιας εξέτασης αίματος όπου εντοπίζονται τα επίπεδα της ασθένειας στο αίμα. Η εξέταση ευτή θα πρέπει να επαναλαμβάνεται δυο φορές το χρόνο - κατά την έναρξη και τη λήξη της θερινής περιόδου - και αν το σκυλί ασθενεί μπαίνει σε μια περίοδο θεραπείας με χάπια ή και με ενέσεις. Τέλος, χρειάζεται προσεκτική διατροφή.
Το σημαντικότερο, βέβαια, είναι η προστασία από τη σκνίπα, η οποία επιτυγχάνεται με ειδικά λουράκια στο λαιμό του ζώο,υ καθώς και με την ειδική αμπούλα της οποίας το περιεχόμενο απορροφάται από το δέρμα του σκύλου. Τα προϊόντα αυτά θα τα προμηθευτείτε από τον κτηνίατρό σας και θα πρέπει να επαναλαμβάνετε τη διαδικασία κάθε μήνα. Το κόστος τόσο για το λουράκι όσο και για την αμπούλα δεν είναι μεγάλο και δεν πλησιάζει στο ελάχιστο το κόστος της αποθεραπείας, που εκτός από οικονομικό είναι και ψυχολογικό!
Αυτό βέβαια που θα πρέπει να σκεφτείτε όσοι έχετε σκύλο, είναι πως το ζώο σας κινδυνεύει από τη σκνίπα επειδή υπάρχουν γύρω μας άλλα ζώα που νοσούν. Γι’ αυτό και υπενθυμίζουμε την έκκληση για βοήθεια του Φιλοζωικού «Κιβωτός» - που δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να προστατέψει με συστηματικό τρόπο τα αδέσποτα της πόλης μας παρέχοντάς τους αμπούλες και λουράκια κάθε μήνα. Οποιοσδήποτε, λοιπόν, μπορεί να αναλάβει το κόστος ενός έστω επιπλέον σκυλιού, ας απευθυνθεί στο Σύλλογο παραδίδοντας αμπούλα ή λουράκι.
Και φυσικά μεγάλη μας χαρά θα ήταν αν σε αυτή την έκκληση ανταποκριθεί επιτέλους ο δήμος, εξασφαλίζοντας έστω ένα χρηματικό ποσό προς αυτή την κατεύθυνση.