Από τη δεκαετία τού 1960, οι αστροφυσικοί μιλούσαν για την ύπαρξη ορισμένων λευκών νάνων που, εν μέρει τουλάχιστον, αποτελούνται από κρυσταλλικό άνθρακα. Μπορεί κάλλιστα να έχουν τη μορφή διαμαντιού, το οποίο έχει πολύ σταθερή και συμπαγή κρυσταλλική δομή. Οι λευκοί νάνοι είναι οι πυρήνες πρώην άστρων, που έχουν εξαντλήσει τα πυρηνικά τους καύσιμα, μετατρέποντας αρχικά το υδρογόνο τους σε ήλιο και στη συνέχεια το ήλιο σε άνθρακα και οξυγόνο. Καθώς τα αστρικά αυτά υπολείμματα ψύχονται, ο πυρήνας τους σιγά - σιγά αρχίζει να στερεοποιείται και να μετατρέπεται σε κρυσταλλικό άνθρακα.

Τη δεκαετία τού 1990, όταν ανακαλύφθηκε ότι ο λευκός νάνος BPM 37093 πάλλεται, οι αστρονόμοι συνειδητοποίησαν ότι η μελέτη του θα παρείχε σημαντικά δεδομένα για τον έλεγχο της θεωρίας της κρυσταλλοποίησης του πυρήνα των λευκών νάνων και της σταδιακής μετατροπής του σε «διαμάντι». Έτσι και έγινε. Με τη μέθοδο της αστροσεισμολογίας, της μελέτης δηλαδή της εσωτερικής δομής ενός άστρου μέσω της ανάλυσης της ταλάντωσης της επιφάνειάς του, αστρονόμοι το 2004 βρήκαν ότι μεγάλο μέρος της μάζας τού BPM 37093 είχε κρυσταλλοποιηθεί και είχε γίνει σαν ένα γιγάντιο διαμάντι, με μάζα συγκρίσιμη με αυτή του Ήλιου.

* ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ 'SCIENCE ILLUSTRATED'