ΑΡΘΡΟ

Αυτά που παρακολουθήσαμε και παρακολουθούμε τον τελευταίο καιρό στο πολιτικό πεδίο της πατρίδας μας μέσα στο χώρο του τετάρτου πλέον παγκόσμιου οικονομικού πολέμου, ήταν πραγματικά τραγικά.
Ακούσαμε αλληλοκατηγορίες, για επιπολαιότητα, για ανευθυνότητα, για λάθη και για άγνοια των κανόνων στην ευρωπαϊκή μας συμμετοχή και ότι τώρα χρειάζεται επειγόντως εθνική συνεργασία των πολιτικών δυνάμεων για να αντιμετωπίσουμε τις ιστορικές κρίσιμες στιγμές που διανύουμε ως κράτος.
Με καταγραμμένη την αγανάκτηση και το θυμό των πολιτών και τη δυσφορία των εταίρων μας, που είναι αποτέλεσμα της κυβερνητικής πολιτικής, οι πολίτες προσπαθούν να καταλάβουν την πραγματική αλήθεια για τη διαφαινόμενη χρεωκοπία της χωράς όπως ισχυριζόταν η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση.
Μια πολιτική που μόνο θεωρητικά έχει την εντολή του λαού εν τούτοις... χωρίς δημοψήφισμα… επέβαλε οριζόντια περικοπές μισθών και συντάξεων, καθώς καιέκτακτους φόρους και εισφορές σε ολόκληρο το παραγωγικό κομμάτι του λαού μας. Μια πολιτική που δεν είχε αναπτυξιακό πρόγραμμα για τη χώρα - ενώ μεγάλο μέρος των πολιτών φοροδιαφεύγουν διαχρονικά, όπως άλλωστε αναφέρουν οι κυβερνώντες. Άραγε, πού βαδίζουμε πλέον; Αφού είναι φανερό ότι με αυτά τα μέτρα οδηγείτε ο λαός στο χάος.

Ακούοντας τις πολιτικές αντιπαραθέσεις μεταξύ των αρχηγών των κομμάτων και των βουλευτών, καταλαβαίνεις ότι αλληλοκατηγορούνται στα πλαίσια της κομματικής τους προσήλωσης και των κανόνων του κόμματος για το πώς θα εδραιώσουν την επανεκλογή τους με υποσχέσεις και κυρίως με απραγματοποίητους σχεδιασμούς, ώστε στη Βουλή και στα παράθυρα των τηλεοράσεων να αντιλαμβάνεται κάποιος από τις ομιλίες ότι το παρελθόν γίνεται παρόν και το μέλλον γίνεται χάος, προκαλώντας με αυτές τις πολιτικές συμπεριφορές τους την οργή και τη δυσπιστία των πολιτών, αλλά και των εταίρων μας στην Ε.Ε.. Παρουσιαζόμαστε ως χώρα ανέτοιμοι, ότι έχουμε άγνοια του πολιτικού και οικονομικού γίγνεσθαι στην Ευρώπη, ώστε να μας αντιλαμβάνονται οι εταίροι μας ως αναξιόπιστους.
Πραγματικά με τα τελευταία γεγονότα ένιωσα ότι είμαι μειωμένης κοινωνικής και πολιτικής αντίληψης, αφού δεν μπορούσα να παρακολουθήσω τους πολιτικούς ελιγμούς του απελθόντος πρωθυπουργού, καθώς και τις πολιτικές καντρίλιες των βουλευτών του, από τους οποίους οι περισσότεροι δεν είχαν καν διαβάσει λίγες σελίδες της δανειακής σύμβασης, ενώ ήταν υπέρμαχοι της πολικής του κόμματός τους και μετά της κυβερνητικής πολικής, την οποία μάλιστα οι περισσότεροι καταδίκαζαν, λέγοντας ότι καταλαβαίνουν την οικονομική αθλιότητα των πολιτών από τα σκληρά μέτρα, αλλά παράλληλα - με έκπληξη για αυτούς που τους παρακολουθούσαν - όλοι οι κυβερνητικοί βουλευτές με πολιτική αλαζονεία να χειροκροτούν τον πρωθυπουργό... και με την ψήφο τους να τον στηρίζουν· εικόνα παραλόγου.

Αυτό δεν μπόρεσαν να το εξηγήσουν στο λαό και για να το καταλάβει ο πολίτης έπρεπε να είναι πολιτικά πολύ έξυπνος…! Ασφαλώς υπάρχουν διαφορετικές κρυφές πολιτικές απόψεις των βουλευτών, οι οποίες όμως σπάνια παρουσιάζονται στο κοινοβούλιο, ενώ σιδηρά φαίνεται να είναι η κομματική πειθαρχία μέσα στην οποία πολλές φορές χάνεται το εθνικό συμφέρον, κάνοντας έτσι τον πολιτικό λόγο φτωχό και αναξιόπιστο.
Ήταν πραγματικός κοινοβουλευτικός κανιβαλισμός, με μια αντιπολίτευση που έχασε την ευκαιρία με την αποχώρησή της να συγκρουστεί και να κρίνει συστηματικά στο κοινοβούλιο, για να παρουσιάσει τις προοπτικές ότι μπορεί τα μέτρα να μην έχουν οριζόντια κατανομή αλλά μπορούν να επιλέγονται με βάση τις κοινωνικές ομάδες και να περιγράψει την ευρωπαϊκή μας προοπτική.
Μια ιδιόμορφη πολιτική τηλεθέαση, ένας καταιγισμός πληροφοριών, με έντονο ανταγωνισμό από τα Μ.Μ.Ε., προκάλεσε μια αβεβαιότητα στους πολίτες όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Δυστυχώς οι πολιτικοί μας δεν έχουν καταλάβει ακόμη ότι η μεταλλαγμένη Δημοκρατία μας χρειάζεται έντονο και καθοδηγούμενο ευρωπαϊκό προσανατολισμό, με πολιτικά κόμματα με διαφορετική πολιτική σκέψη και νοοτροπία, καθώς και διαφορικό διεκδικητικό πολιτικό λόγο, στα πλαίσια των υποχρεώσεών μας προς τους εταίρους μας.
Επιτέλους ας καταλάβουμε ότι το πολιτικό τοπίο έχει αλλάξει και ότι οι συνεργασίες ίσως είναι το μέλλον της πολιτικής.