Η πυομήτρα είναι μια πολυσυστηματική νόσος που συναντάται συχνά στα ζώα συντροφιάς. Χαρακτηρίζεται από συγκέντρωση πύου στη μήτρα. Νοσούν κυρίως ζώα μέσης ηλικίας (επτά - δέκα ετών), χωρίς να αποκλείονται και άλλες ηλικίες.
Η πυομήτρα είναι μια πολυσυστηματική νόσος που συναντάται συχνά στα ζώα συντροφιάς. Χαρακτηρίζεται από συγκέντρωση πύου στη μήτρα. Νοσούν κυρίως ζώα μέσης ηλικίας (επτά - δέκα ετών), χωρίς να αποκλείονται και άλλες ηλικίες.
Αιτιολογία
Στην πυομήτρα βασικό ρόλο παίζουν τρεις κυρίως παράγοντες:
1. η υπερευαισθησία του ενδομητρίου στην προγεστερόνη. Η προγεστερόνη μετά την ωορρηξία και για εννέα - 12 εβδομάδες παραμένει σε πολύ αυξημένα επίπεδα στο αίμα (πάνω από 40 ng/ml).
2. η αυξημένη συγκέντρωση οιστρογόνων (ζώα τα οποία δεν έχουν ζευγαρώσει και ζώα στα οποία έχουν χορηγηθεί συχνά σκευάσματα για αναστολή οίστρου ή αποτροπή σύλληψης).
3. μόλυνση της μήτρας με παθογόνα βακτήρια (E-Coli, Streptococcus, Staphylococcus, Proteus, Klebsiella κ.ά.).
Συμπτώματα - διάγνωση
Τα συμπτώματα ποικίλλουν και εξαρτώνται από τον τύπο (ανοικτή ή κλειστή πυομήτρα) και από τη διάρκεια της νόσου.
Συνήθως αναφέρονται ανορεξία, καταβολή δυνάμεων, πολυουρία, πολυδιψία, πυρετός (υποθερμία στα σηπτικά περιστατικά), διόγκωση κοιλιάς, έμετοι, διάρροια κ.ά..
Στα περιστατικά ανοικτής πυομήτρας, παρατηρείται δύσοσμο πυώδες ή βλεννοαιμορραγικό, σκούρο καφεπράσινο κολπικό έκκριμα στα εξωτερικά γεννητικά όργανα και συχνά απότομο «ξεφούσκωμα» της διογκωμένης κοιλιάς.
Οι ακτινογραφίες και το υπερηχογράφημα είναι σημαντικές διαγνωστικές δοκιμές. Στον αιματολογικό και βιοχημικό έλεγχο παρατηρούνται συνήθως αύξηση λευκών αιμοσφαιρίων με ουδετεροφιλία (πάνω από 20.000/ul), αναιμία, υπερπρωτεϊναιμία, αύξηση ηπατικών ενζύμων κ.ά..
Πρόγνωση
Σε έγκαιρη διάγνωση και όταν η κατάσταση του ζώου είναι καλή, η πρόγνωση είναι καλή. Όταν η κλινική κατάσταση του ζώου είναι κακή, τότε και η πρόγνωση είναι επιφυλακτική ή και κακή.
Θεραπεία
Προηγείται υποστηρικτική θεραπεία (αντιβιοθεραπεία, ενυδάτωση, βιταμινοθεραπεία). Η φαρμακευτική θεραπεία δεν είναι πάντα αποτελεσματική και αυτό πρέπει να το γνωρίζει ο ιδιοκτήτης του ζώου (προσωπικά συστήνω τη χειρουργική αντιμετώπιση στους πελάτες μου).
Πρόληψη
Το καλύτερο μέτρο είναι η ωοθηκυστερεκτομή (στείρωση) στα ζώα που δε χρησιμοποιούνται για αναπαραγωγή. Ακόμη, να μη δίδονται σκευάσματα για την πρόληψη του οίστρου στα ζώα, παρά μόνο μετά από ενημέρωση του ιδιοκτήτη από τον κτηνίατρο.
* Η Μαρία Πέρρου και ο Γιώργος Παλαιολόγος, είναι κτηνίατροι του Κτηνιατρικού Κέντρου.