Γιώργος Σκαμπαρδώνης
Διηγήματα
Εκδόσεις Πατάκη
Αθήνα 2011, σελ. 268

Πρόκειται για 26 νέα διηγήματα γραμμένα την τελευταία τριετία, που αποτελούν τριλογία μαζί με τις δύο προηγούμενες συλλογές, «Επί ψύλλου κρεμάμενος» και «Μεταξύ σφύρας και Αλιάκμονος». Κινούνται σε πιο προσωπικό τόνο, αλλά αντλούν την έμπνευσή τους και από τον κοντινό περίγυρο. Οι μνήμες, η εφηβική ηλικία, η μοναξιά, το παίγνιο, οι απρόβλεπτες παρέες, τα εκπληκτικά ζώα, η μουσική, η τραγωδία της απώλειας, αλλά και το κέρδος της αναγέννησης, το δυσνόητο των άλλων, αλλά και η συντροφιά είναι κάποιοι από τους θεματικούς άξονες των διηγημάτων αυτών, που αποσπασματικά συμπληρώνουν το παζλ εκδοχών του νεοελληνικού βίου και της προσωπικής περιπέτειας. Κινούνται σε πολλούς τόνους, από το δραματικό στο κωμικό, κι από τον υπονομευμένο λυρισμό στο θάμβος, το παράδοξο και την ανατροπή.
Να τι γράφει ο ίδιος ο γνωστός και βραβευμένος πεζογράφος και σεναριογράφος Γιώργος Σκαμπαρδώνης: «Θραύσματα από τη σύγχρονη παράνοια, αλλά και από την παιδική και εφηβική ηλικία, σκηνές και άνθρωποι που δεν πέθαναν ποτέ γιατί σημάδεψαν τα πράγματα με πράξεις μοναδικές, κι επανέρχονται - σαν λαγοί που πετάγονται απ’ τη δεκαετία τού ‘60, ξαφνικά, τώρα, μπροστά στα φανάρια μου τη νύχτα. Και κοκαλώνω εγώ αντί γι’ αυτούς.»