Εμπρός Εβδομαδίαια Εφημερίδα Νομού Λέσβου - Γυμνασιάρχου Ολυμπίου 4 - Mυτιλήνη - 81100
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή με οποιονδήποτε τρόπο.
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή με οποιονδήποτε τρόπο.
Νικολάι Μπερντιάγιεφ
Μετάφραση: Δημήτρης Τριανταφυλλίδης
Εκδόσεις Αρμός
Αθήνα 2009, σελ. 134
«Οι μεγάλοι συγγραφείς πάντα αποκάλυπταν τις μορφές της εθνικής ζωής οι οποίες έχουν σημασία ουσιαστική και αέναη. Στους ήρωες του Γκόγκολ και του Ντοστογιέφσκι, στις ηθικές αποτιμήσεις του Τολστόι, μπορεί κανείς να ψάξει για τη λύση του αινίγματος όλων εκείνων που έφερε την επανάσταση στην πατρίδα, τη γνώση των δαιμόνων που καθοδηγούν την επανάσταση.»
Μέσα από το βιβλίο αυτό που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1918, ο μεγάλος Μπερντιάγιεφ αναλύει τρεις σημαντικούς συγγραφείς της Ρωσίας, βρίσκει και αποκαλύπτει στους ήρωες τους τούς δαίμονες που οδήγησαν στην επανάσταση.
Μέσα από τα πρόσωπα του Γκόγκολ, βλέπει κανείς την αγωνία των ανθρώπων για την ανθρώπινη ομορφιά, που όμως δεν έβρισκε στη Ρωσία.
Ονοματίζει τον Ντοστογιέφσκι προφήτη της Ρωσικής Επανάστασης. Ο ρωσικός μηδενισμός και ο αθεϊσμός είναι τελείως ιδιόμορφος, δε μοιάζει σε τίποτε με τον αντίστοιχο της Δύσης, και αυτό αποκαλύπτεται μέσα από τα πρόσωπα πρωταγωνιστών του μεγάλου συγγραφέα. Κατά τον Μπερντιάγιεφ, για τον Ντοστογιέφσκι η επανάσταση είναι ένα φαινόμενο θρησκευτικής τάξης, ένα ερώτημα περί Θεού και περί αθανασίας.
Μιλά για την ηθική μέσα από το έργο του Τολστόι και το πώς μέσα από αυτήν, αποδυνάμωσε το ρωσικό λαό. Τον θεωρεί ως ακραίο αναρχικό και εχθρό του κράτους, ατομικιστή, ένοχο της καταστροφής του πολιτισμού. Αυτός ήταν που δηλητηρίασε το Ρώσο με την ηθική αντίδραση.
«Οι Δαίμονες της ρωσικής επανάστασης» είναι η μαρτυρία ενός αυτόπτη, ενός ανθρώπου που έζησε από κοντά τα γεγονότα και είχε παράλληλα τις γνώσεις και τη σοφία να «διαβάσει ανάμεσα στις γραμμές», να διακρίνει και να προβλέψει την εξέλιξή τους.
Μετάφραση: Δημήτρης Τριανταφυλλίδης
Εκδόσεις Αρμός
Αθήνα 2009, σελ. 134
«Οι μεγάλοι συγγραφείς πάντα αποκάλυπταν τις μορφές της εθνικής ζωής οι οποίες έχουν σημασία ουσιαστική και αέναη. Στους ήρωες του Γκόγκολ και του Ντοστογιέφσκι, στις ηθικές αποτιμήσεις του Τολστόι, μπορεί κανείς να ψάξει για τη λύση του αινίγματος όλων εκείνων που έφερε την επανάσταση στην πατρίδα, τη γνώση των δαιμόνων που καθοδηγούν την επανάσταση.»
Μέσα από το βιβλίο αυτό που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1918, ο μεγάλος Μπερντιάγιεφ αναλύει τρεις σημαντικούς συγγραφείς της Ρωσίας, βρίσκει και αποκαλύπτει στους ήρωες τους τούς δαίμονες που οδήγησαν στην επανάσταση.
Μέσα από τα πρόσωπα του Γκόγκολ, βλέπει κανείς την αγωνία των ανθρώπων για την ανθρώπινη ομορφιά, που όμως δεν έβρισκε στη Ρωσία.
Ονοματίζει τον Ντοστογιέφσκι προφήτη της Ρωσικής Επανάστασης. Ο ρωσικός μηδενισμός και ο αθεϊσμός είναι τελείως ιδιόμορφος, δε μοιάζει σε τίποτε με τον αντίστοιχο της Δύσης, και αυτό αποκαλύπτεται μέσα από τα πρόσωπα πρωταγωνιστών του μεγάλου συγγραφέα. Κατά τον Μπερντιάγιεφ, για τον Ντοστογιέφσκι η επανάσταση είναι ένα φαινόμενο θρησκευτικής τάξης, ένα ερώτημα περί Θεού και περί αθανασίας.
Μιλά για την ηθική μέσα από το έργο του Τολστόι και το πώς μέσα από αυτήν, αποδυνάμωσε το ρωσικό λαό. Τον θεωρεί ως ακραίο αναρχικό και εχθρό του κράτους, ατομικιστή, ένοχο της καταστροφής του πολιτισμού. Αυτός ήταν που δηλητηρίασε το Ρώσο με την ηθική αντίδραση.
«Οι Δαίμονες της ρωσικής επανάστασης» είναι η μαρτυρία ενός αυτόπτη, ενός ανθρώπου που έζησε από κοντά τα γεγονότα και είχε παράλληλα τις γνώσεις και τη σοφία να «διαβάσει ανάμεσα στις γραμμές», να διακρίνει και να προβλέψει την εξέλιξή τους.