Την προηγούμενη χρονιά, το επίπεδο και η ένταση των κυβερνοεπιθέσεων στο ίντερνετ άγγιξε ένα φοβερό επίπεδο, σε σημείο που αρκετοί κάνουν αδιανόητες σκέψεις: να αφεθεί το διαδίκτυο σε μαρασμό ή να ξεκινήσει μια νέα, πιο ισχυρή εποχή;

Στο ερώτημα αυτό αρκετοί επιχειρηματολογούν υπέρ του ότι το διαδίκτυο είναι ένα ενσωματωμένο κομμάτι της κοινωνικής και οικονομικής ζωής, που ακόμη και η σκέψη για μια αλλαγή στα θεμέλια του συστήματος είναι αδιανόητη ή μάλλον επιπόλαια
Παρ’ όλα αυτά, οι πρόσφατες ενδείξεις δείχνουν ότι οι όποιες προσπάθειες για διασφάλιση του ίντερνετ γίνονται ολοένα και πιο πολύ αναποτελεσματικές, οπότε η ιδέα για μια ριζοσπαστική εναλλακτική φαίνεται μάλλον αστεία.
Ένα σχετικό παράδειγμα έρχεται από τη Neira Jones, επικεφαλής Πληρωμών στην Barclaycard, η οποία λέει ότι μόνο στη Βρετανία οι ηλεκτρονικές απάτες ανέρχονται στα 2,7 δισ. δολλάρια ετησίως, την ίδια στιγμή που επηρεάζουν 1,8 εκατομμύρια ανθρώπους.
Παράλληλα, έχουμε αυξητικά και άλλες μορφές κυβερνοεπιθέσεων από πολιτικούς ακτιβιστές (γνωστούς και ως χακτιβιστές), μέχρι κατασκοπεία και πόλεμο.
Στην πραγματικότητα, το ίντερνετ δεν ξεκίνησε ποτέ ως ένα ασφαλές δίκτυο. Αυτοί που σχεδίασαν το Internet Protocol δεν περίμεναν ότι κάποιος θα προσπαθούσε να υποκλέψει πληροφορίες ή να παραβιάσει δικαιώματα.
Και καθώς η διαδικτυακή χρήση επεκτεινόταν από μεγάλους, συγκεντρωμένους υπολογιστές στα PC και τις κινητές συσκευές, η υποδομή της παρέμεινε η ίδια. Το ίντερνετ δεν είναι πια μια ενιαία ενότητα, αλλά μια συλλογή από «πράγματα» που ενώνονται από ένα και μόνο σημείο, την IP, η οποία είναι τόσο διάχυτη, που χρησιμοποιείται για να ενώνει συσκευές όπως αυτοκίνητα ακόμη και ιατρικά εργαλεία.
Όπως και να ‘χει, υπάρχει και μία, όχι τόσο δημοφιλής άποψη, η οποία λέει ότι το τωρινό ίντερνετ μπορεί να επιβιώσει αν μια επαρκής παγκόσμια διακυβέρνηση εφαρμοστεί σ’ ένα συγκεκριμένο χώρο, με συγκεκριμένες τεχνολογίες. Αυτό βέβαια έρχεται σε αντίθεση με όσους επιχειρηματολογούν για ελευθερία του λόγου κ.τ.λ.. Παράλληλα, υπάρχει ο ηράκλειος άθλος της επιδίωξης μιας διεθνούς συμφωνίας με έναν αναγνωρισμένο και με κύρος οργανισμό. Χωρίς να λησμονείται ότι ένα τέτοιο σχέδιο ήδη εφαρμόζεται στην τηλεφωνία και στις αερομεταφορές.
Οι χρήστες ενδεχομένως θα μπορούν να επιλέγουν πότε θα βγαίνουν από τη ζώνη ασφαλείας και θα μπαίνουν σ’ αυτό που αποκαλείται ως ο πιο «ελεεινός χώρος στη Γη».

Πηγή: www.kathimerini.gr