ΑΠΟ ΤΟ ΛΑΚΚΟ ΤΩΝ ΛΕΟΝΤΩΝ

Ήταν γύρω στο 1970 - ‘80 που στην ανεπτυγμένη Δύση αναπτυσσόταν ένα δίκτυο μικροκαλλιεργητών οικολογικής γεωργίας. Το δίκτυο αυτό ήταν μια απάντηση στη βιομηχανική λογική του ανεπτυγμένου καπιταλισμού. Στην Ελλάδα, το κίνημα της οικολογικής γεωργίας άνθισε στη δεκαετία τού ‘80. Ενσωμάτωσε λογικές όπως η χρήση φυσικών μεθόδων παραγωγής, η εναλλαγή των καλλιεργειών, η βιοποικιλότητα και η παραγωγή σπόρων από τους ίδιους τους παραγωγούς, η αειφορία στη καλλιέργεια της γης. Επίσης προώθησε τη λογική των λαϊκών αγορών και των καταναλωτικών συνεταιρισμών. Το κίνημα της φυσικής, βιολογικής καλλιέργειας συνδέθηκε στενά με το αντιπολεμικό και αντιπυρηνικό κίνημα και στη συνέχεια με το κίνημα κατά των γενετικά τροποποιημένων (μεταλλαγμένων) προϊόντων. Πολλοί μιλούσαν τότε για οάσεις φυσικής αειφόρου παραγωγής που είναι δυνατόν να υπάρξουν μέσα στον ανεπτυγμένο καπιταλισμό!
Επειδή όμως το κίνημα αυτό είχε απήχηση σε νέους κυρίως ανθρώπους κι άρχισε να αυξάνεται... απειλητικά για το σύστημα, αυτό αντέδρασε: το 1991 η Ευρωπαϊκή Ένωση θέσπισε ενιαίες προδιαγραφές για τα βιολογικά προϊόντα και καθόρισε την ανάγκη ύπαρξης σήματος και πιστοποίησης των βιολογικών προϊόντων. Αποτέλεσμα ήταν να αρχίσει η ανάπτυξη του εμπορίου και η ελεύθερη κυκλοφορία τους... η απαρχή της βιομηχανικής επέμβασης στην παραγωγή βιολογικών προϊόντων! Το 2009 τέθηκε σε ισχύ ο νέος κανονισμός τής Ε.Ε., που επιτρέπει την ύπαρξη 0,9% γενετικά τροποποιημένων οργανισμών μέσα στα βιολογικά τρόφιμα! Έτσι περνάμε στην εποχή που πλέον δεν έχει και πολύ νόημα ο τρόπος παραγωγής, αλλά το επίπεδο υπολειμμάτων...

Σήμερα, έχουμε να κάνουμε με μια μεγάλη βιομηχανία σε επίπεδο Ε.Ε.. Για τα μεγέθη αυτής της βιομηχανίας στην Ε.Ε., να αναφέρουμε π.χ. ότι στην Ισπανία η Bionest παράγει σε θερμοκήπια 5.000 στρεμμάτων βιολογική φράουλα με μεθόδους παραπλήσιες των συμβατικών καλλιεργειών. Η συγκομιδή γίνεται από Ρουμάνες, Πολωνίδες και Φιλιππινέζες εργάτριες, οι οποίες ζουν σε κανονικά γκέτο! Τα ίδια γίνονται και από την AgriEco, η οποία παράγει βιολογικές τομάτες και αγγούρια σε θερμοκήπια έκτασης 2.000 στρεμ.. Στη Γαλλία το 60% των φρούτων και λαχανικών εισάγονται κυρίως από την Pronatura, που είναι η μεγαλύτερη στον κλάδο της προμήθειας των βιολογικών προϊόντων στα super markets... Η «Ραπουντζέλ» έχει βάλει τους Τούρκους παραγωγούς να δουλεύουν με ελάχιστες απολαβές, παίρνει τα κηπευτικά και οπωρικά τους και με δικό της «σήμα» έχει κατακλύσει τα «βιολογικά» super markets της πολιτισμένης Δύσης...
Στις βιολογικές ζωοτροφές και ειδικά τη σόγια κυριαρχούν η Βραζιλία και η Κίνα, όπου οι συνθήκες παραγωγής είναι σύγχρονα κάτεργα! Στη Βραζιλία υπάρχει αγρόκτημα 200.000 στρεμ. το οποίο παράγει βιολογικό ζαχαροκάλαμο και ανήκει σε ένα γαιοκτήμονα! Γενικά οι πολυεθνικές των τροφίμων και οι γαιοκτήμονες δημιουργούν βιολογικές μονοκαλλιέργειες με εξαγωγικό προσανατολισμό, όπου βέβαια όλα είναι πλήρως πιστοποιημένα από ιδιωτικούς οργανισμούς! Όπως παλιότερα η πιστοποίηση των σπόρων στο όνομα του υγιούς πολλαπλασιαστικού υλικού έγινε ο κρίκος απόσπασης της παραγωγής σπόρων από τους μικροαγρότες - όπως π.χ. στην Ινδία -, σήμερα επιστρατεύεται πάλι η νομοθεσία για την κυριαρχία των πολυεθνικών στην ανερχόμενη αγορά των βιολογικών προϊόντων.

Ποιος μικροαγρότης θα πάρει πιστοποίηση και θα επιβιώσει, όταν την αγορά την ελέγχει ο μεγαλοεπιχειρηματίας του κλάδου που επενδύει ταυτόχρονα σε φυτοφάρμακα, χημικά λιπάσματα, χρυσό κ.λπ.; Στη χώρα μας η παραγωγή βιολογικών προϊόντων γίνεται με τους ίδιους σκληρούς όρους από ξένους εργάτες γης. Ειδικά στην Ηλεία, τα πογκρόμ ενάντια στους μετανάστες έγιναν και από παραγωγούς βιολογικής φράουλας! Τα θερμοκήπια-κάτεργα για την παραγωγή βιολογικής τομάτας και κηπευτικών δεν είναι μακριά μας...
Το κίνημα της οικολογικής γεωργίας στις δεκαετίες 1970 - ‘80 μετέφερε μηνύματα ενός άλλου τρόπου ζωής, που ρέει αρμονικά, φυσικά, αλληλέγγυα, δίνοντας έμφαση σε ιδέες στήριξης και συνεργασίας, της άμεσης σχέσης παραγωγού - καταναλωτή, της οργανικής σχέσης των ανθρώπων με την τροφή τους, της τοπικότητας των προϊόντων, της καθαρής ποιοτικής τροφής για όλους, προτάσσοντας την επανασύνδεση φύσης - κοινωνίας και την αποσύνδεση της ανταλλαγής προϊόντων από τη σκληρή εμπορευματοποίηση των πάντων!
Και σήμερα, δε μας αρκούν οι «άψυχες» πιστοποιήσεις και επιμένουμε να μιλάμε για Οικολογική Γεωργία και όχι για βιολογικά εμπορεύματα! Γιατί το ζητούμενο μέσα από μια παραγωγική διαδικασία όπως η Οικολογική Γεωργία, δεν είναι μια βιομηχανική πιστοποιημένη παραγωγή βιολογικών προϊόντων, αλλά η δημιουργία των συνεργατικών εκείνων δομών που θα παραμερίσουν όσο το δυνατόν περισσότερα γνωρίσματα της καπιταλιστικής αγοράς. Γιατί, σε μια φυσική παραγωγική διαδικασία, αγωνιζόμαστε πρώτιστα για την κοινωνία και τη φύση και όχι για την αγορά! Μέσα από τον οικολογικό λάκκο των λεόντων,

... ο Δανιήλ.