Η Βεδουίνα μάνα
Ρώτησαν μια Βεδουίνα μάνα ποιο απ’ τα πολλά της παιδιά αγαπά περισσότερο: «Το μικρό μέχρι να μεγαλώσει, το άρρωστο μέχρι να γίνει καλά και το ξενιτεμένο μέχρι να γυρίσει στο σπίτι.» Δεν ξέρω το γιατί, αλλά αυτή η γνώμη της Βεδουίνας μάνας στριφογυρνάει τακτικά στο μυαλό τον τελευταίο καιρό. Έχω και εγώ ξενιτεμένο παιδί, που δε θα γυρίσει.

Νεκρολογία
Αντίο φίλε
Πέθανε την προηγούμενη Δευτέρα και ενταφιάστηκε την Τρίτη στην Καρυδιά Κομοτηνής ο Παναγιώτης Τσουρέλλης του Λουκά, από τη Λειβαδιά της Βοιωτίας. Τον πρωτογνώρισα στην Κομοτηνή στις αρχές της δεκαετίας του ’60, έφεδρο ανθυπολοχαγό του Πεζικού. Είχα μεταφερθεί από το Πολύκαστρο του Κιλκίς σε μονάδα της Κομοτηνής και μου ανέθεσαν το υπασπιστήριο και άλλα τινά πόστα... Δεν είχαν περάσει παρά λίγες ημέρες από την τοποθέτησή μου στη μονάδα, όταν θέλησε να με δει. Είχε καταγγείλει τον προηγούμενο διοικητή για οικονομικές ατασθαλίες και βρέθηκε κατηγορούμενος με βαριές κατηγορίες στο στρατοδικείο! Η ΕΡΕ κυριαρχούσε ακόμα! Τον συμπάθησα από την πρώτη στιγμή. Ήταν ένας άντρας ντόμπρος και χαρούμενος. Ανήκε σε εκείνους, που ήθελαν ν’ αλλάξουν τον κόσμο και να τον κάνουν καλύτερο. Με δημοκρατία, δικαιοσύνη, ισότητα. Και πλήρωσε βαρύ το τίμημα από τους τότε κρατούντες, χωρίς να συμβιβαστεί.
Περάσαμε όμορφα μαζί και χαρήκαμε την πρώτη νιότη μας. Αργότερα γίναμε και κουμπάροι. Παντρεύτηκε μια όμορφη και καλή κοπέλα, τη Χρυσούλα από την Καρυδιά της Κομοτηνής, η οποία του στάθηκε στις χαρές, στις λύπες και στις αρρώστιες του. Οι τελευταίες ήταν πολλές, επώδυνες και τον ταλαιπώρησαν πολύ το φίλο. Πέθανε στα 73 χρόνια του την προηγούμενη Δευτέρα. Αντίο φίλε, μπορεί να μην καταφέραμε ν’ αλλάξουμε τον κόσμο όσο θέλαμε, αλλά δεν τον αφήσαμε όπως τον βρήκαμε. Χρυσούλα, Λουκά, Παναγιώτη, Κωνσταντίνε, να ζήσετε πολλά χρόνια και να τον θυμάστε. Εγώ θα τον θυμάμαι στις αναμνήσεις μου. Και είναι πολλές.

Σοφία και Στρατή Σπυριάδη
Δεν είστε μόνοι στο «Γολγοθά» που πορεύεστε εδώ και δέκα μήνες, μετά το τραγικό τροχαίο στο παιδί σας. Να είστε σίγουροι πως υπάρχουν άνθρωποι που σας σκέπτονται και συμπάσχουν μαζί σας. Αυτό το σχόλιο έχει σκοπό, Σοφία και Στρατή, να σας υπενθυμίσει ότι άνθρωποι που ούτε καν γνωρίζετε, ενδιαφέρονται και ρωτούν για την πορεία της υγείας του κοριτσιού σας. Να μην απελπίζεστε, η επιστήμη προχωρεί με ραγδαία βήματα και κάποια ημέρα η Ντινούλα θα σηκωθεί γερή και δυνατή, για να συνεχίσει τη σταδιοδρομία της ως δικηγόρου, στο γραφείο της που την περιμένει. Η οικογένειά μου και εγώ ευχόμαστε να ξανάρθει η χαρά σύντομα στο σπίτι σας. Κουράγιο, φίλοι.

Πρύτανη Μουτζούρη
Δεν τον γνωρίζω προσωπικά, αλλά από τις δραστηριότητες και ανησυχίες του που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, εικάζω ότι πρόκειται περί σοβαρού και αξιόλογου επιστήμονα. Καθηγητής του Μετσόβιου Πολυτεχνείου, πρύτανης, ερευνητής, ιδιότητες εξαίσιες που θα τις έβαζε ως στόχο κάθε προικισμένος πνευματικά νέος. Παρ’ όλα αυτά, ο συντοπίτης μας πρύτανης θέλει να ασχοληθεί με την αυτοδιοίκηση και κατ’ επέκταση με την πολιτική! Αγαπητέ μου πρύτανη, με την πολιτική ασχολούνται οι μέτριοι και ανεπάγγελτοι. Όχι όλοι βέβαια. Δε θα μπορέσεις να επιζήσεις και να δημιουργήσεις μέσα στη συνομοταξία των πολιτικών, γιατί έχεις αρχές. Συγγνώμη για τις υποδείξεις, είχα γνωρίσει τον πατέρα σου, αν είσαι γιος αυτού που νομίζω, και θεώρησα καλό να πω τη γνώμη μου.

Επίλογος
Σήμερα η στήλη έκανε μια εξαίρεση. Δε σχολίασε πολιτικά και κοινωνικά θέματα, όπως κάνει πάντα, εδώ και 21 χρόνια. Σήμερα τιμήσαμε αγαπημένα πρόσωπα.

Παπάδος 20-4-2010