Αν το λάδι που μαγειρεύουμε πάρει φωτιά, αυτό που πραγματικά φλέγεται είναι οι ατμοί του. Οι διαστάσεις της φωτιάς εδώ συναρτώνται με την περιοχή που καλύπτουν οι ατμοί. Αν ρίξουμε νερό, τότε η περιοχή αυτή μεγαλώνει, και εδώ ακριβώς εντοπίζεται το πρόβλημα.
Αν το λάδι που μαγειρεύουμε πάρει φωτιά, αυτό που πραγματικά φλέγεται είναι οι ατμοί του. Οι διαστάσεις της φωτιάς εδώ συναρτώνται με την περιοχή που καλύπτουν οι ατμοί. Αν ρίξουμε νερό, τότε η περιοχή αυτή μεγαλώνει, και εδώ ακριβώς εντοπίζεται το πρόβλημα.
Το λάδι που φλέγεται έχει πολύ υψηλότερη θερμοκρασία από τους 100ºC στους οποίους βράζει το νερό. Όταν ρίχνουμε νερό σε ένα τηγάνι με λάδι που έχει «αρπάξει», το νερό θα μετατραπεί αμέσως σε ατμό. Το νερό, όταν εξατμίζεται, διογκώνεται περίπου 1.700 φορές, κι έτσι το νερό που πέφτει στο τηγάνι θα εκτιναχθεί με τη μορφή μιας μεγάλης ποσότητας θερμού ατμού. Ο ατμός από το νερό θα εκτινάξει προς τα επάνω και άπειρα μικρά σταγονίδια λαδιού. Με αυτό τον τρόπο, η περιοχή στην οποία λαμβάνει χώρα η εξάτμιση γίνεται κατά πολύ μεγαλύτερη. Οι φλόγες έχουν πολύ περισσότερη «τροφή»· το αποτέλεσμα είναι μια φωτιά που μοιάζει εκρηκτική, αποτελούμενη από φλεγόμενο ατμό λαδιού ανάμικτο με καυτούς υδρατμούς.
Ποτέ λοιπόν δεν πρέπει να σβήνουμε φλεγόμενο λάδι με νερό. Το καλύτερο θα ήταν να κλείσουμε το μάτι της κουζίνας, να προσπαθήσουμε να σβήσουμε τη φωτιά σκεπάζοντας το τηγάνι με ένα καπάκι και να το αφήσουμε να κρυώσει.
*ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ 'SCIENCE ILLUSTRATED'