Αγαπητόν μου «Εμπρός»,
Σας χαιρετώ από το Υπερπέραν και σας εύχομαι μακροημέρευσιν και εργασιακήν υγείαν, καθότι υπάρχει και ο αιφνίδιος θάνατος και των εφημερίδων, όπως συνέβη με τη συνάδελφό σας τα «Αιολικά Νέα», η οποία έκλεισεν προσφάτως τον μάταιον κύκλον της ζωής.
Δυστυχώς εις εμέ ο θεός δεν εχάρισε μακροημέρευσιν διά να ιδώ υλοποιούμενον τον όνειρον των απανταχού της Γης Βρισαγωτών, την κατασκευήν του Πανεπιστημιακού Κέντρου της Βρίσας· να ιδώ επιστήμονας και σπουδαστάς να έρχονται απ’ όλον τον κόσμον, διά να θαυμάσουν τα εκθέματα του Μουσείου μας, τον Equus Gigas Vateriensis, την Geochelone Atlas, τον Paradolichopithecus arvernensis, τον Mammuthus Meridionalis και άλλα απολιθωμένα ζώα, που έζησαν εις το θέρετρον των Βατερών πριν από δύο εκατομμύρια χρόνια.
Ο θεός μού εστέρησεν αυτήν την χαράν μεταξύ της πρώτης και της δευτέρας δημοπρατήσεως του έργου και προ της αναρρήσεως εις το αξίωμα του περιφερειάρχη Β. Αιγαίου της κ. Σ. Θεολογίτου και κ. Ν. Σηφουνάκη ως υφυπουργού Μεταφορών - ελλείψει υπουργείου Αιγαίου, το οποίον εχάσαμεν δι’ αιφνιδίου, επίσης, θανάτου.
Ελπίζω ότι και οι δύο ούτοι αξιωματούχοι θα συνεχίσουν να εργάζονται αόκνως διά την κατασκευήν του Πανεπιστημιακού Κέντρου της Βρίσας, όπως έπρατταν και οι τέσσαρες προκάτοχοί τους, Περιφερειάρχες και Υπουργοί Αιγαίου, επί δέκα συναπτά έτη, έως ότου επέλθει το πλήρωμα του χρόνου της ανεγέρσεως, εις την ευάερον Πευκιανήν Βρίσας του περιλαλήτου Πανεπιστημιακού Κέντρου.
Όταν το σωτήριον έτος 2004 εδώρησα το χωράφιόν μου εις Πευκιανήν Βρίσας διά την ανέγερσιν του εν λόγω Κέντρου, ο σεβαστός μου καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, κ. Μιχ. Δερμιτζάκης, μου υπεσχέθη ότι εις την είσοδον του ανεγερθησομένου κτηρίου θα εντοιχισθεί πλαξ, όπου θα αναγραφεί το όνομά μου ως δωρητού· αλλά φευ, με επρόκαμε άλλη πλαξ και με εσκέπασεν μαζί με το όνειρόν μου. Εάν ο θεός με άφηνε να ζήσω μερικάς δεκαετίας εισέτι θα ευτυχούσα να ίδω και τρίτην δημοπράτησιν, η οποία θα ήτο ευτυχεστέρα των άλλων δύο, καθότι τρεις και το λουρί τα μάνας, θα έσπαγε η γρουσουζιά.
Αφότου ο θεός με απέσυρεν από την ζώσαν κυκλοφορία, η ψυχή μου δεν ανεπαύθη. Κάθε τόσον έρχονται νεοτεθνεώτες συγχωριανοί μου (τεσσαράκοντες και τέσσαρες - ζωή να έχουν εν Παραδείσω - κατά το διαρρεύσαν επίγειον έτον) και με πληροφορούν διά τα τεκταινόμενα περί την κατασκευήν του Κέντρου.
Έτσι έμαθον μετ’ αγαλλιάσεως ότι η νέα Περιφερειάρχης, μετά από πεντάμηνον επίπονον αξιολόγησιν του υπό κατασκευήν έργου απεφάνθη ότι πρέπει να ερωτηθεί ο νέος Πρύτανις του Αθήνησι Πανεπιστημίου εάν εμμένει ενθουσιωδώς εις την ιδέαν ιδρύσεως Πανεπιστημιακού Παραρτήματος εις την Βρίσαν και επίσης να ερωτηθούν οι κτήτορες του Μουσείου Σιγρίου, μήπως διαβλέπουν κανένα κίνδυνον εκ της συνυπάρξεως εις την νήσον μας των δύο Μουσείων, Παλαιοντολογικής Χλωρίδος και Παλαιοντολογικής Πανίδος εις Σίγριον και Βρίσαν αντιστοίχως.
Μετά τα καθησυχαστικάς διαβεβαιώσεις, τας οποίας - ευελπιστούμε - θα λάβει η κυρία Περιφερειάρχης, θα ακολουθήσει, όπως διαδίδεται μεταξύ των εν Παραδείσω αναπαυομένων οπαδών του κυβερνώντος κόμματος, απορρόφησις με ιλιγγιώδεις ρυθμούς των πιστώσεων του ΕΣΠΑ, ώστε να αναθερμανθεί μέχρι υπερθερμάνσεως η χειμαζόμενη οικονομία της χώρας μας.
Και εντός των πλαισίων της ορμητικής πορείας προς την οικονομικήν ανάπτυξιν και της προσφιλούς μας Λέσβου θα λάβει χώραν και η κατασκευή του Κέντρου Πολιτισμού, Έρευνας και Εκπαίδευσης εις την Βρίσαν, διά να αναπαυθούν οι ψυχές των απανταχού της Γης Βρισαγωτών, οι οποίοι θα έχουν άπαντες πλέον μετεγκατασταθεί εν Παραδείσω - εκτός ίσως μερικών «Νεοβρισαγωτών», οι οποίοι, βάσει του τελευταίου Νόμου, ως νόμιμοι μετανάστες θα έχουν αποκτήσει την ελληνικήν ιθαγένειαν.
Αλλά έως τότε, έρρωσθε και ευτυχείτε!

Διά της αΰλου χειρός του Βρισαγώτη
Γ.Δ.