Στο κοιμητήριο των Μελισσίων, ψηλά στην Πεντέλη από την Παρασκευή 12 τ.μ., κείται ο Νίκος Ι. Κράλλης, καθηγητής φυσικός απ’ την Άντισσα. Στο στερνό κατευόδιό του βρέθηκαν όλοι οι Αντισσαίοι της Αθήνας, αλλά και οι Βρισαγώτες
Νίκος Κράλλης
Στο κοιμητήριο των Μελισσίων, ψηλά στην Πεντέλη από την Παρασκευή 12 τ.μ., κείται ο Νίκος Ι. Κράλλης, καθηγητής φυσικός απ’ την Άντισσα. Στο στερνό κατευόδιό του βρέθηκαν όλοι οι Αντισσαίοι της Αθήνας, αλλά και οι Βρισαγώτες (το χωριό της αγαπημένης του γυναίκας Εύας Κανδύλη), οι συγγενείς του, οι φίλοι του, παλιοί μαθητές του, συνάδελφοί του, και πολύς κόσμος από την περιοχή.
Ο Νίκος ήταν το τρίτο παιδί του Γιάννη και της Ραλλιώς Κράλλη. Γεννημένος την Γερμανοκατοχή και αυτός, όπως όλοι μας της εποχής του, βίωσε την περίοδο της στέρησης και της ανάγκης. Οι γονείς του και όλη γενικά η οικογένειά του τον στήριξε με κάθε τρόπο, ώστε ο αξέχαστος Νίκος να αξιοποιήσει την έφεσή του για τη μάθηση και τα γράμματα. Ήταν το καμάρι τους. Τελειώνοντας τη Φυσικομαθηματική Σχολή στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο νεότατος, άρχισε να ασκεί το λειτούργημά του με αξιοσύνη, αλλά και αξιοπρέπεια, αρχικά στην επαρχία και μετά στην Αθήνα. Ευδοκίμως ολοκλήρωσε προ ετών τον επαγγελματικό του κύκλο και ως συνταξιούχος πια απολάμβανε τις μικρές χαρές τού να είσαι ο αγαπημένος σύζυγος, ο λατρεμένος πατέρας αλλά και ο σεβαστός παππούς.
Η σπιρτάδα του μυαλού του, η ντομπροσύνη, η καλοσύνη αλλά και το χιούμορ του ήταν αυτά που χαρακτήριζαν το Νίκο. Γενικά υπήρξε «καλός καγαθός». Αγαπήθηκε και αγάπησε. Με τη γυναίκα του Εύα αποτέλεσαν ένα αρμονικό ζευγάρι και πέρασαν ανέφελο συζυγικό βίο για 40 κοντά χρόνια. Η κορωνίδα αυτής της αρμονικής συζυγικής ζωής υπήρξε η γέννηση του μοναχογιού τους Γιάννη. Με την αγάπη τους, τη σωστή καθοδήγηση και την ολοκληρωμένη ανατροφή του, είδαν το γιο τους οδοντίατρο, κοινωνικά καταξιωμένο και οικογενειακά ολοκληρωμένο. Το εγγονάκι που τους χάρισαν, το Νικολάκι, συμπλήρωσε την ευτυχία τους. Αν και νέος, ο Νίκος έφυγε πλήρης ως άνθρωπος. Ανάλαφρη να είναι η Αττική Γη που τον σκεπάζει.
Ξέρε ότι θα μας λείψεις Νίκο. Πάντα θα σε θυμόμαστε.
Αντίο, φίλε.
Ηλιούπολη 15/03/2010
Τάκης Ιορδάνης