Το «Πέρα από το νησί» είναι ένα βιβλίο που αγαπήθηκε αυτό το καλοκαίρι από τους Λημνιούς. Η Ρούλα Σαμαϊλίδου - Βάκου, αγαπημένο πρόσωπο στη Λήμνο, κατάφερε με τη γραφή της να αγγίξει τις «ευαίσθητες χορδές» των συντοπιτών της και να μιλήσει στην «καρδιά» τους.

Μιλήστε μας για το νέο σας βιβλίο, κ. Σαμαϊλίδου. Κυκλοφόρησε πριν από λίγο καιρό και ήδη έχει αφήσει πολύ καλές κριτικές, ειδικά στη Λήμνο.
«Κάθε βιβλίο έχει τη δική του μικρή ή μεγάλη ιστορία. Θα μπορούσα να ισχυρισθώ ότι η δική μου ιστορία είναι εντελώς φανταστική, ότι τα πρόσωπα δεν υπήρξαν ποτέ και ότι οι καταστάσεις είναι απλή μυθοπλασία. Δε θα το κάνω. Το βιβλίο μου “Πέρα από το νησί” δεν είναι μόνο προϊόν δημιουργικής φαντασίας. Ένα μέρος του στηρίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Ορισμένα πρόσωπα υπήρξαν. Άλλα προστέθηκαν ή αλλάχτηκαν για διαφόρους λόγους. Η φαντασία ήταν το εργαλείο που έδωσε στα πρόσωπα αυτά τη δύναμη να κινηθούν στο χώρο και στο χρόνο, να νιώσουν και πάνω απ’ όλα να αυτονομηθούν σαν τραγικές φιγούρες. Αυτή δεν είναι εξάλλου η ζωή; Τι λέτε;»

«Ό,τι θέλει η ψυχή»

Όπως και στα προηγούμενα αλλά και σ’ αυτό το βιβλίο σας, οι αναφορές στο αγαπημένο σας νησί είναι πολλές. Αποτελεί για σας πηγή έμπνευσης η Λήμνος;
«Σε μια παλαιότερη παρόμοια ερώτηση απάντησα πως η Λήμνος για μένα είναι η ζάχαρη στον καφέ μου, το μέλι πάνω στο ψωμί μου, το αλάτι στο φαγητό μου. Το ίδιο θα απαντήσω και τώρα. Τα συναισθήματα, βλέπετε, των ανθρώπων που ζουν μακριά από τον τόπο τους είναι υπερδιπλάσια μ’ αυτά των μόνιμων κατοίκων. Έτσι και για μένα, ο τόπος που γεννήθηκα δεν μπορεί παρά να έχει εξέχουσα θέση στα μυθιστορήματά μου. Στο πρώτο μου βιβλίο, τα “Χρόνια Οργής”, αν και η ιστορία αναφέρεται στην περίοδο της Κατοχής και του Εμφυλίου στη Λακωνία, η Λήμνος ήταν το σωσίβιό μου στα κομμάτια τού παζλ που έλειπαν από την έρευνα που έκανα. Μα κι έτσι να μην ήταν, πάλι παρούσα θα ήταν. Το χέρι γράφει ό,τι θέλει η ψυχή. Θα πρέπει επίσης να αναφέρω ότι στα “Κεντημένα γοβάκια”, στο “Πέρα από το νησί” και σε ένα ακόμη βιβλίο που τελειώνω σε λίγο, αναφέρομαι στη Λήμνο της παλιάς εποχής. Εποχής που έζησα στα μικράτα μου, εποχής των γονιών και των παππούδων μας. Τότε που οι γειτονιές ήταν γεμάτες με αγάπη, καλοσύνη, συμπαράσταση. Τότε που δε νοιαζόταν κανένας πώς θα έχει τα καλύτερα και τα περισσότερα. Τότε που άνοιγαν όλες οι πόρτες και οι καρδιές. Θα ήθελα να τα μάθουν όλα τούτα οι νεώτεροι, γιατί εγώ σήμερα μάταια ψάχνω να τα βρω.»

Ζείτε το χειμώνα στη Σπάρτη και τα καλοκαίρια στη Λήμνο. Πόσο δύσκολο είναι για μία συγγραφέα που ζει στην περιφέρεια, να προωθήσει το έργο της;
«Για ένα συγγραφέα που εκδίδει μόνος του τα βιβλία του είναι δύσκολη η προώθηση, είτε ζει στην περιφέρεια είτε όχι. Οι εκδοτικοί οίκοι που έχουν εμβέλεια σε όλη την Ελλάδα και προπάντων η διαφήμιση που γίνεται, παίζουν σημαντικό ρόλο στον τομέα αυτό.»

Βιώματα...

Στη Λήμνο αγκάλιασαν με θέρμη το νέο σας βιβλίο, όπου έγινε με επιτυχία και η παρουσίασή του, ενώ όσοι το διάβαζαν ανέφεραν ότι θυμήθηκαν τα βιώματα των παιδικών τους χρόνων. Είστε ικανοποιημένη από την ανταπόκριση που έχει δείξει μέχρι τώρα το αναγνωστικό κοινό;
«Χαίρομαι που άρεσε το βιβλίο μου, και όχι μόνο στο αναγνωστικό κοινό της Λήμνου. Την ίδια ανταπόκριση είχα από τη Λακωνία και από άλλα μέρη της Ελλάδας. Ίσως σ’ αυτό βρήκαν κάτι από τους δικούς τους ανθρώπους, το δικό τους τόπο, τη δική τους γειτονιά, το δικό τους σπιτικό. Εικόνες, κλεισμένες στη μνήμη τους από δικά τους βιώματα ή από διηγήσεις μεγαλυτέρων, φωτίστηκαν και σεργιάνισαν στα σοκάκια χέρι με χέρι με τους δικούς μου ήρωες. Την “κυρία μαμά” τη Φωτεινή, τη Στέλλα, την Καλλιόπη, τη Ντιντή, τους ομογενείς της Αλεξάνδρειας, την τότε γη της επαγγελίας.
Ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία. Ελπίζω το βιβλίο μου να είναι καλοδεχούμενο και να σας συντροφεύσει.»




Η Ρούλα Σαμαϊλίδου - Βάκου γεννήθηκε στη Μύρινα της Λήμνου. Αποφοίτησε από την Αρσάκειο Παιδαγωγική Ακαδημία Αθηνών και στη συνέχεια εργάστηκε σε τράπεζα. Είναι παντρεμένη και έχει δύο κόρες. Τα τελευταία χρόνια ζει στη Σπάρτη. Στο έργο της πραγματεύεται θέματα που έχουν να κάνουν με παλιές εποχές, μεταφέροντας την πλοκή στο γενέθλιο νησί της. Έχουν εκδοθεί τα βιβλία της «Χρόνια οργής» και «Τα κεντημένα γοβάκια» από τις εκδόσεις «Ιδιομορφή», «Τα παραμύθια της γιαγιάς» από τις εκδόσεις «Λογότυπος» και «Πέρα από το νησί» από τις εκδόσεις «Μιχαήλ Σιδέρη». Ασχολείται γενικά με τη λογοτεχνία και μικρότερα έργα της έχουν δημοσιευτεί σε διάφορες εφημερίδες και περιοδικά.
Στο «Πέρα από το νησί», η ιστορία της Στέλλας και της Φωτεινής αρχίζει κάπως έτσι… «Έλα, μαμά, πάμε. Μην ανησυχείς. Εγώ θα είμαι πάντα κοντά σου να σε βοηθώ, να σε προσέχω.» Όταν η Αλεξάνδρεια τις διώχνει, έρχονται στο πέτρινο χωριό τους στο νησί κι έπειτα στην Αθήνα και το Λονδίνο. Σταθμοί που θα ξετυλίξουν το νήμα της ιστορίας τους. Το παραμύθι γίνεται εφιάλτης. Από τον πλούτο στη φτώχεια, από την ευτυχία στη δυστυχία, από τη χαρά στη λύπη. Μια συγκλονιστική αγάπη γίνεται το κλειδί για τη μετέπειτα ζωή τους. Θα ανοίξει άραγε την πόρτα της ευτυχίας ή η ζωή θα συνωμοτήσει και θα τις οδηγήσει σε απρόσμενες καταστάσεις; Προδοσία, ενοχές, μυστικά, θα ανατρέψουν τα σχέδιά τους και θα σημαδέψουν τη ζωή τους. Άραγε θα υπάρξει ελπίδα στο αδιέξοδο; Η «κυρία μαμά» που γίνεται μαμά, το ασχημόπαπο που γίνεται κύκνος, η οικογένεια που διασκορπίζεται, μια αγάπη χωρίς μέλλον, τα χαμένα όνειρα και η προδοσία, πλέκουν τον ιστό της ζωής της Στέλλας και της Φωτεινής. Η ζωή, όμως, παίζει παράξενα παιχνίδια. Ποτέ κανείς δεν ξέρει τι του επιφυλάσσει το μέλλον...