Το «Ε» μίλησε με μαγαζάτορες της Μυτιλήνης, διασχίζοντας τόσο την κεντρική αγορά της Ερμού, όσο και αυτήν της Καβέτσου, ρωτώντας τους τι ζητούν από το δήμο, τον νυν και - κυρίως - τον… επόμενο. Και μας μίλησαν και ως επαγγελματίες και ως πολίτες.
Είναι αυτοί που παρακολουθούν ίσως πιο έντονα απ’ όλους τους ρυθμούς του κέντρου της πόλης και τα προβλήματα που εντοπίζονται στα πιο πολυσύχναστα και πιο περπατημένα σημεία της: τους δρόμους της αγοράς. Το «Ε» μίλησε με μαγαζάτορες της Μυτιλήνης, διασχίζοντας τόσο την κεντρική αγορά της Ερμού, όσο και αυτήν της Καβέτσου, ρωτώντας τους τι ζητούν από το δήμο, τον νυν και - κυρίως - τον… επόμενο. Και μας μίλησαν και ως επαγγελματίες και ως πολίτες.
Όσοι μας μίλησαν, δηλαδή. Γιατί το κλίμα ήταν αρκετά αρνητικό. Ήταν η λάθος ώρα (βγήκαμε και απόγευμα και πρωί), ήταν το όλο κλίμα των εκλογών, ήταν η γενικότερη απογοήτευση για την πορεία της αγοράς; Οι περισσότεροι, πάντως, από τους μαγαζάτορες της πόλης στους οποίους απευθυνθήκαμε, δεν είχαν «διάθεση για τέτοια». Εξηγώντας μας πως είτε ήταν ακόμη… αγουροξυπνημένοι είτε πως κάθε άλλο παρά να «απευθυνθούν» στο δήμο ήθελαν.
Οι παροιμίες έδιναν κι έπαιρναν. «Στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα», «Απ’ το ένα μπαίνει και απ’ το άλλο βγαίνει» ήταν κάποιες απαντήσεις που πήραμε. «Εγώ έχω άσπρα μαλλιά», μας είπε δείχνοντάς μας το κεφάλι του κάποιος καταστηματάρχης. «Άκουσέ με, τίποτα δεν πρόκειται ν’ αλλάξει…»
«Δεν περιμένω τίποτα από το δήμο, δεν είμαστε τόσο χαζοί ώστε να περιμένουμε κάτι να αλλάξει», ήταν η απάντηση ενός ζαχαροπλάστη. «Δε θέλω ούτε να τους ακούσω ούτε να ξέρω τι κάνουν», μας είπε κάποιος άλλος καταστηματάρχης.
Το κλίμα γενικά, ιδιαίτερα αρνητικό, με ελάχιστες εξαιρέσεις, που δεν είχαν και πολλές ενστάσεις ή απαιτήσεις να εκφράσουν. Κάποιοι, μάλιστα, είχαν να προτείνουν και χρήσιμες και ενδιαφέρουσες ιδέες, τόσο άμεσα υλοποιήσιμες, όπως η τοποθέτηση κάδων στο δρόμο της αγοράς ανά 20 μέτρα (είναι αλήθεια πως σχεδόν σε όλη την Ερμού ο περαστικός δεν έχει πού να ρίξει το σκουπίδι του και μπαίνει στα μαγαζιά για να το κάνει), όσο και με βάση εμπειρία τους από πόλεις του εξωτερικού που, δυστυχώς, φαντάζουν… επιστημονική φαντασία για τη δική μας πόλη, π.χ. τασάκια στα πεζοδρόμια!
Και αυτοί που είχαν αιτήματα και διάθεση να τα εκφράσουν, να τι μας είπαν:
«Καραμάνου Ανθή», κατάστημα δερμάτινων ειδών «Leather Time», στην Καβέτσου: «Θέλω πιο καθαρή πόλη»
«Θέλω πιο καθαρή πόλη. Αυτήν τη στιγμή μού φαίνεται εγκαταλελειμμένη. Εγώ ως μαγαζάτορας πληρώνω 70 ευρώ δημοτικά τέλη και δεν καθαρίζει κανείς, καθαρίζω μόνη μου το πεζοδρόμιο κάθε μέρα. Το ίδιο πεζοδρόμιο, που οι πεζοί κάνουν μανούβρες για να περάσουν ανάμεσα από διάφορα οδικά σήματα και ταμπέλες, που δεν τους επιτρέπουν την πρόσβαση. Αλλά επιμένω στην καθαριότητα. Αυτό που ισχύει, για παράδειγμα, στο πάρκο της Αγίας Ειρήνης, είναι ανεπανάληπτο. Πέρα από το ότι μένει αφρόντιστο και καταστρέφεται από διάφορους, θεωρώ ντροπή να μην είναι η καφετέρια δημοτική όπως παλιά και να είναι τόσο ακριβή. Το θέμα της καθαριότητας ισχύει και για τα υπόλοιπα πάρκα, όπως του Δημοτικού Θεάτρου και το πάρκο Καραπαναγιώτη, αλλά και για την αγορά, που βρομάει. Τα ίδια τα απορριμματοφόρα επιτρέπεται να είναι άπλυτα τόσα χρόνια;»
Μαρία Βαμβακίτου, παιχνιδοπωλείο «Βαμβακίτη», στην Ερμού: «Να βλέπουμε… οδοκαθαριστή»
«Αυτό που θέλω ως καταστηματάρχης είναι να υπάρχει παραπάνω αστυνόμευση στους δρόμους της αγοράς. Από εκεί και πέρα, μου δημιουργούν μεγάλο πρόβλημα τα δημοτικά τέλη που πληρώνουμε για τα πεζοδρόμια κ.λπ. και τα οποία, για εμένα τουλάχιστον, είναι γύρω στα 1.500 ευρώ. Η καθαριότητα είναι επίσης ελλιπής, θα έπρεπε να περνάει πιο συχνά το απορριμματοφόρο από την Ερμού, ενώ θα ήταν καλό να βλέπουμε συχνότερα και τον οδοκαθαριστή, που περνάει πολύ σπάνια. Ένα άλλο μεγάλο για εμάς πρόβλημα, που θέλουμε να σταματήσει ή να περιοριστεί σε ένα μόνο σημείο, είναι το παραεμπόριο. Είναι κάτι που ειδικά τις γιορτές κάνει την εμφάνισή του πολύ έντονα και παίρνει κομμάτι της αγοράς. Αυτό που ενοχλεί ειδικά εμένα, που έχω κατάστημα παιχνιδιών, είναι το παραεμπόριο με τις λαμπάδες το Πάσχα. Τέλος, θα πρέπει να γίνει κάτι για το θέμα των φτηνών μεταφορών προς την Τουρκία. Δεν ξέρω τι μπορεί να κάνει ο δήμος, αλλά θα πρέπει να υπάρξει κάποιος ελεγκτικός μηχανισμός, γιατί μας κάνει μεγάλη ζημιά.»
Παναγιώτης Πολυχρόνης, μανάβικο, στην Αρίωνος: «Να σταματήσει το παραραεμπόριο»
«Για το δικό μας κλάδο και για αυτούς συναφών ειδών ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα στην τοπική αγορά είναι το παραεμπόριο. Είναι μείζον θέμα. Αυτήν τη στιγμή νόμιμα λειτουργούν 10 μανάβικα και μπακάλικα και παράνομα… 20! Το ίδιο ισχύει και με τα μαγαζιά που “στήνουν” οι Τσιγγάνοι, αλλά και με τους ψαράδες και τους άλλους πλανόδιους. Η ζημιά που μας κάνουν, είναι πολύ μεγάλη. Δεν πληρώνουν ούτε ΙΚΑ ούτε ΤΕΒΕ ούτε φόρους κ.λπ. και έτσι ουσιαστικά κλέβουν από εμάς που πληρώνουμε. Όσον αφορά την καθαριότητα, δεν μπορώ να πω ότι έχουμε πρόβλημα με τα σκουπίδια εδώ που είμαστε, περνούν κάθε μέρα από την Ερμού και καθαρίζουν πρωί και μεσημέρι. Δεν υπάρχει, όμως, καθαρίστρια δρόμων και καθημερινά καθαρίζουμε εμείς.»
Δούκας Παναγιώτης, κατάστημα παιδικών ρούχων «Matou France», στην Καβέτσου: «Κλεψιά τα δημοτικά τέλη»
«Η αλήθεια είναι πως δεν περιμένω και πολλά από το δήμο. Με ενοχλούν, όμως, τα ακριβά δημοτικά τέλη. Για νερό αξίας 40 ευρώ, για παράδειγμα, εγώ πληρώνω 140. Είναι πάρα πολλά και το θεωρώ κλεψιά και απατεωνιά. Η καθαριότητα, επίσης, είναι ανύπαρκτη. Φταίμε και οι πολίτες φυσικά γι’ αυτό, η Μυτιλήνη είναι δυστυχώς από τις πιο βρόμικες πόλεις στην Ελλάδα. Θέλω να κάνει κάτι ο δήμος για το ανύπαρκτο οδικό δίκτυο, αφού όλοι οι δρόμοι είναι διαλυμένοι και έχουμε γίνει… Αφρική. Να κάνει κάτι και για να φτιάξει το πάρκινγκ και να απομακρύνει τους Τσιγγάνους που κατασκηνώνουν εκεί, αλλά και να βελτιωθεί όλο το παραθαλάσσιο τμήμα της πόλης, από το αεροδρόμιο έως το εργοστάσιο της ΔΕΗ, να μπορούν οι πολίτες να κάνουν μια βόλτα. Όσο για το παραεμπόριο, γι’ αυτό δε φταίει ο δήμος, αλλά το Επιμελητήριο.»