Γύρω μας μια εποχή «ωχαδερφισμού», «κονόμας», «εαυτουλισμού», κερδολαγνείας, ανελέητου στραγγαλισμού των αδυνάτων, παραγκωνισμού και ονειδισμού του ανήμπορου, απόγνωσης του αδικημένου απ’ τη Μοίρα και τους ανθρώπους
Γιώργος Π. Καμβυσέλλης
Κρινάνθη και ζωής τα πρότυπα
Διηγήματα
Γύρω μας μια εποχή «ωχαδερφισμού», «κονόμας», «εαυτουλισμού», κερδολαγνείας, ανελέητου στραγγαλισμού των αδυνάτων, παραγκωνισμού και ονειδισμού του ανήμπορου, απόγνωσης του αδικημένου απ’ τη Μοίρα και τους ανθρώπους σε σημείο που αφήνεται πια απελπισμένος στο δρόμο που οδηγεί μοιραία στο χαμό, αν και μπορεί να δημιουργήσει όσα και οι άλλοι και πιο πολλά ακόμα.
Πονάμε, βέβαια, γι’ αυτή την κατάσταση, συμπονούμε τους ανήμπορους και αδικημένους. Όταν βρεθούμε με φίλους, τα πικροκουβεντιάζουμε: «Δε βαριέσαι, αυτή δυστυχώς είναι η ζωή! Τι μπορούμε να κάνουμε, τι μπορούμε ν’ αλλάξουμε!» Αναστενάζουμε με πίκρα, ξαναβάζουμε κρασί στα ποτήρια και ρίχνουμε μια ματιά πώς πάει το «μπάρμπεκιου»!
Ίσως όχι όλοι, μα οι πιο πολλοί έτσι αντιδρούμε. Μπορεί να μην είναι αδιαφορία. Μπορεί να ‘ναι μόνο επίγνωση της αδυναμίας μας να κάνουμε κάτι για κάποια αλλαγή.
Και αργοβουλιάζουμε στο τέλμα.
Ο Γιώργος Καμβυσέλλης ταράζει τα στάσιμα θολά νερά με τα μηνύματα του τελευταίου βιβλίου του «Κρινάνθη και ζωής τα πρότυπα». Μας φέρνει πρόσωπο με πρόσωπο αφενός με κάποιες συγκλονιστικές περιπτώσεις ελλείμματος ανθρωπιάς, ή απαράδεκτου κοινωνικού παραλογισμού, και αφετέρου με το θαυμαστό ψυχικό σθένος αδικημένων απ’ τη ζωή, που με κουτσουρεμένες δυνάμεις, κουτσουρεμένες αισθήσεις, παλεύουν και κατορθώνουν να κρατηθούν στην επιφάνεια, καθιστώντας έτσι εαυτούς παράδειγμα προς μίμησιν σε ομοιοπαθούντες και κάνοντας μαχητικό φλάμπουρο τη θριαμβική ιαχή: «Μπορείς... Μπορούμε...»
Ο Γ.Κ. αποτείνεται συγχρόνως και στους κύκλους των «απ’ έξω», των κατανοούντων μεν, αλλά, για διαφόρους λόγους, παρακολουθούντων δίκην θεατών τα συμβαίνοντα στο γύρω κόσμο, και δίνει σαν προσωπικό του δείγμα συστράτευσης το «Κρινάνθη και ζωής τα πρότυπα».
«Βρίσκει την ευκαιρία να ρίξει κι αυτός ένα λιθαράκι στο οικοδόμημα που λέγεται ισότητα λαών και ανθρώπων», όπως σημειώνει επιλογικά στο βιβλίο του.
Πάνος Ι. Κοντέλλης
Αθήνα 7/5/2010