Ολοκληρωτική η καταστροφή στο εσωτερικό του αφύλακτου 5ου Δημοτικού Σχολείου Μυτιλήνης. Αστυνομία - νομαρχία Λέσβου και δήμος Μυτιλήνης… παρακολουθούν βανδαλισμούς και λεηλασίες, ενώ οι μαθητές του Σχολείου στεγάζονται σε λυόμενες αίθουσες.
Ένα από τα ιστορικά σχολεία της Μυτιλήνης, το 5ο Δημοτικό Σχολείο, που είχε αναγερθεί το 1932 επί υπουργίας Παιδείας τού και βουλευτή Λέσβου τότε Γεωργίου Παπανδρέου, αποτελεί σήμερα σχολείο-φάντασμα. Παρά τις υποσχέσεις ακόμη και διά στόματος του τέως πρωθυπουργού, Κώστα Καραμανλή, ότι θα προχωρήσει άμεσα η επισκευή του, εδώ και σχεδόν πέντε χρόνια έχει εγκαταλειφθεί πλήρως στο έλεος περιθωριακών στοιχείων. Που έχουν καταστρέψει ό,τι είχε απομείνει για να θυμίζει ότι το κτήριο αυτό λειτουργούσε ως σχολείο, ενώ οι μαθητές για πέμπτη συνεχή χρονιά φέτος, από τότε που εκκένωσαν το Σχολείο, κάνουν μάθημα πρώτα στη Δημοτική Πινακοθήκη (κτήριο Χαλήμ Μπέη) και μετά σε λυόμενες αίθουσες.
Στις 3 Δεκεμβρίου του 2005 ο τέως πρωθυπουργός, Κώστας Καραμανλής, είχε επισκεφθεί τη Μυτιλήνη και μεταξύ άλλων είχε ενημερωθεί για την κατάσταση του 5ου Δημοτικού Σχολείου. Οι μαθητές είχαν ήδη εγκαταλείψει το Σχολείο και στεγάζονταν στο Αρχοντικό του Χαλήμ Μπέη. Λόγω ρωγμών που είχαν παρουσιαστεί σε διάφορα σημεία του αλλά και της εισροής υδάτων σε κάποιες από τις αίθουσές του, κρίθηκε αναγκαίο το ιστορικό κτήριο να εκκενωθεί από τους μαθητές και να εξεταστεί από ειδικούς, προκειμένου να κρίνουν αν θα πρέπει να επισκευαστεί ή να κατεδαφιστεί και να χτιστεί εξ αρχής!
Η προσωρινή λύση… έγινε μόνιμη
Στο ασφυκτικό πρόβλημα στέγασης που αντιμετώπιζε τότε το Σχολείο - δεδομένου ότι δεν υπήρχαν άλλοι διαθέσιμοι χώροι -, έδωσε λύση ο τότε πρωθυπουργός, ανακοινώνοντας κατά την επίσκεψή του στη Μυτιλήνη ότι άμεσα θα σταλούν 15 προκάτ αίθουσες για να στεγαστεί προσωρινά το Σχολείο, ενώ εξήγγειλε ότι θα εγκριθούν χρηματοδοτήσεις για τις απαραίτητες μελέτες για το κτήριο.
Μέσα σε λίγες ημέρες ανακοινώθηκε και η έγκριση χρηματοδότησης 40.000 ευρώ από το υπουργείο Αιγαίου, τα οποία διατέθηκαν για τη στατική μελέτη του κτηρίου. Η μελέτη «έδειξε» ότι το κτήριο ήταν ασφαλές στατικά, ενώ χρειαζόταν μόνο να γίνει μια συνολική επισκευή του.
Εκεί σταμάτησαν και όλες οι ενέργειες για το Σχολείο. Οι μαθητές άρχισαν να κάνουν μάθημα στις λυόμενες αίθουσες που εγκαταστάθηκαν με άδεια του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου, μια και εγκαταστάθηκαν στον αρχαιολογικό χώρο που περιβάλλει το βυζαντινό κάστρο της Μυτιλήνης. Εδώ να σημειωθεί ότι η άδεια εγκατάστασης των αιθουσών λήγει με το τέλος της φετινής χρονιάς. «Η άδεια από το ΚΑΣ δόθηκε για εγκατάσταση πέντε χρόνων και μετά την παρέλευση της πενταετίας ο χώρος πρέπει να απελευθερωθεί. Και φυσικά δεν πρόκειται να ανανεωθεί η άδεια εγκατάστασης», ξεκαθαρίζει η έφορος Βυζαντινών Αρχαιοτήτων, Χριστιάνα Λούπου.
«Η κόρη μου ξεκίνησε από την 1η Δημοτικού στα λυόμενα και όπως όλα δείχνουν θα αποφοιτήσει μέσα εκεί. Όταν περνάμε έξω από το Σχολείο, της δείχνω το κτήριο όπου θα πήγαινε κανονικά και εκείνη αναρωτιέται πότε άραγε θα πάει σε κανονικό σχολείο», λέει ο πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων του 5ου Δημοτικού Σχολείου, κ. Παναγιώτης Καρέκος.
Κατεστραμμένο ηλεκτρονικό υλικό, κάποιοι το παράτησαν εκεί! (δεξιά)
Έρμαιο βανδάλων
Από την άλλη μεριά, το κτήριο του 5ου Δημοτικού Σχολείου έχει εγκαταλειφθεί πλήρως και οι εικόνες καταστροφής κόβουν την ανάσα.
Χωρίς φύλακα από μεριάς δήμου Μυτιλήνης, αλλά και χωρίς την παραμικρή φύλαξη από την Ελληνική Αστυνομία, το κτήριο που περιβάλλεται από κατοικίες, έχει παραδοθεί κυριολεκτικά στα χέρια ατόμων που καταστρέφουν ό,τι βρουν μπροστά τους. Όλα τα τζάμια του Σχολείου είναι σπασμένα και τα παράθυρα ξηλωμένα από τα κουφώματά τους. Τα χρώματα από σπρέυ έχουν «πνίξει» κάθε τοίχο του Σχολείου μέσα κι έξω από αυτό, όγκοι σκουπιδιών υπάρχουν παντού και μέχρι στρώματα έχουν τοποθετηθεί με κουβέρτες, καθώς στους χώρους του βρίσκουν πλέον στέγη και άστεγοι της πόλης, οι οποίοι τα βράδια ανάβουν και φωτιές μέσα στις πάλαι ποτέ αίθουσες διδασκαλίας, για να ζεσταθούν.
Μια αίθουσα με εποπτικό υλικό έχει καταστραφεί μαζί με τα μηχανήματα που είχαν αποθηκευτεί εκεί. Ακόμη και οι ηλεκτρολογικές εγκαταστάσεις έχουν ξηλωθεί.
Ας σημειωθεί ότι η μελέτη για το έργο της επισκευής του 5ου Δημοτικού Σχολείου Μυτιλήνης στοίχιζε 100.000 ευρώ. Παρά, όμως, τις υποσχέσεις και τις κατά καιρούς εξαγγελίες από το υπουργείο Παιδείας ότι θα χρηματοδοτηθεί, μείναμε στις υποσχέσεις και τις εξαγγελίες.
«Τα παιδιά μας κάνουν μάθημα εδώ και τόσα χρόνια μέσα σε αλουμινένια κουτιά. Οι χώροι αυτοί είναι ακατάλληλοι για μικρά παιδιά. Ζητάμε να τοποθετηθούν κάποια στέγαστρα για να προστατεύονται τουλάχιστον από τη βροχή όταν βγαίνουν από τα λυόμενα και ακόμη δεν έχει γίνει ούτε καν αυτό. Μας λένε ότι το έργο έχει κολλήσει στη γραφειοκρατία. Όταν δεν μπορούν να τοποθετήσουν ούτε μερικά στέγαστρα για να μη βρέχονται τα παιδιά το χειμώνα, πόσα ακόμη χρόνια άραγε θα περάσουν μέχρι να επισκευάσουν ένα ολόκληρο σχολείο;», διερωτάται ο πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του Σχολείου.
Και στρώματα στις παλιές αίθουσες (αριστερά). Κάποτε ήταν αίθουσα διδασκαλίας (δεξιά)
Υποσχέσεις…
Ο Σύλλογος Γονέων έχει κάνει αλλεπάλληλες συναντήσεις με εκπροσώπους της νομαρχίας και του δήμου Μυτιλήνης για το θέμα αυτό, μέχρι τώρα όμως έχει αποσπάσει μόνο υποσχέσεις. Σε μια τελευταία συνάντηση που είχε γίνει στο γραφείο του νομάρχη τον περασμένο μήνα, στις 2 Νοεμβρίου, παρουσία το δημάρχου Μυτιλήνης, Νάσου Γιακαλή, της αρμόδιας αντιδημάρχου Παιδείας, Λένας Πετρέλλη, και του προϊσταμένου των Τεχνικών Υπηρεσιών της νομαρχίας, Γιώργου Σπανέλλη, είχε δοθεί η υπόσχεση στους γονείς ότι μπορεί να επισπευσθούν οι διαδικασίες εκπόνησης της μελέτης όταν το κτήριο χαρακτηριστεί ως «επικίνδυνο», ενώ είχε δεσμευτεί ο νομάρχης ότι μπορούν να εξασφαλιστούν τα χρήματα που απαιτούνται για τη μελέτη. Μάλιστα δόθηκε η υπόσχεση ότι το θέμα θα συζητηθεί στο Νομαρχιακό Συμβούλιο που είχε προγραμματιστεί για τις 30 Νοεμβρίου.
Στις 27 Νοεμβρίου οι γονείς επισκέφθηκαν τη γραμματεία του Νομαρχιακού Συμβουλίου και διαπίστωσαν ότι το θέμα δεν είχε ενταχθεί στα θέματα ημερήσιας διάταξης γιατί δεν υπήρχε εισήγηση. «Κοροϊδεύουν 185 παιδιά και τις οικογένειές τους. Όμως δεν πάει άλλο. Είμαστε αποφασισμένοι να ξεκινήσουμε κινητοποιήσεις και να καταγγείλουμε όλη αυτή την αδιαφορία που έχει καταδικάσει τα παιδιά μας να κάνουν μάθημα μέσα στα κουτιά.»
Ας σημειωθεί ότι λίγες ημέρες μετά την επίσκεψη Καραμανλή το 2005, ο τότε υπουργός Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής, Αριστοτέλης Παυλίδης, είχε ανακοινώσει το σχεδιασμό για το 5ο Δημοτικό Σχολείο και την άμεση παραλαβή των 15 λυόμενων αιθουσών, οι οποίες - όπως είπε τότε - θα μείνουν μετά την επισκευή του 5ου Δημοτικού Σχολείου «παρακαταθήκη» για το δήμο, για να μπορεί να χρησιμοποιείται ως εναλλακτική λύση κάθε φορά που θα χρειάζεται να γίνουν εργασίες επισκευής κάποιου σχολείου της πόλης. Οι αίθουσες τελικά, όμως, κατέληξαν να γίνουν «μόνιμο σχολείο» για το 5ο Δημοτικό. Όπως όλα δείχνουν, τα «αλουμινένια κουτιά» θα μείνουν ακόμη για πολλά χρόνια εκεί, μέχρι οι κάτοικοι της Επάνω Σκάλας να δουν το ιστορικό σχολείο της γειτονιάς τους να επισκευάζεται…
Ως τότε βέβαια μπορεί να διαφυλαχθεί ό,τι απέμεινε από τη σχολική περιουσία που είχε αποθηκευτεί εκεί και φυσικά να καθαριστεί, ώστε να σταματήσει να αποτελεί εστία ρύπανσης. Η Αστυνομία, όσον αφορά στο τελευταίο, κάτι μπορεί να κάνει…
Παραβιασμένη η εξωτερική πόρτα του σχολείου
Παναγιώτης Καρέκος, Πρόεδρος Συλλόγου Γονέων
«Κανείς δεν ενδιαφέρεται…»
«Η υπομονή μας έχει εξαντληθεί. Βλέπουμε το σχολείο μας να καταρρέει και κανείς δεν ενδιαφέρεται. Χάθηκαν κυριολεκτικά τέσσερα χρόνια χωρίς να γίνει ούτε ένα βήμα. Διεκδικούμε σωστές συνθήκες για τα παιδιά μας και θα ξεκινήσουμε κινητοποιήσεις μέχρι να υποχρεωθούν επιτέλους να ενδιαφερθούν.»
Λένα Πετρέλλη, Αντιδήμαρχος Παιδείας δήμου Μυτιλήνης
«Διεκδικούμε, αλλά…»
«Όλα αυτά τα χρόνια δεν κάνουμε τίποτα άλλο από το να διεκδικούμε, στον ΟΣΚ, στη νομαρχία στο πρώην υπουργείο Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής. Κατανοώ πλήρως την αγανάκτηση των γονιών, έχουν κάθε λόγο ν’ αντιδρούν. Σε κάθε προσπάθεια που κάνουμε, βρίσκουμε εμπόδια και ο δήμος δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να χρηματοδοτήσει τη μελέτη. Δεν έχουμε σταματήσει, όμως, να θέτουμε συνεχώς το θέμα αυτό και να διεκδικούμε.»