Όπως έχουμε γράψει, πολλές φορές, διατηρείται το τοπωνύμιο που υποδηλώνει την ύπαρξη Μοναστηριού, χωρίς να αναφέρεται στις γνωστές πηγές. Τις περισσότερες φορές, υπάρχει κάποιο εξωκλήσι, με κεραμική, ίσως και κάποια κτίσματα γύρω. Άλλοτε πάλι, σε τέτοια κτίσματα, υπάρχει απλώς η λαϊκή παράδοση ότι ανήκαν σε μοναστήρι, χωρίς να το μαρτυρά το τοπωνύμιο. 

Μια θέση τέτοια, που ακούει στο όνομα Μοναστηράκι, βρίσκεται δυτικά του Πολιχνίτου, στις ελαιόφυτες βορινές πλαγιές του Αι Λιά. 

Ένας αγροτικός δρόμος, που ξεκινά από τον αμαξιτό Πολιχνίτου - Νυφίδας (ο παλιός δρόμος) έρχεται στην θέση αυτή και συνεχίζει προς την παραλία. Η θέα είναι απρόσκοπτη προς τον κόλπο και την ανατολική του παραλία. Δίπλα περνά το παλιό λιθόστρωτο, που οδηγούσε εκεί. Εδώ βρίσκεται ο Αι Γιώργης. Ένας ωραίος ναός, με θυρώματα από λαξευμένο ιγκνιβρίτη, κάτω από μεγάλα κυπαρίσσια και μια λεύκα, σε μικρά περιβολάκια με σέτια. Επίσης παραδίπλα υπάρχουν ερειπωμένα ντάμια, με εντοιχισμένες πέτρες από άλλα κτίσματα. Η κεραμική, από όστρακα μεγάλων αγγείων, από εφυαλωμένα σκεύη, κεραμίδια, τούβλα και πιθάρια, είναι παντού. Μέσα στον ναό, η αγία τράπεζα αποτελείται από ένα μαρμάρινο επίθημα με συμφυές κιονόκρανο του παλιού ναού. Έξω υπάρχει αρράβδωτος, μαρμάρινος κίονας με ταινία και μια λεκάνη από ιγκνιβρίτη. Κάτω από το εκκλησάκι βρίσκεται η παμπάλαια πηγή, ένας κτιστός τοίχος με θυρίδα και τάσι, όπου το νερό μαζεύεται και ξεχειλά από τις δύο παλιές γούρνες, το «αγίασμα». Το νερό πήγαινε σε μεγάλη στέρνα και πότιζε τα περιβόλια, πιθανόν του μοναστηριού. Γίνεται μεγάλο πανηγύρι στον υπέροχο τούτο τόπο. Μάλλον το Μοναστηράκι του Αγίου Γεωργίου, χάνεται μέσα στον χρόνο, αφήνοντας σαν μόνη απόδειξη, το τοπωνύμιο της ύπαρξης του. 

με τον Αι Γιώργη 

την μεγάλη πηγή-αγίασμα 

με τον μαρμάρινο κίονα 

το μαρμάρινο επίθημα 

και την λεκάνη, από το μοναστηράκι 

που έβλεπε όλο τον κόλπο 

με τα μανουάλια της λαϊκής τέχνης