ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΣΤΗ ΛΕΣΒΟ

Διαδρομή 41

Γύρω από την Αμαλή 15

Αυτά τα τοπωνύμια, «Λουτρά», «Παληόλουτρο», σίγουρα κάτι κρύβουν μέσα στην πορεία του χρόνου. Κάτι που δεν έχει δώσει σίγουρες αρχαιολογικές μαρτυρίες. Αν μετά τον όρμο του Παληόλουτρου, ακολουθήσουμε την παραλία αντίστροφα, προς το στόμιο του κόλπου, μετά από ένα βραχώδες ύψωμα, που έρχεται σαν τεράστια μακρόστενη «καμπούρα» από το εσωτερικό, φθάνουμε στα «Ζεστά». Κάτι καλάμια, κάτι υπολείμματα κτίσματος, κεραμική άφθονη και θεμέλια έξω και μέσα στη θάλασσα, δείχνουν τη σημασία της θέσης. Εδώ αναβλύζουν δίπλα στη θάλασσα θερμά νερά και θεωρείται πιθανή η ύπαρξη «λουτρού».


Απέναντι το πέτρινο βουνό, το νησάκι (πάνω) με τα θερμά νερά (αριστερά), τα θεμέλια και την κεραμική (δεξιά)

Αν μάλιστα κοιτάξει κανείς απέναντι και δει το νησάκι που φιλοξενούσε το 14ο αι. τη Μονή των Αριστών, καταλαβαίνει τη χαμένη σημασία του τόπου.
Τώρα θα αφήσουμε το Παληόλουτρο προς τα βόρεια, ακολουθώντας το δρόμο προς τον κάμπο των Λουτρών, ένα παλιό πέρασμα, συνδετικό κρίκο των οικισμών.


Από τη θάλασσα ο Πύργος των Γρημάνηδων (αριστερά) και εσωτερικά η Αγία Άννα (δεξιά)

Επάνω από το δρόμο βρίσκουμε την Αγία Άννα. Ένα εξωκκλήσι τού 1956, επάνω στο παλιό. Εδώ είδα μια επιτύμβια στήλη (1987), από γκρίζο μάρμαρο, με χαραγμένα το αέτωμα, έναν κύκλο και τα περιθώρια, χωρίς να διακρίνονται τα γράμματα. Όλα αυτά μέσα στον απανταχού παρόντα ελαιώνα.


... με την επιτύμβια στήλη

Από τη θάλασσα, προς τον όρμο των Λουτρών, σ’ ένα μεγάλο παλιό κτήμα, υπάρχει ακόμα ο Πύργος των Γρημάνηδων και δίπλα του ο αιωνόβιος πλάτανος με τα νερά και τις συκιές. Εδώ περνούσαμε με το κολύμπι από απέναντι, τρώγαμε σύκα και επιστρέφαμε. Παλικαριές σε εποχές τού ‘60.