Τα όσα διαδραματίζονται τον τελευταίο καιρό στο ΣΥΡΙΖΑ, προκαλούν τεράστια δυσφορία και στους πιο «φανατικούς» οπαδούς του κόμματος αυτού, που παρακολουθούν αποσβολωμένοι την αλληλοσφαγή και τις προσωπικές αντιπαραθέσεις χωρίς σταματημό, που έχουν ξεπεράσει και τα πιο ανεκτά όρια. Η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ από το 20% των εθνικών εκλογών του περασμένου χρόνου, μετά την κατάρρευση που υπέστη από τις προηγούμενες εκλογές του 2019, είναι διαρκώς πτωτική, βαδίζοντας ολοταχώς και με...φόρα προς μονοψήφια ποσοστά, «νοσταλγώντας» προφανώς τα ποσοστά της εκκίνησής του, πριν γιγαντωθεί και γίνει κυβερνητικό κόμμα με τον νέο τότε πρόεδρο Αλ. Τσίπρα στην ηγεσία του. Από το 4% περίπου των εκλογών του 2009, μέσα σε λίγα χρόνια εκτοξεύτηκε στην πρώτη θέση και τον Γενάρη του 2015 έγινε κυβέρνηση, την οποία όμως απώλεσε στις επόμενες του 2019, κρατώντας ωστόσο υψηλά ποσοστά ως κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Οι διπλές ωστόσο εκλογές του περασμένου χρόνου, έδειξαν ότι το εκλογικό «θαύμα» με τον ΣΥΡΙΖΑ, που εξέπληξε το πολιτικό σύστημα εντός και εκτός Ελλάδας, ήταν ...βραχύβιο, όπως άλλωστε και όλα τα θαύματα, και όπως «φούσκωσε» την προηγούμενη δεκαετία και έγινε κυρίαρχο κόμμα στο πολιτικό σκηνικό της χώρας, έτσι ...ξεφουσκώνει, όσο περνά ο χρόνος και η αλλαγή ηγεσίας μετά την αποχώρηση του Τσίπρα και την ανάληψη αυτής υπό τον Στ. Κασσελάκη, όχι μόνο δεν φαίνεται να λειτούργησε αποτρεπτικά στην πτωτική αυτή τάση, αλλά μάλλον την επιταχύνει με άγνωστη προς το παρόν κατάληξη για το που μπορεί να σταματήσει!  

... αλλά για έκπτωση! 

Το γεγονός ότι μετά την αναπάντεχη για πολλούς κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ στις διπλές εκλογές ανέλαβε την ηγεσία του ο Κασσελάκης που ήρθε κυριολεκτική από το ...πουθενά, δείχνει τη σύγχυση που επικράτησε στον πολιτικό αυτό χώρο, που «εμπιστεύτηκε» τις τύχες του κόμματος σε ένα πρόσωπο που ήταν εμφανέστατο ότι δεν έχει καμιά σχέση με την πολιτική «κουλτούρα» της Αριστεράς, και μάλλον περαιτέρω προβλήματα θα δημιουργούσε με τον τρόπο που επέλεξε να ηγηθεί, παρά να λύσει. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που ισχυρίζονται ότι ο Κασσελάκης επιλέχθηκε και στηρίχθηκε από την προηγούμενη ηγεσία ως διάδοχη λύση, μετά την αποχώρηση Τσίπρα, για να κάνει την «βρώμικη» δουλειά με την «Ομπρέλα» και όσους χαρακτηρίζονταν «βαρίδια» του χώρου, «καθαρίζοντας» το ...τοπίο για να επιστρέψει ο πρώην αρχηγός, όποτε το taimingk ήταν κατάλληλο! Φαίνεται όμως ότι όσοι είχαν τέτοιο σχεδιασμό έκαναν «λογαριασμούς χωρίς το ξενοδόχο», εν προκειμένω τον Κασσελάκη που είναι κάτι περισσότερο από εμφανές ότι «ήρθε για να μείνει» μετατρέποντας τον εναπομείναντα ΣΥΡΙΖΑ σε ένα προσωποπαγές κόμμα, κατά τα πρότυπα του «ενός ανδρός αρχή», που δύσκολα θα παρακάμψουν και θα απομακρύνουν , χωρίς την περαιτέρω αποσύνθεσή του, που μπορεί να σημαίνει και άλλη διάσπαση και ως εκ τούτου και άλλη συρρίκνωση. Εκεί οδηγούν τα τελευταία δραματικά γεγονότα που παρακολουθούμε καθημερινά με την αλληλοσφαγή κορυφαίων στελεχών του χώρου , μηδέ εξαιρουμένων και βουλευτών, που μετατρέπουν την συνεχώς επιταχυνόμενη πτώση σε έκπτωση σε όλα τα επίπεδα. Δυστυχώς ο ΣΥΡΙΖα έχει εκπέσει σε ύφος και σε ήθος και σε ό,τι έχει να κάνει με την εικόνα του. Αυτό το αποκρουστικό «θέαμα» είναι οδυνηρό για τους υποστηρικτές του χώρου που άλλα περίμεναν και προσδοκούσαν και άλλα τελικά βλέπουν να εξελίσσονται, με πρωταγωνιστές αυτού του δράματος κορυφαία στελέχη, που φαίνεται ότι δεν μπορούν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να σταματίσουν αυτήν την... κατρακύλα!