Δεν ξέρουμε τι περίμεναν όλον αυτόν τον καιρό, οι άμεσα και έμμεσα εμπλεκόμενοι με τη λειτουργία των σχολείων, μετά τη διαπίστωση από τους μηχανικούς του καθ’ ύλην αρμόδιου φορέα, τις «Κτηριακές Υποδομές Α.Ε.», ότι ορισμένα σχολεία έχουν πληγεί από τον σεισμό της 12ης Ιουνίου και αν δεν γίνουν εργασίες αποκατάστασης, δεν μπορούν να φιλοξενήσουν μαθητές στις τάξεις τους! Η διαπίστωση αυτή ήταν γνωστή από αρχές Ιουλίου επισήμως και αναμενόμενη από μια πρόχειρη εκτίμηση από τις επόμενες μέρες του σεισμού. Δεν υπήρξε δηλαδή καμιά έκπληξη, ούτε κάτι που δεν ήταν αναμενόμενο, ίσως σε όλη την έκταση του. Ήταν φανερό δηλαδή, ότι ορισμένα σχολικά κτήρια που έπαθαν μεγαλύτερες ζημιές, δεν ήταν δυνατόν να είναι έτοιμα να λειτουργήσουν με το άνοιγμα των σχολείων το Σεπτέμβριο και θα χρειάζονταν εναλλακτικές λύσεις για τη στέγαση των μαθητών. Και οι λύσεις δεν ήταν άπειρες. Ή θα αναζητούνταν άλλα κτήρια και αίθουσες για την προσωρινή φιλοξενία των μαθητών, μέχρι να ολοκληρωθούν οι επισκευές στα πληγέντα σχολεία, ή θα δρομολογούταν η συνήθης λύση για τέτοιες έκτακτες καταστάσεις, οι λυόμενες αίθουσες. Δυστυχώς, φθάσαμε μια ανάσα πριν την έναρξη της σχολικής χρονιάς και ακόμη αναζητούνται λυόμενες αίθουσες, ενώ οι τραγελαφικές καταστάσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας στην αναζήτηση τους τις τελευταίες μέρες, δείχνουν ότι έχει χαθεί η ...μπάλα. Και μπορεί ο ένας να τα ρίχνει στον άλλον για το ποιός ευθύνεται λιγότερο ή περισσότερο, αλλά αυτή η εξέλιξη δεν τιμά κανέναν και πάντως δεν λύνει το πρόβλημα που συνεχίζει να υφίσταται. Είναι βέβαιο ότι ο Δήμος, που έχει την αρμοδιότητα για τη λειτουργία των σχολείων, επαναπαύτηκε προφανώς στις κυβερνητικές υποσχέσεις, οι οποίες αποδείχτηκαν χωρίς αντίκρισμα, αφού τώρα ...τρέχει να προλάβει καταστάσεις για να μη βρεθεί στη δυσάρεστη θέση, κάποιοι μαθητές να μην έχουν ...σχολείο για να κάνουν μάθημα, όταν την επόμενη εβδομάδα χτυπήσει το «πρώτο κουδούνι» με την έναρξη της σχολικής χρονιάς. Και στην περίπτωση μας, ισχύει το «τέτοια ώρα, τέτοια λόγια», που σημαίνει ότι οι όποιες λύσεις αναζητηθούν και με την παρέμβαση -έστω και την ύστατη ώρα- της δημοτικής αρχής στα συναρμόδια υπουργεία Παιδείας και Εσωτερικών, θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη ότι πέρα από την σταθερή εναλλακτική λύση για τη στέγαση των μαθητών που έμειναν χωρίς σχολείο, μέχρι να επανέλθουν σ’ αυτό μετά τις απαραίτητες παρεμβάσεις προκειμένου να ξαναγίνει ασφαλές, προέχει να βρεθεί λύση προσωρινή της ...προσωρινής, ώστε στις 11 Σεπτεμβρίου να μην υπάρχει μαθητής που θα μείνει εκτός σχολικής αίθουσας! Η όποια προσωρινότητα θα πρέπει να έχει χρονικό ορίζοντα, γιατί ο κίνδυνος του «ουδέν μονιμότερο του προσωρινού», πάντα ελλοχεύει σε παρόμοιες καταστάσεις, που όμως δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να επαναληφθούν. Και εδώ οι ευθύνες θα είναι συγκεκριμένες και δεν θα χωρούν πια άλλες δικαιολογίες!