Τα τελευταία δυο χρόνια, όταν πέρα από την οικονομική κρίση, ήρθε και η προσφυγική κρίση στη Λέσβο, να κάνει αισθητή την παρουσία της και να πλήξει το νησί μας, φαίνεται ότι δεν είναι αρκετά για να μας κάνουν σαν τοπική κοινωνία, σοφότερους για το πώς θα αντιμετωπίσουμε αυτή τη νέα πραγματικότητα που κινδυνεύει να ακυρώσει -αν όχι να αποτελειώσει- προσπάθειες χρόνων στον τόπο μας.

Η περίοδος των μαζικών προσφυγικών ροών όπου η τοπική κοινωνία και οι φορείς της, επέδειξαν αξιέπαινη αλληλεγγύη που έκανε αίσθηση και προκάλεσε το διεθνή θαυμασμό, έχει περάσει, αφήνοντας έντονο το στίγμα της «Λέσβου της αλληλεγγύης». Μιας Λέσβου που έγινε γνωστή στα πέρατα του κόσμου, δημιουργώντας προσδοκίες για το μέλλον, που μπορούν να αξιοποιηθούν, αν εύστοχα και συστηματικά αυτή η αναπάντεχη δημοσιότητα συνδυαστεί με την προβολή των πλεονεκτημάτων του τόπου μας, προσελκύοντας επισκέπτες και καθιστώντας το νησί μας, προορισμό που αξίζει να επισκεφθεί κανείς.

Για να προκύψουν όλα αυτά όμως, και το ...μειονέκτημα με το προσφυγικό, να μετεξελιχθεί σε συγκριτικό πλεονέκτημα, θα πρέπει να «επενδύσουν» όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς που έχουν λόγο και ρόλο στα πράγματα του νησιού και να δουλέψουν συστηματικά αξιοποιώντας την ευκαιρία, αλλά και τις νέες δυνατότητες που προέκυψαν.

Προϋπόθεση για να συμβεί αυτό, είναι να υπάρξει πίστη ότι η τεράστια αυτή δημοσιότητα για τη Λέσβο, λόγω του προσφυγικού, μπορεί να είναι αξιοποιήσιμη, αρκεί να υπάρξει σχέδιο που να συνοδεύεται από συγκεκριμένες πρωτοβουλίες που θα έχουν αρχή, μέση και τέλος. Το σημαντικότερο όμως είναι να υπάρξει κοινή γραμμή πλεύσης όλων των φορέων και των επιμέρους επαγγελματικών κλάδων για το τι θέλουμε να διεκδικήσουμε ως τόπος από την κεντρική κυβέρνηση, αλλά και τους ευρωπαϊκούς και διεθνείς θεσμούς, με δεδομένο το βάρος που σηκώσαμε και τις επιπτώσεις που είχαμε ως νησί με τις ιδιαιτερότητες μας.

Αν αυτό δεν επιτευχθεί και δεν αποτελέσει κοινό πλαίσιο για τη Λέσβο, αλλά αφεθεί στις μικροκομματικές σκοπιμότητες και στις διχαστικές διενέξεις μεταξύ τοπικών φορέων και τοπικών παραγόντων που αρέσκονται να ...πετροβολούν ο ένας τον άλλον, μεταθέτοντας και χρεώνοντας ευθύνες που ενδεχομένως υπάρχουν, τότε το ...τρένο θα χαθεί και μαζί με αυτό και μια μοναδική ευκαιρία να πετύχουμε πολλά για τον τόπο μας.

Είναι κρίμα μετά από αυτό το βαρύτατο πλήγμα που υπέστη το νησί μας, οι «πληγές» του οποίου είναι ακόμη εμφανείς και ...αιμορροούσες, να συνεχίζουν οι εκπρόσωποι του, να πορεύονται σαν να μη συμβαίνει τίποτα, ο καθένας με τις «αλήθειες» του και τις προτεραιότητες του, χωρίς ένα κοινό πλαίσιο όλων των φορέων της Λέσβου, που θα μπορούσε να αποτελέσει τον «οδηγό» για τη διαχείριση της παρούσας κατάστασης και την ...έξοδο στην κανονικότητα, που είναι και το επιθυμητό.

Πριν είναι αργά, οι φορείς της αυτοδιοίκησης και των επαγγελματικών και επιστημονικών κλάδων, οφείλουν να καθίσουν σε ένα κοινό τραπέζι και να ομονοήσουν για τα «θέλω» του νησιού! Αυτό θα ήταν μια πράξη ωριμότητας και ευθύνης για τον τόπο μας και θέλουμε να ελπίζουμε ότι δεν θα αργήσει!

«Ε»