Ένας εργολήπτης που παρακολουθούσε τη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου την Τετάρτη, σχολίαζε ότι ο Δήμος Λέσβου, που για το 2012 δεν έχει πάρει ούτε ένα ευρώ ΣΑΤΑ, κοντεύει να ξοφλήσει τους εργολάβους για τις παλιές οφειλές. Όμως, ελλείψει ΣΑΤΑ, δε βγαίνουν νέα μικροέργα. «Ευτυχώς όμως υπάρχει το ΕΣΠΑ, και αν τρέξει, θα κινηθεί η τοπική οικονομία, θα ανοίξουν δουλειές, δε θα χαθούμε», συνέχισε περιγράφοντας μέσα σε λίγες λέξεις τι σημαίνει για έναν τόπο να κινηθεί ο μηχανισμός, που ώρες αργότερα έμαθα πως μπορεί να ρίξει περί τα 120 εκατ. ευρώ στην αγορά.

Ομοίως λίγες ώρες μετά, ο Δημήτρης Βουνάτσος στη συνέντευξη Τύπου που έδωσε, διαπίστωνε πως αν ξεπεραστούν προβλήματα, θα τρέξουν τα έργα και θα πέσει ρευστό. «Να τα ρίξουμε στην πιάτσα», είπε ο δήμαρχος, αποτυπώνοντας αυτό που αποτελεί και το ζητούμενο για τις μέρες μας.

Στον καιρό της ύφεσης, της ανέχειας, της τραγικής ανεργίας, την ώρα που ένα μεροκάματο των 25 ευρώ στην Κοινωφελή Εργασία μοιάζει με μάννα εξ ουρανού, κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί πως το ΕΣΠΑ είναι η πανάκεια, διά πάσα νόσο. Κανείς όμως δεν μπορεί να αμφισβητήσει πως τα έργα τού ΕΣΠΑ, κι όχι μόνο του Δήμου, αλλά και της Περιφέρειας κι όποιων άλλων φορέων έχουν προχωρήσει σε εντάξεις, μπορούν να δώσουν μια γερή τονωτική ένεση στην κλειστή νησιωτική μας οικονομία. Να γυρίσουν τη μηχανή, να την λαδώσουν, να δημιουργήσουν θέσεις δουλειάς.

Αρκεί να κινηθούν τα έργα, να δημοπρατηθούν, να υπογραφούν συμβάσεις-νομικές δεσμεύσεις, να ξεκινήσουν, να υλοποιηθούν, να πληρωθούν λογαριασμοί. Είναι τόσο δύσκολο, μα και εύκολο συνάμα αν υπάρξει καλό κούρδισμα της μηχανής, να πάρει μπροστά.

Οι έχοντες τα μαχαίρια, ας πιάσουν να κόβουν τα πεπόνια, γιατί ο τόπος στράγγιξε και περιμένει διψασμένος και πεινασμένος το μερτικό του.