Είναι η φάση του 32΄ της αναμέτρησης, όπου ο Δαύκος υποπίπτει σε δεύτερο πέναλτι και αποβάλλεται. Στην άκρη του πάγκου της ΑΕΛΚ, ο τρίτος τερματοφύλακας είναι ο Νίκος Μαλλής. Ο ψιλόλιγνος 20χρονος πορτιέρε ούτε που θα φανταζόταν ότι επρόκειτο στο πιο σημαντικό ματς της χρονιάς κόντρα στον πρωταθλητή Ολυμπιακό να κάνει ντεμπούτο.

Πολύ περισσότερο δε φανταζόταν ότι θα γνώριζε την αποθέωση τη στιγμή που θα πατούσε το χορτάρι του Ταρλά. Η είσοδός του στο παιχνίδι ουσιαστικά αποτέλεσε τη στιγμή που θα θυμούνται στα επόμενα χρόνια όλοι όσοι θα αναπολούν τις αναμετρήσεις της ΑΕΛΚ κόντρα στον Ολυμπιακό. Πέρυσι ήταν ο Αμπιντάλ. Φέτος είναι ο Νίκος.

Και αυτό γιατί ο ίδιος, αποτελώντας τη ζωντανή ιστορία της ομάδας -που λίγο… χάθηκε στο διάστημα της μεταγκατάστασής της από την Καλλονή στη Μυτιλήνη- απέδειξε περίτρανα πως οι φίλαθλοι «της ομάδας του νησιού» απαιτούν πραγματικά τη Λέσβο στο προσκήνιο. Και πως δεν αρκούνται στο να βλέπουν από κοντά παιχνίδια επιπέδου Super League, διαδραματίζοντας ρόλο κομπάρσου στις κατά καιρούς «ερυθρόλευκες» ή αργότερα «πράσινες» φιέστες.

Ακούγεται έντονα από ανθρώπους που εργάζονται από διάφορα πόστα στην ΠΑΕ ΑΕΛΚ, σαν απάντηση στην έκρηξη ενδιαφέροντος στους φιλάθλους που προκάλεσε η νέα επίσκεψη του Ολυμπιακού στο νησί, πως «αν δεν υπήρχε η Καλλονή, δε θα βλέπατε Ολυμπιακό»… Ωστόσο την απάντηση σε αυτό την έδωσε ο ίδιος ο κόσμος. Που Ολυμπιακό θα βλέπει για πάντα, είτε στο «Καραϊσκάκης», είτε στον Ταρλά, είτε στη NOVA.

Ο κόσμος με την αποθέωση στο μοναδικό ποδοσφαιριστή που κατάγεται από την Καλλονή -την οποία ο φίλαθλος κόσμος της χώρας (με ευθύνη μας) τη γνωρίζει σαν γεωγραφική θέση, όπως ακριβώς τη γνωρίζει ο Αλέξης Τσίπρας- ζήτησε την Καλλονή πρωταγωνίστρια κόντρα στον Ολυμπιακό και στην Α΄ Εθνική. Όχι απλά να… παίζει. Με ταυτότητα και ξεκάθαρη διασύνδεσή της με την ιστορία της.

Οι «Καλλονομάχοι» και οι «Καλλονολάτρες»
Ο κόσμος ζήτησε με το χειροκρότημά του να πάνε σπίτια τους οι ανόητοι «Καλλονομάχοι» και οι ανόητοι «Καλλονολάτρες», που αποτελούν την πραγματική αιτία του διχασμού που σαφέστατα πια υπάρχει μεταξύ των φιλάθλων και αλλοιώνουν την πραγματικότητα. Ο κόσμος στο πρόσωπο του Νίκου Μαλλή αποθέωσε και τους ανθρώπους που έβαλαν και εκείνοι το θεμέλιο λίθο για την καταξίωση της Καλλονής στο υψηλότερο σκαλοπάτι.

Πρώτα απ’ όλα τον πατέρα του Νίκου, τον επί σειρά ετών πρόεδρο της Καλλονής Γιώργο Μαλλή, που χάλασε μεταφορικά και κυριολεκτικά μια περιουσία για να βγάλει την ΑΕΛΚ από τα ξερά του τοπικού στην Δ΄ Εθνική και ακολούθως στην Γ΄ Εθνική. Μία προσωπικότητα της ΑΕΛΚ που πολλοί σημερινοί «Καλλονολάτρες» ενδεχομένως να αγνοούν και την ίδια την ύπαρξή του, παρά το ότι ήταν ηγετικός διοικητικός παράγοντας μέχρι πριν από πέντε χρόνια. Ο Γιώργος Μαλλής, μετά από πέντε χρόνια μακριά από το ποδόσφαιρο, πίνοντας κάπου το ουίσκι του και βλέποντας την αποθέωση του παιδιού του, θα σκάει ένα χαμόγελο που θα λέει «χαλάλι όλα τα λεφτά και οι θυσίες…».

Αλλά και ο μικρός Νίκος, επιστρέφοντας στην (κωμόπολη) Καλλονή και έχοντας κατά διαβολική σύμπτωση στα 20 του χρόνια βιώσει όλη την ιστορία της αγαπημένης του ομάδας, θα νιώθει υπερήφανος. Από τότε που πήγαινε μωρό ακόμα στο «Κεντέρης» για να δει αγωνιζόμενο τον πατέρα του, μέχρι τότε που έκανε ο ίδιος «κερκίδα» στο ίδιο γήπεδο, βλέποντας την ομάδα του να ανεβαίνει κατηγορίες.

Αυτήν την Καλλονή που κάποιοι τεχνηέντως την «κρύβουν», είναι και η Καλλονή που μπορεί να αντέξει και στο χρόνο και να δώσει μεγαλύτερη δυναμική ειδικά στη σημερινή δύσκολη συγκυρία για την ομάδα. Χαρακτηριστικό ότι την κρύβουν είναι ότι στην επίσημη ιστοσελίδα της ΑΕΛΚ για την ιστορία της δεν υπάρχει καμία αναφορά στον Γιώργο Μαλλή.

Στα δύσκολα όμως, οι «πανηγυρτζήδες» φεύγουν. Και στη μάχη που έρχεται στο δεύτερο γύρο δε μπορεί να περισσεύει κανείς. Οι εγωισμοί της διοίκησης και η τάση να δημιουργεί πιο πολλούς εχθρούς παρά φίλους πρέπει να τελειώσουν… χθες. Εκτός κι αν αρκείται στον κατά μέσο όρο 700 ανθρώπων που πάνε φέτος να δούνε την «ομάδα του νησιού».