Όσο πλησιάζουν, ξανά, οι εκλογές της 17ης Ιουνίου, τόσο η πολιτική αντιπαράθεση και το πολιτικό θερμόμετρο ανεβαίνουν, χωρίς όμως ουσιαστικά πολιτικά επιχειρήματα. Από όλες τις πολιτικές δυνάμεις, ο καλοπροαίρετος κριτής διακρίνει οξεία πολιτική αντιπαράθεση συνοδευόμενη από κινδυνολογία: ΕΥΡΩ ή ΔΡΑΧΜΗ.

Η πολιτική επιχειρηματολογία δε συνίσταται και δεν εξαντλείται μέσα στην Ευρωζώνη ή έξω από αυτή, αλλά σε ουσιαστικά και ειλικρινή επιχειρήματα για το αν διατρέχει τον κίνδυνο να μείνει η χώρα μας εκτός Ευρωζώνης και να επιστρέψει στη ΔΡΑΧΜΗ.

Εκείνο που παρατηρείται στα Μ.Μ.Ε. και στον Τύπο, εγχώριο και διεθνή, είναι η προπαγάνδα που ασκείται χωρίς ειλικρίνεια και υπευθυνότητα. Επικρατούν η υποκειμενικότητα και η πολιτική αντίληψη την οποία εκφράζουν.

Ο ψηφοφόρος, όμως, δεν επιθυμεί να ηχούν στα αυτιά του η διαστρέβλωση και η ακατάσχετη φλυαρία, αλλά θέλει να ακούσει από όλους, με παρρησία, την αληθινή επιχειρηματολογία για την πολιτική κατάσταση της χώρας μας πριν και μετά τις εκλογές, ώστε να διαμορφώσει πολιτική άποψη και να ψηφίσει. Πρέπει να κατανοήσουν οι πολιτική σχηματισμοί ότι οι ψηφοφόροι δεν είναι, πια, αγέλες προβάτων που ψηφίζουν «ωσαννά εν τοις υψίστοις», αλλά κρίνοντες ψηφοφόροι, είτε είναι μέλη είτε όχι κομμάτων.

Με αυτήν την λογική, έχω τη γνώμη, θα προσέλθουν οι πολίτες στις κάλπες τη 17η Ιουνίου και θα ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα, προσβλέποντας, κατά την εκτίμησή τους, στο συμφέρον της πατρίδας, η οποία ταλανίζεται από πολλά και δυσεπίλυτα προβλήματα, τα οποία, πρωτίστως, δημιούργησαν όσοι κυβέρνησαν τη χώρα.

Πρέπει, επιτέλους, να σταματήσει η άγονη αυτή πολιτική αντιπαράθεση, η οποία δεν οδηγεί πουθενά, αλλά, αντίθετα, φατριάζει τους πολίτες και κατευθύνει και εκείνους σε πολιτικές συγκρούσεις και στείρες αντιθέσεις.

Δυστυχώς, φθάσαμε σε μια αντιδιαλλεκτική εποχή, που τους διαλόγους, με επιχειρήματα, τους έχουν αντικαταστήσει οι ανούσιοι και μονότονοι μονόλογοι.