Εξήντα χρόνια ζωής, με πάμπολλες διακυμάνσεις θετικές κι αρνητικές, έχω δει περίπου το πλήρες φάσμα της, σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο· κι ίσως είναι η πρώτη φορά που δεν μπορώ να καταλάβω τι μου/μας συμβαίνει. Δεν έχω -αλλά και αρνούμαι να βρω- περίτεχνες πλην φτηνές δικαιολογίες της καταπτωτικής παρακμής μας. Έχοντας υπάρξει «Δεξιός» για την Αριστερά και «Αριστερός» για τη Δεξιά, έχω μάλλον πρόβλημα ταυτότητας στη χώρα που καυχάται ότι ανακάλυψε τη Δημοκρατία και σίγουρα εισήγαγε τον Ορθό Λόγο στο ανθρώπινο πνεύμα!

Βρίσκομαι σήμερα να ζω σε μια κοινωνία αλλοπρόσαλλη, με μιαν περίπου Βουλή -σε σχετικούς αριθμούς και ποιότητα αντιπροσώπευσης, με μια σχεδόν Κυβέρνηση και μιαν ανύπαρκτη ή έστω στρεβλή κυρίαρχη ιδεολογία που αυτοαποκαλείται «Αριστερή». Δεν έχει πια κανένα νόημα να αξιολογείται όλη αυτή η ενδημούσα «τρέλλα» με όρους λογικής πρώτης τάξεως: «1+1» έχει πάψει να κάνει 2· μπορεί να είναι από το Μηδέν έως το Άπειρο, της μπούρδας και της α-νοησίας. «Αριστερά» της Μεγαλοοικονόμου και του Παπαχριστόπουλου δεν νοείται! Τελεία και παύλα!

Ίσως κάποια ψήγματα ανάτασης υφίστανται ακόμα. Ενθυμούμαι μια από τις καλύτερες στιγμές της πρόσφατης πολιτικής Ιστορίας μας: το 1989, ο Μάνος Χατζιδάκις είχε αφιερώσει στο Χαρίλαο Φλωράκη, από το περιβόητο 3^ο Πρόγραμμα, την Τρίτη Διεθνή, καλώντας τον σε εθνική συνεννόηση. Κι ως Μεγάλοι, αμφότεροι, κατάλαβαν ο ένας τον άλλον!

Με ταπεινότητα και συστολή έναντι του συγκριτικού μεγέθους, θα ήθελα σήμερα να παραθέσω με «ποιητική παράφραση», ει δυνατόν, τους στίχους ενός ρωσικού άσματος που συγκλόνισε την παγκόσμια λαϊκή μουσική:

«Σήκω, Πατρίδα μου/

Σήκω για τον Νυν Υπέρ Πάντων Αγώνα υπέρ της Δημοκρατίας/

Σήκω για τον Αγώνα έναντι του Σκότους των Άθλιων βλακών και της Μιζέριας των ηλίθιων/

Απέναντι στις σκοτεινές Ορδές των Ερυθρό-Φαιών Φασιστών και των Ανίκανων/

Με λογισμό απέναντι στη δίκαιη Οργή και με Πίστη ορθή/

Μαυρο-κόκκινα φτερά δε θα καλύψουν ποτέ τον Ουρανό μας/

Βράζει η Ελπίδα μας/

Τούτος είναι Αγώνας Ιερός των Πολιτών/

Προς τη λύτρωση της Δημοκρατίας μας/

Σηκωθείτε Πολίτες, πάνω από Κάμπους, Βουνά αιματοκυλισμένα και Περήφανα ακριτικά νησιά !».

Η Δημοκρατία είναι το πεπρωμένο μας! Η Ευρώπη είναι ο χώρος μας γιατί Εμείς τον δημιουργήσαμε! Εκεί Ανήκουμε και γι’ αυτήν Αγωνιζόμαστε!