Βαριέμαι τους απολογισμούς! Οι περισσότεροι είναι άστοχοι! Τα χρονικά σημεία είναι ρευστά, οπότε δε σημαίνει πως κάθε χρόνο στις 31 Δεκεμβρίου υπάρχει η ανάγκη να γυρίσει κάποιος το μυαλό του δώδεκα μήνες πίσω και να αποφασίσει τι πήγε καλά, τι κερδήθηκε, τι χάθηκε, τι άλλαξε, τι χάλασε και να θέσει στόχους. Νομίζω ότι οι στόχοι και οι αναδρομές ταιριάζουν καλύτερα στο τέλος συγκεκριμένων δραστηριοτήτων που ολοκληρώνονται ή δεν ολοκληρώνονται εκ του αποτελέσματος, οπότε αναπόφευκτα έρχεται η ώρα να αποτιμηθούν. Αλλά φυσικά δεν γίνεται έτσι. Οπότε εδώ και μέρες καθένας ανακοινώνει στα κοινωνικά δίκτυα τα επιτεύγματα και τις απώλειές του για τη χρονιά που πέρασε. Τόσα κέρδη, τόσες ζημίες. Από την άποψη αυτή θυμάμαι με μεγάλη νοσταλγία και κρυφό χαμόγελο τη Μπρίτζετ Τζόουνς που συνήθιζε να καταγράφει στο ημερολόγιό της κιλά, ποτά, ερωτικές εμπειρίες και βαθμό αυτοπεποίθησης.

Στα κοινωνικά δίκτυα φυσικά δεν γίνεται έτσι. Γιατί το στερεότυπο επιτάσσει να έχουμε μοχθήσει για κάτι, να το έχουμε κατακτήσει, να το έχουμε προχωρήσει τουλάχιστον, να είμαστε ενεργητικοί, δυναμικοί, αποτελεσματικοί, δραστήριοι! Ξεχνάμε βέβαια όλοι μερικές μικρές λεπτομέρειες. Ότι δηλαδή το σενάριο το γράφουν μερικοί αστάθμητοι αλλά ιδιαίτερα σημαντικοί παράγοντες: Ο κυριότερος είναι η καλή υγεία. Αστάθμητος, αυτονόητος για χρόνια, κλασικό ζητούμενο για όλους πια, γιατί αλίμονό μας.

Δεύτερος η τύχη, μέση έννοια από αρχαιοτάτων χρόνων, καλή ή κακή, ξαφνική, ανέλπιστη, ανεξέλεγκτη, αναπόδραστη, καθοριστική. Εκεί που δεν τα περιμένεις συμβαίνουν τα πιο απίθανα πράγματα! Το πλήρωμα του χρόνου έρχεται όταν αυτό το αποφασίσει. Ούτε όταν το περιμένεις, ούτε όταν το δικαιούσαι, ούτε όταν το φοβάσαι. Να είσαι τυχερός να είναι καλό αυτό που θα σε βρει. Να είσαι τυχερός να είναι με το μέρος σου. Ό, τι συμβεί. Καλό ή κακό. Μακροπρόθεσμα ή άμεσα. Συμβαίνει και αυτό: Γίνεται κάτι, φαινομενικά όχι όπως το περιμένεις αλλά σε βάθος χρόνου αποδίδει. Όπως δεν θα μπορούσες ποτέ να φανταστείς.

Τρίτος παράγοντας, μακριά από εμάς είναι οι αστάθμητες διεθνείς εξελίξεις: πολιτικές, κοινωνικές, οικονομικές (το ζήσαμε), ιατρικές (αυτό και αν το βιώσαμε) και τόσες άλλες. Στην περίπτωση αυτή ανακαλύπτεις ποιότητες που ποτέ δεν περίμενες ότι διαθέτεις και δύναμη επίσης. Αναπροσαρμόζεσαι στα νέα δεδομένα και βρίσκεις καινούργιες ισορροπίες. Ή χάνεις οριστικά όσες σου λειτουργούσαν.

Τέταρτος παράγοντας, επίσης όχι ο ιδανικότερος, είναι ο τρόπος που μεταβάλλεται η ζωή των οικείων μας. Τα συναισθήματα, οι προτεραιότητες, οι ανάγκες, οι επιθυμίες, τα όνειρα. Ή που μένουν σταθερά. Εκεί καλούμαστε να δεχτούμε αποφάσεις, να συμμετέχουμε στη διαμόρφωσή τους ή απλώς να πάρουμε αποφάσεις. Να το πάρουμε απόφαση. Στην εσχάτη.

Τελευταίος και πιο σημαντικός παράγοντας είναι ο ίδιος μας ο εαυτός, ο μεγάλος άγνωστος! Απρόβλεπτος, όσο και αν τον έχουμε περιχαρακώσει, αγρίμι ανυπότακτο, παραβιάζει πάντα, όσο τουλάχιστον παραμένει με διάθεση για ζωή, τις κόκκινες γραμμές που θέτουμε και ορίζει μόνος τη ρότα του, με γνώμονα τις αληθινές του ανάγκες. Αυτές είναι και οι καλύτερες ανατροπές και αναδρομές. Στο τέλος τους έχουμε ζήσει και έχουμε μάθει που επηρεάζει και διαμορφώνει σταθερά και την κρίση μας για τη ζωή και για τους άλλους. Νομίζω ότι όλη μας τη ζωή την περνάμε ομφαλοσκοπούμενοι, χωρίς ωστόσο να έχουμε ούτε στο ελάχιστο υποπτευτεί τις τρίπλες που η ίδια μας η ύπαρξη κάνει, για να αποφύγει τη στοχοθεσία μας και να μας υπενθυμίσει ότι είμαστε ακόμη ζωντανοί.

Παραμένουμε άραγε κυρίαρχοι του πεπρωμένου μας ή απλώς όλα τα παραπάνω μας προλαβαίνουν και μας προσδιορίζουν, χωρίς να μπορούμε να αντιδράσουμε ή να αντισταθούμε; Νομίζω ότι δεν υπάρχει συγκεκριμένη απάντηση. Ο άνθρωπος προσδιορίζει τη μοίρα του, αντιστέκεται σ’ αυτήν, ενδίδει, δημιουργεί μέσα στους κόλπους της, την αρνείται και αποκτά νευρώσεις ή πέφτει στο κενό με τα χέρια σε έκταση. Ρουφώντας οξυγόνο.

Εύχομαι ο νέος χρόνος να σας δώσει μια γενναία δόση ζωής! Καλή χρονιά!