Η ζωή υπάρχει γιατί γύρω μας υπάρχουν και συντελούνται μικρά και μεγάλα θαύματα.

Θαύματα της γης, θαύματα της μετεωρολογίας, θαύματα της πίστης και της ανθρώπινης αντοχής.

«Θαύμα», εκ του «θ(ε)άομαι» είναι ο’τι κοιτάμε και μας εκπλήσσει.

Το θαύμα είναι συνυφασμένο με τα όρια της ανθρώπινης φύσης και κατά κανόνα και για τους όρους της κοινής λογικής είναι ανεξήγητο.

Έβλεπα τις προάλλες ένα ντοκιμαντέρ που με καθήλωσε, και θέλω να το μοιραστώ με τους αναγνώστες μου.

Στο βόρειο τμήμα της χριστιανικής και μάλιστα πρωτορθόδοξης (προχαλκηδονιακής) Αιθιοπίας υπάρχει μέσα στο αυχμηρό και παντάξενο φυσικό τοπίο ένα γυμνό βουνό, όχι ιδιαίτερα ψηλό, που το λένε Γκεράλτα (Gheralta).

Λίγο πιο κάτω από την απότομη και άδενδρη κορυφή του, που μοιάζει αρκετά με τα δικά μας θεσσαλικά Μετέωρα, υπάρχει λαξευμένη μέσα στον βράχο η εκκλησία Αμπούνα Γεμάντα (AbuneYemanta).

Έχει το όνομα του ιδρυτή της που λεγόταν AbuneYemata.

Εκεί κάθε Κυριακή, αλλά και για κάθε χριστιανικό μυστήριο των μελών της κοινότητας, ανεβαίνουν οι πιστοί πατώντας με γυμνά πόδια σαν τα κατσίκια σε λαξευμένες τρύπες του κάθετου βράχου, και το σπουδαιότερο, χωρίς κανένα βοηθητικό μέσο και σύνεργο.

Ηλικιωμένοι, μικρά παιδιά, εγκυμονούσες γυναίκες μέχρι και άρρωστοι ανεβαίνουν γιατί πρέπει πρόθυμα να εκπληρώσουν μια ιερή και απαράβατη παράδοση.

Λέγεται μάλιστα ότι σχεδόν ποτέ δεν συνέβη δυστύχημα κατά την αναρρίχηση.

Είναι όπως ξέρουμε σύνηθες η πίστη να επιλέγει ψηλούς και δυσπρόσιτους ναούς πάνω σε ψηλά βραχώδη θαύματα της φύσης, ιδίως σε εποχές και σε τόπους που απειλούταν.

Ναός, εκ του ρήματος «ναίω» (κατοικώ), είναι το κατοικητήριο του θεού, του θεού που είναι κατά την πανάρχαια αντίληψη του ανθρώπου, ο βοηθός του και η καταφυγή του ή έστω η προσομοίωση της υπέρβασής του.

Στην Αμπούνα Γεμάντα η επικίνδυνη αναρρίχηση γίνεται με σκοπό το υπερβατώς κοινωνείν και την προσέλευση στον ναό, σε αντίθεση με τις διαφημισμένες και επιδεικτικές αναρριχήσεις τών όπου γης ορειβατών που γίνονται για να κατακτήσουν κορυφές, να φωτογραφηθούν για τα αποδεικτικά τεκμήρια, και να γραφτούν στο βιβλίο Γκίνες.

Με τις ανυπέρβλητες δυσκολίες της Αμπούνας συντηρείται μέχρι σήμερα το κοινωνικό θαύμα και το υπαρξιακό μεγαλείο του ανθρώπου.

Στον αντίποδα της ανθρώπινης πορείας, με την άνεση του σημερινού καναπέ και την τεχνολογική απομόνωση επιταχύνεται η πτώση και η εξαφάνισή του ….