Εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ, μάς θυμίζουν, συχνά, το ανέκδοτο, όπου ένας οδηγός αυτοκινήτου, που κινούνταν στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας στην Εθνική Οδό, ακούγοντας στο ραδιόφωνο ότι ένα αυτοκίνητο κινείται στο αντίθετο ρεύμα, παίρνει τηλέφωνο στο ραδιοφωνικό σταθμό και λέει: «Κάνετε λάθος, δεν είναι ένα το αυτοκίνητο που κινείται στο αντίθετο ρεύμα αλλά… εκατοντάδες!».

Κάθε μέρα που περνά, αποκαλύπτεται το ιδεολογικό βάθος και η παιδεία των περισσότερων κυβερνητικών στελεχών, που αρχίζει από μια καφενόβια συνθηματολογία και τελειώνει σε μερικά «μπαγιάτικα» μαρξιστικά τσιτάτα, με τα οποία προσπαθούν να δικαιολογήσουν το… «βίδωμά» τους στην «παλιοκαρέκλα» της εξουσίας και τη «λαοκτόνο» πολιτική τους, η οποία φτάνει μέχρι το σημείο να ξεσπιτώνει μαζικά τον κόσμο και να παραδίνει τα σπίτια τους στα «μαύρα κοράκια»!

Ακολουθούν, λένε, «το δημοκρατικό δρόμο για τον σοσιαλισμό. Δρόμο με διαρθρωτικές αλλαγές, δρόμο μακρύ, με υποχωρήσεις και συμβιβασμούς»!

Εάν, λοιπόν, αυτός είναι «ο δρόμος προς τον σοσιαλισμό», σε τι διαφέρει από τη «νεοφιλελεύθερη πολιτική» την οποία επισείουν ως «μπαμπούλα», πως θα την εφαρμόσουν -τάχατες- οι πολιτικοί τους αντίπαλοί, οι… «μη σοσιαλιστές» της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης;

Ας έλθουμε, όμως, «στο δρόμο προς τον σοσιαλισμό» που ακολουθεί και η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας.

Στο Υπουργείο Παιδείας, περισσότερο από τα άλλα υπουργεία, είναι εμφανής η ιδεολογική «μούχλα» και η πνευματική ένδεια των ηγητόρων του, καθότι, εδώ, τα θέματα της παιδείας και ο χειρισμός τους, απαιτούν σκέψη και πρόταση με αυστηρή επιστημονική θεμελίωση και, όσον αφορά στην εφαρμογή των αποφάσεων, μέθοδο παιδαγωγικά ορθή.

Παραλείπω τα παλιότερα «πνευματοκτόνα» μέτρα που πήρε η τετράδα της «αριστερής διανόησης» στο Υπουργείο Παιδείας (Φίλης - Αναγνωστοπούλου - Πελεγρίνης - Λιάκος) και έρχομαι στο τελευταίο «ανοσιούργημά» τους, την οδηγία (διαταγή) προς τους διδάσκοντες την Ιστορία στην Α΄ Λυκείου, «να διδάσκονται συνοπτικά και να μην εξετάζονται (στην πραγματικότητα, δηλαδή, να πετιούνται στον κάλαθο των αχρήστων) τα κεφάλαια της Ιστορίας που αναφέρονται: στον Κυκλαδικό, Μινωικό και Μυκηναϊκό πολιτισμό. Στον Α΄ και Β΄ Αποικισμό. Στους Ελληνοπερσικούς πολέμους. Στον Πελοποννησιακό πόλεμο. Στο Φίλιππο Β΄. Στο οικουμενικό κράτος του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Στόχος αυτού του μέτρου είναι κατά τους εμπνευστές του: «να αποφευχθεί η στείρα απομνημόνευση {…} να εμβαθύνουν οι μαθητές στη μελέτη και κατανόηση των ιστορικών φαινομένων {…} να αποφευχθεί ο κατακερματισμός των υπό μελέτη φαινομένων»!

Έτσι, με θαυμαστή… αφέλεια αποκαλύπτουν οι… «σοφές κεφαλές» ότι ακριβώς επιδιώκουν τα αντίθετα: «κατακερματίζοντας» την ιστορική ύλη και διασπώντας την αλληλουχία «των υπό μελέτη φαινομένων», καθιστούν αδύνατη την «εμβάθυνση των μαθητών στη μελέτη και κατανόηση των φαινομένων», τα οποία συνδέονται μεταξύ τους με τη σχέση αιτίας - αποτελέσματος. Και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να καθίσταται αδύνατη η κριτική επεξεργασία της ιστορικής ύλης, να καταφεύγουν οι μαθητές στην «στείρα απομνημόνευση» και να ευτελίζεται το μάθημα της Ιστορίας!

Κατά τους «εμβριθείς», μάλιστα, γνώστες της Ιστορίας και της Παιδαγωγικής επιστήμης, η «στείρα απομνημόνευση» θα αποφευχθεί με την άγνοια της πιο σημαντικής περιόδου της Αρχαίας Ελληνικής Ιστορίας, που είναι οι Ελληνοπερσικοί πόλεμοι, κατά τους οποίους κατοχυρώθηκε όχι μόνον η ελευθερία της Ελλάδας αλλά και ολόκληρης της Ευρώπης.

Στη συνέχεια της «ανιστόρητης» Εγκυκλίου, παρουσιάζεται η ύλη που θα διδάσκεται με «αναλυτικό τρόπο»:

α. Η Ομηρική, η Αρχαϊκή και η Κλασική εποχή.

Η Ομηρική και Αρχαϊκή εποχή είναι η ιστορική περίοδος που διασώζει τα στοιχεία και αποτελεί τη συνέχεια του πολιτισμού της «Μυκηναϊκής περιόδου». Πώς, λοιπόν, θα την κατανοήσουν σε βάθος οι μαθητές, χωρίς προηγούμενη γνώση του Μυκηναϊκού πολιτισμού, τον οποίον, κατά την ανιστόρητη οδηγία, θα έχουν, απλώς,… «περιδιαβάσει»;

Και πώς θα εμβαθύνουν οι μαθητές στον πολιτισμό της Κλασικής εποχής, χωρίς την προηγούμενη γνώση των Ελληνοπερσικών πολέμων;

Ασφαλώς, γνωρίζετε, κύριε Λιάκο, καθηγητή Πανεπιστημίου στην έδρα της Ιστορίας -που εννοείται, συμβουλεύετε τον υπουργό κ. Φίλη- ότι εάν οι Έλληνες δεν νικούσαν στο Μαραθώνα και τη Σαλαμίνα, δεν θα υπήρχε «Κλασική εποχή» και κλασικός πολιτισμός, αλλά ούτε και ευρωπαϊκός πολιτισμός. Διότι η πεμπτουσία του κλασικού πολιτισμού είναι το πνεύμα της ελευθερίας και της δημοκρατίας, τα ιδεώδη που αναδείχτηκαν και καταξιώθηκαν μέσα στους Ελληνοπερσικούς πολέμους.

β. Ορισμένες πτυχές του έργου του Μ. Αλεξάνδρου και του Ελληνιστικού Κόσμου.

Όταν, προηγουμένως, έχει -ουσιαστικά- αποκλεισθεί η ολοκληρωμένη κατανόηση του «οικουμενικού κράτους του Μ. Αλεξάνδρου» σε ποιο «ιστορικό πλαίσιο» θα εντάξουν οι μαθητές τις «πτυχές» του έργου του Μ. Αλεξάνδρου;

γ. Και στη συνέχεια, κατά τους συντάκτες της Εγκυκλίου, «δίνεται η δυνατότητα στους μαθητές να εμβαθύνουν στον Ρωμαϊκό Κόσμο…».

Πώς θα επιτευχθεί αυτή η «εμβάθυνση»; Με ένα «σάλτο» πάνω από το «Οικουμενικό κράτος του Μ. Αλεξάνδρου» και τον τεράστιο πολιτισμό της ελληνιστικής εποχής; Χωρίς την απαραίτητη γνώση, αναφορικά με τον κατακερματισμό του κράτους του Μ. Αλεξάνδρου στα ελληνιστικά κράτη, τα οποία, στη συνέχεια εξασθενημένα από τους εμφύλιους πολέμους, υποτάχθηκαν στους Ρωμαίους, για να αποτελέσουν, εφεξής, τις ανατολικές επαρχίες του Ρωμαϊκού κράτους;

Και πώς, χωρίς τη γνώση του Ελληνιστικού πολιτισμού, θα κατανοηθεί η «υποταγή» των νικητών στον πολιτισμό των υποταγμένων Ελλήνων και η δημιουργία του Ελληνορωμαϊκού πολιτισμού;

Πώς θα κατανοήσουν οι μαθητές «τη δημιουργία των προϋποθέσεων για τη μετεξέλιξη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας σε Βυζαντινή», όταν δεν θα γνωρίζουν ότι σ’ αυτόν τον εξελληνισμένο κόσμο της Ανατολής -όπου επί τέσσερις αιώνες μεγαλούργησε ο Ελληνιστικός πολιτισμός- παρέμεινε ζωντανό το πολιτισμικό «ένζυμο» που μεταμόρφωσε την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία σε Βυζαντινή;

Πιστεύουν οι ανιστόρητες κεφαλές του Υπουργείου Παιδείας ότι οι μαθητές «τσιμπολογώντας», από δω και από κει, αποσπασματικές γνώσεις, ασύνδετες μεταξύ τους, θα «αντιληφθούν το ιστορικό παρελθόν ως ολότητα εντάσσοντας τα προς μελέτη γεγονότα και φαινόμενα στο ιστορικό τους πλαίσιο»; Δεν αντιλαμβάνονται ότι με τις ανιστόρητες επεμβάσεις τους στην ιστορική ύλη, καθιστούν αόρατο αυτό ακριβώς το «ιστορικό πλαίσιο»;

«Το υπουργείο Παιδείας της χώρας μας επιδίδεται μεθοδικά και συστηματικά στη συρρίκνωση και υποβάθμιση της διδασκαλίας των ανθρωπιστικών μαθημάτων στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Δεν του φάνηκε αρκετή, φαίνεται, η μείωση των ωρών διδασκαλίας των Αρχαίων Ελληνικών στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο ούτε η κατάργηση του ΕΠΙΤΑΦΙΟΥ του Περικλέους {…}. Με τη νέα, ολέθρια απόφασή του συνεχίζει την εκθεμελίωση των βασικών πυλώνων του πολιτισμού μας στην Ελληνική Εκπαίδευση», επισημαίνει σε ανακοίνωση που εξέδωσε και η Εταιρεία Ελλήνων Φιλολόγων, μετά τη νέα «επίθεση» που εξαπέλυσε κατά της Ιστορίας, το « αριστερό» Υπουργείο Παιδείας.

Και ποια ήταν η απάντηση του Υπουργείου Παιδείας;

«Φίλης εστί σοφότερος απάντων των φιλολόγων»!

Συμπέρασμα: όσο λιγότερη Ιστορία μαθαίνουν τα παιδιά, τόσο ευκολότερα θα πιστεύουν τα παραμύθια και τα σενάρια συνωμοσίας των τσαρλατάνων της πολιτικής!