Διαβάζω στις εφημερίδες: «… Τον πρόεδρο και τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης (ξεχωριστά τον καθένα) θέλησε να δει ο ισχυρός άνδρας τού ΠΑΟΚ κ. Ιβάν Σαββίδης, … έκλεισε ραντεβού με τον πρωθυπουργό κ. Αντώνη Σαμαρά στο Μέγαρο Μαξίμου για να του εκφράσει την επιθυμία του να προσφέρει ζεστό χρήμα για τα χρέη τού ΠΑΟΚ. Πώς γίνεται αυτό; Ο κ. Σαββίδης πρότεινε στον πρωθυπουργό να πληρώσει 10 εκατ. ευρώ, αμέσως και μετρητά, υπό τον όρο να διαγραφούν τα πρόστιμα και οι προσαυξήσεις παλαιότερων ετών. Το καθεστώς αυτό ίσχυε έως το 2011, αλλά πλέον έχει αλλάξει...»

Σας απασχολώ με ένα προσωπικό παράδειγμα, με πλήρη συναίσθηση ότι είναι ασήμαντο, αλλά και την πεποίθηση ότι είναι μάλλον γενικεύσιμο στους συμπολίτες μου. Ότι είναι χαρακτηριστικό αντίδρασης μιας Διοίκησης που απευθύνεται αυταρχικά σε μέλη της κοινωνίας αγνοώντας, ή προκλητικά παρακάμπτοντας, το δημοκρατικό τετελεσμένο γεγονός ότι ο θεμελιώδης ρόλος της είναι να υπηρετεί και όχι να ταλαιπωρεί τον πολίτη…

Ότι η Γαλλική Επανάσταση ξέσπασε ως μήνυμα απελευθέρωσης της μεσαίας τάξης από τη μοναρχο-φεουδαρχική νοοτροπία και τις πράξεις της κι ότι η Ελληνική, εκτός από απελευθερωτική, είχε ανάλογα χαρακτηριστικά. Συγχωρήστε επομένως, εάν θέλετε, τον προσωπικό τόνο.

Έλαβα πρόσφατα ειδοποιητήριο από το Ταμείο του Δήμου που με χρεώνει, επί ποινή κατασχέσεως, για κλήσεις ΚΟΚ έτους 1998 κι εντεύθεν! Δηλαδή προ 15ετίας! Δηλαδή επί πολλαπλές Δημαρχιακές Αρχές. Το συνολικό ύψος καταλογισμών ανέρχεται σε πολλές εκατοντάδες/χιλιάδες ευρώ, λόγω τόκων υπερημερίας.

Αφήνω στην άκρη το νομικώς αυτονόητο της παραγραφής, αυτά είναι ατομικά ζητήματα. Αφήνω στην άκρη, επίσης, ότι όλες σχεδόν οι εγγραφές μάλλον αναφέρονται σε περιόδους όπου οι κλησιοκράτες του Λιμενικού με έγραφαν ενώπιον των γραφείων της Περιφέρειας, καθότι ως βλαξ δε χρησιμοποιούσα ποτέ το «πρυτανικό» όχημα, αλλά το ατομικό Panda 20ετίας, με ρητή ενημέρωση των Αρχών (;), διότι φαντασιώνομαι η ισχύς του λόγου και του ρόλου μου δεν προκύπτει από τα κυβικά του «υπηρεσιακού». Αναφέρομαι στο ότι ως φανατικός εχθρός της αντικοινωνικής έννοιας «δεν πληρώνω», έχω εξοφλήσει πάντα όλες τις «οφειλές» μου προς το Δημόσιο. Κι αναφέρομαι στο γεγονός ότι ως βιολογικό ον, αδυνατώ να θυμάμαι εάν και πότε προ αμνημονεύτων ετών, λειτούργησα αντικοινωνικά ώστε να επέλθει ο πέλεκυς όχι της Τυφλής Δικαιοσύνης, αλλά μιας Ηλίθιας εκδοχής της, επί της κεφαλής μου.

Απλώς αναρωτιέμαι, ως πολίτης κι όχι ως Σαββίδης, μιας κι οι πολλαπλές κλήσεις μου (>50) προς το Γραφείο Δημάρχου δεν απαντώνται (τι γίνεται εκεί, δεν έχουν συσκευή;), δημοσίως. Μου περνάνε κάποιες σκέψεις:
- είναι ή δεν είναι επιεικώς απαράδεκτο, την ώρα που το Δημόσιο καίγεται κυριολεκτικά να μαζέψει τους φόρους του, να βουλιάζει στην ασυνέπεια και να με προκαλεί ως πολίτη, απειλώντας εμένα το συνεπή ότι αν δεν είμαι «συνεπής» έναντι της αυθαιρεσίας του, θα μου κατασχέσει περιουσιακά στοιχεία;
- με ποια ηθική και με ποια λογική, όταν δεν είσαι σε θέση να κάνεις το αυτονόητο, να στείλεις δηλαδή εγκαίρως στους φορολογουμένους τα σημειώματα με τις υποχρεώσεις τους - ποτέ δεν έλαβα κοινοποίηση αυτών των προστίμων -, με καλείς κ. Δήμε Λέσβου να τα ανακαλύψω μόνος μου, γιατί αν δεν το κάνω, θα τιμωρηθώ με επιπλέον εξοντωτική φορολογία;
- έχεις ρωτήσει, κ. Δήμε, εάν έχω καταβάλει όλες τις «ποινές» των φοβερών οργάνων σου, αυτοβούλως στη ΔΟΥ επί έτη, όσες τουλάχιστον οι εν υπνώσει Υπηρεσίες σου εδέησαν να αποστείλουν σ’ αυτήν;
- …

Λέω τώρα: είναι ή δεν είναι πρόκληση στην κοινή λογική, αλλά και σε κάθε αίσθημα δικαίου, την ώρα που με ξεζουμίζουν με τους αλλεπάλληλους φόρους, να προκαλούμαι και να ταλαιπωρούμαι, χωρίς να έχω το δικαίωμα και τη δυνατότητα της ανταπαντήσεως, με την ασυνέπεια και την ανοργανωσιά σου, κ. Δήμε; Πού να θυμάμαι τι παράβαση έκανα πριν από 15 χρόνια; Αν την έκανα; Πώς να ξέρω εάν η όποια παράβαση δεν έχει ήδη πληρωθεί στη ΔΟΥ; Τι διάολο κλήσεις πληρώνω τόσα χρόνια; Μήπως μου προτείνεις, κ. Δήμε, να εμπιστευθώ τα αρχεία σου, αυτά που ήταν ανίκανα να κάνουν τη δουλειά τους επί πολλά έτη; Δε γίνεται τρία χρόνια τώρα να ακούμε ότι πρώτη προτεραιότητα είναι η μάχη κατά της φοροδιαφυγής και οι αρμόδιες, υποτίθεται, υπηρεσίες να μην είναι σε θέση να υλοποιούν την απλούστερη υποχρέωσή τους, να ενημερώνουν εγκαίρως τους πολίτες.

Σκέφτομαι λοιπόν, φωναχτά, να μην αποδεχθώ το έγγραφο του κ. Ταμία και να διεκδικήσω δικαστικά το δίκιο μου. Μάλιστα, προτίθεμαι να αναθέσω την υπόθεση στο δικηγόρο Μυτιλήνης κ. Δ.Φ. Βουνάτσο, που λόγω φιλίας και εμπειρίας, ελπίζω, να δεχθεί τη νομική εκπροσώπησή μου.