Συστατικά στοιχεία της εθνικής μας δεισιδαιμονίας είναι, μεταξύ άλλων, η στρέβλωση των συμβολισμών και η επικυριαρχία του πνεύματος του «επαρχιωτισμού» που αναδεικνύει το συμπλεγματικό χαρακτήρα του θαυμασμού ή αντιστρόφως του φθόνου, έναντι των τρίτων. Αυτό το σύνδρομο το αναγνωρίζουμε παντού στην καθημερινότητά μας. Όταν όμως συμπλέκεται με κρίσιμα θέματα και συντονίζεται με πολιτικάντικες φαντασιώσεις, δημιουργείται ένα παράξενο μείγμα, όπου η γραφικότητα αντιπαλεύει την ιδεοληπτική αγκύλωση και τον κίνδυνο απώλειας ευκαιριών και συμμαχιών!

Παράδειγμα: καθένας/-μία δικαιούται να αξιολογεί και να αναλύει τη σημασία, το σκοπό και τις απώτερες στοχεύσεις της επίσκεψης του Προέδρου Hollande στην Ελλάδα. Θετικά ή αρνητικά. Ουδείς/-μία δικαιούται να «κρύβεται» πίσω από μεταφραστικά λάθη - ηθελημένα ή εξ αγνοίας - των δηλώσεών του, ώστε να μεταλλάσσει κατά το δοκούν την πολιτική/στρατηγική θέση της δήλωσής του για την ΑΟΖ, π.χ. είπε: «η Γαλλία προτίθεται να συνεισφέρει στην εκμετάλλευση των κοιτασμάτων αερίου της Ελλάδας…». Αυτό μεταφράστηκε δημοσίως, από κρατικά και ιδιωτικά Μ.Μ.Ε., ως «η Γαλλία θα συνεκμεταλλευθεί…» κ.λπ..

Η συνταύτιση αυτής της προσεκτικής πολιτικής δήλωσης, ως όλες οι ανάλογες που εκπέμπονται για πολύπλοκα και επικίνδυνα ζητήματα σε επίπεδο προέδρου μεγάλης χώρας, μεταξύ συμμαχίας και καταλήστευσης, είναι τουλάχιστον τραγική, μετά συγχωρήσεως.

Η πρώτη και πραγματική εκδοχή υποδηλώνει πολιτική στήριξη και στρατηγική συμμαχία, έστω ιδιοτελή, σε ένα διεθνές συγκρουσιακό περιβάλλον. Η δεύτερη και εσφαλμένη βολεύει την αφήγηση περί νεοαποικιοκρατίας και καταλήστευσης του «πλούτου του λαού». Ενός λαού που παρεμπιπτόντως θυμήθηκε τώρα - μετά από δεκαετίες σιωπής, αδιαφορίας και ηττοπάθειας - να ανακαλύψει και να εκμεταλλευθεί αυτόν τον «πλούτο»! Ορθώς, έστω και με καθυστέρηση! Ας σημειώσουμε, βέβαια, ότι εύκολα καταφύγαμε πάλι στην περίπτωση των πολυθρύλητων υδρογονανθράκων στον από Μηχανής Θεό που θα μας σώσει, εν προκειμένω στις μακραίωνες βιολογικές και γεωλογικές διεργασίες τής νυν σεβαστής Μάνας Γης. Αυτής της «έρμης» που διακορεύσαμε με μεταπολιτευτική βαρβατίλα στη γεωργική, την οικιστική και προστατευόμενη γη μας!

«Συνεισφέρω» σημαίνει υποστηρίζω πολιτικά, μεταφέρω τεχνογνωσία, επενδύω 100άδες εκατομμύρια ευρώ, αναγνωρίζω γεωστρατηγικό ρόλο, μετέχω στρατιωτικής προστασίας κ.ο.κ.. Σχεδόν «απλά» πράγματα, δηλαδή. Ακόμα και η πρόταση δανεισμού οπλικών συστημάτων προς συμβολική και έμπρακτη προστασία του ελληνικού εγχειρήματος υποβιβάζεται σαρωτικά στο επίπεδο της «πώλησης» προϊόντος της πολεμικής βιομηχανίας της Γαλλίας στην πτωχεύσασα Ελλάδα. Την ίδια ώρα, ο επαρχιωτισμός μας εξαίρει την πολιτική της Κύπρου και του Προέδρου Χριστόφια σχετικά με τη στρατηγική συμμαχιών του για την εκμετάλλευση των αντίστοιχων ορυκτών πόρων της.

Χάνεται πάλι η ουσία του θεμελιώδους ερωτήματος προς τον Πρόεδρο Hollande. Η ερώτηση είναι μία: «Κύριε Πρόεδρε της Γαλλικής Δημοκρατίας, όταν η Κύπρος -με κομμουνιστή ηγέτη- προχώρησε στην εκχώρηση των δικαιωμάτων έρευνας κοιτασμάτων της στην αμερικανική Noble Energy και την ισραηλινή Delek, γνώριζε ότι, ενώπιον απειλών, η ισραηλινή αεροπορία θα σήκωνε τρεις μοίρες “F-15” για την προστασία της Κύπρου και των αποφάσεών της -και της επένδυσής τους, όπως και έπραξε.

Εσείς, κ. Πρόεδρε της Γαλλίας, θα κάνετε το ίδιο; Θα στείλετε, τρεις μοίρες “Rafale” στην Κρήτη;»

Αυτό είναι το ερώτημα! Όλα τα άλλα είναι κουβεντούλες για πρωινάδικα. Είναι ψοφοδεής αυταρέσκεια έναντι ενός Κόσμου του οποίου δεν καταλαβαίνουμε την πολυπλοκότητα. Αυτή είναι η στρατηγική τοποθέτηση και πρέπει να αναγνωρίσουμε στον πρωθυπουργό ότι η θέση του περί «ευρωπαϊκών ενεργειακών πόρων» είναι κίνηση μεγάλης πολιτικής εμβέλειας. Ανάλογη των κινήσεων Χριστόφια: μόνο που για τη μία επιφυλάσσεται «θαυμασμός» και για την άλλη «χλεύη».

Κατά τα λοιπά, απαιτείται κάποια προσοχή στους διερμηνείς και μεταφραστές. Ο Κόσμος δεν είναι αυτός που θέλουμε και φαντασιωνόμαστε… Ο Πρόεδρος Hollande προωθεί τα συμφέροντα της χώρας του, θα ήταν ηλίθιο να μην το καταλαβαίνουμε. Εμείς τι κάνουμε, είναι το ερώτημα! Και εκείνο που προκύπτει, για μια ακόμα φορά, είναι ότι δεν αντιπολιτευόμαστε την κυβέρνηση: αντιπολιτευόμαστε την πραγματικότητα!

Πάντως, επί τροχάδην, μια γαλλική φρεγάτα FREMM - ειδικά εάν είναι δανεική - στο Αιγαίο, μάλλον θα ήταν πολιτικά ισχυρότερη από το σύνολο του Στόλου μας απέναντι στην τουρκική κορβέτα που έκοβε βόλτες στις Κυκλάδες μία ημέρα μετά τις ανωτέρω δηλώσεις. Λέω τώρα…