Έγραφα στο άρθρο μου, τις παραμονές των εκλογών της 6ης Μαΐου (2-5-2012), στο «Ε», για τα «παιγνιώδη μειράκια της πολιτικής, τα επί καλάμου ιππεύοντα, που εξέλαβαν ως παιδιάν την διακυβέρνηση της παραπαίουσας χώρας».

Και, δυστυχώς, η εκτίμησή μου αυτή για τη σοβαρότητα των «νεογιλών» σωτήρων επιβεβαιώθηκε την επομένη των εκλογών.

Πόσες πολιορκίες της Βουλής χρειάστηκαν, πόσα γιαούρτια... γενναίως καταναλώθηκαν, πόσα μάρμαρα ξηλώθηκαν κι έγιναν όπλα κατά του «εχθρού». Πόσα κτήρια και καταστήματα κάηκαν και λεηλατήθηκαν, πόσοι διαδηλωτές και αστυνομικοί τραυματίες στάλθηκαν στο νοσοκομείο (3+1 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους), διότι κάποιοι βιάζονταν να καταλάβουν την εξουσία και επέμεναν ότι έπρεπε να «μιλήσει ο κυρίαρχος λαός», για να εκλεγεί ο εκλεκτός του λαού, που θα αναλάμβανε από την επομένη των εκλογών να «απελευθερώσει» τη χώρα από την «κατοχή» των Τροϊκανών και να λυτρώσει το λαό από τα δεινά του «μνημονίου»;

Και ο λαός, επιτέλους, εμίλησε!

Και ο «νικητής» των εκλογών απάντησε: πριτς, δεν θα πάρω! Ή αλλιώς: κρεμάστε τον αδερφό μου, γιατί εγώ ζαλίζομαι!

Στο νικητή των εκλογών προσφέρθηκε στο κρεβάτι το ίνδαλμα του πόθου του, η «αριστερή κυβέρνηση»· του προσφέρθηκε στο «πιάτο» η ανοχή, ακόμα και η εμπιστοσύνη, των δύο άλλων μεγαλύτερων κομμάτων, αλλά ο προεκλογικά γενναίος και ορεξάτος για την εξουσία αρχηγός αποδείχτηκε... ανορεξικός μετεκλογικά, διότι, λέει, δεν του αρέσουν οι... καυτές πατάτες!

Αμ, «εδώ σε θέλω, κάβουρα, να περπατάς στα κάρβουνα», όπως λένε στο χωριό μας!

Προεκλογικά διεκήρυσσαν πως η επομένη των εκλογών θα είναι «μια άλλη μέρα»: η Τρόικα θα έτρωγε «μια κλοτσιά στα πισινά της» και η Μέρκελ από το… φόβο της θα πήγαινε να κρυφτεί στα υπόγεια της καγκελαρίας! Αντί για όλα αυτά τα... ηρωικά, εστάλη μια - καθ’ όλα κόσμια, ομολογουμένως - επιστολή στον Μπαρόζο «περί αλλαγής της ευρωπαϊκής... στρατηγικής»!

Αυτά όσον αφορά την εξωτερική δράση του «νικητή» των εκλογών. Και όσον αφορά το εσωτερικόν, παρακολουθήσαμε ενεοί, επί τριήμερον, τον «εντολοδόχο πρωθυπουργό» να περιφέρει, «ανά τας ρύμας και τας τριόδους», τη διερευνητική εντολή, που έλαβε από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας - ως εάν επρόκειτο για το εικόνισμα της Παναγίας της Ιεροσολυμίτισσας, το οποίο κατά καιρούς περιάγει ο Έξαρχος του Παναγίου Τάφου - για να προσκυνήσουν το «νικητή» όλοι οι αποτυχόντες αντιμνημονιακοί, κόμματα και λοιπές αντιμνημονιακές δυνάμεις (με εξαίρεση τη ΓΕΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ που απέφυγαν τη γελοιοποίηση να συμμετάσχουν στο θρίαμβο τού «νικητή»).

Και αφού η «καυτή πατάτα» της εξουσίας έμεινε από την Αριστερά στα αζήτητα και η διερευνητική εντολή επεστράφη στον πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο «νικητής» των εκλογών, με επικεφαλής τούς Ελ Σιντ της παράταξής του, θα βαδίσει και πάλι ακάθεκτος στη νέα εκλογική αναμέτρηση.

Αυτή τη φορά ευελπιστεί ότι το πνεύμα του Αντρέα Παπανδρέου, απογοητευμένο από το άδοξο τέλος που είχε η αυτοδυναμία του γιου του, θα μετενσαρκωθεί στο δικό του πρόσωπο και θα πείσει τους εναπομείναντες οπαδούς τού ΠΑΣΟΚ να τον ψηφίσουν, για να κατακτήσει την ποθητή αυτοδυναμία. Έτσι ο ελληνικός λαός αυτή τη φορά θα απολαύσει, επιτέλους, τον... σοσιαλισμό που έχασε μέσα από τα χέρια του, όταν την κρίσιμη στιγμή ο Αντρέας άλλαξε... ερωτικό ίνδαλμα!

Ωραία, λοιπόν, παιδιά, όλοι ήσασταν υπέροχοι στο ρόλο σας στην παράσταση «Η Ωραία του Πέραν». Ας μιλήσουμε όμως τώρα και λίγο σοβαρά: ώσπου ν’ αλλάξει την Ευρώπη ο Τσίπρας, μαζί με τις «άλλες αριστερές δυνάμεις», εάν οι Ευρωπαίοι εταίροι μας μάς κλείσουν τη στρόφιγγα των δανεικών, των επιδοτήσεων, του ΕΣΠΑ και των άλλων ενισχύσεων, μπορεί να μας απαντήσει κάποιος ποιος και πώς θα πληρώνει τις συντάξεις τού ΟΓΑ και των άλλων απόμαχων της ζωής, τα επιδόματα ανεργίας και τα προνοιακά, τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων;

Ο αυριανός - κατά πάσα πιθανότητα - υπουργός των οικονομικών (!) Λαφαζάνης απεφάνθη πως, εάν σταματήσουμε να πληρώνουμε τόκους και χρεολύσια, τα έσοδα του κράτους επαρκούν για να πληρώνονται οι μισθοί και οι συντάξεις.

Χρειάζεται όμως να είναι κανείς τόσο μεγαλοφυής οικονομολόγος, για να καταλάβει ότι ένα κράτος - του οποίου τα έξοδα είναι κατά πολλά δισ. περισσότερα από τα έσοδά του - χρειάζεται οπωσδήποτε δανεικά, για να καλύπτει τις βασικές ανάγκες της λειτουργίας του; Τα νούμερα, δυστυχώς, είναι σαφή κι αμείλικτα: το 2003 - 2009, το ελληνικό κράτος ξόδεψε πρωτογενώς, που σημαίνει εκτός από τόκους και χρεολύσια, 50 δισ. περισσότερα από όσα εισέπραξε. Το 2009 ξόδεψε 23 δισ. περισσότερα απ’ όσα εισέπραξε. Και το 2010, μετά τα μέτρα λιτότητας, μόνο 12,5 δισ. ευρώ περισσότερα.

Και από πού βρήκε τα δισ. που του έλειπαν, το ελληνικό κράτος; Από τα δανεικά, βεβαίως, που μας προσέφεραν οι... εχθροί της Ελλάδας, οι εταίροι μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση!

Και τι θα τρώμε εάν αναγκαστούμε να φύγουμε από την ΟΝΕ και την Ε.Ε. και επιστρέψουμε στη δραχμή της εποχής Τσολάκογλου;

Και σ’ αυτή την περίπτωση πρέπει να ετοιμαζόμαστε για την πείνα ή τη «Μαύρη Αγορά» της Κατοχής, διότι είμαστε ελλειμματικοί σε πολλά βασικά είδη διατροφής: μόνο για τις εισαγωγές κρεάτων πληρώνουμε σήμερα ετησίως 1,06 δισ. ευρώ. Για γάλα και αυγά 533 εκατ. ευρώ. Για δημητριακά 365 εκατ. ευρώ. Για ζάχαρη και μέλι 168 εκατ. ευρώ. Για ποτά 272 εκατ. ευρώ. Για ζωοτροφές 354 εκατ. ευρώ. Πλεονασματικοί είμαστε μόνο στο λάδι, στα φρούτα και τα λαχανικά.

Μετά ταύτα, η σωτηρία της Ελλάδας επαφίεται στη μεγαλοφυΐα τού... Λαφαζάνη!

Οψόμεθα, λοιπόν, στην επόμενη εκλογική... συνεύρεση για την απόκτηση της αυτοδυναμίας (μετά από εκείνη του Σαμαρά). Και ο λαός ας πάρει όλες τις... προφυλάξεις του, διότι με τέτοιους σεξομανείς της εξουσίας και εραστές της αυτοδυναμίας, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να γεννηθεί η αυτοδυναμία... οροθετική!