Ενδοσκοπικά και μέσα από οπή μόλις ενός - δύο εκατοστών αντιμετωπίζουν χειρουργικά πλέον οι ορθοπαιδικοί το σύνδρομο του καρπιαίου σωλήνα, που ταλαιπωρεί εκατομμύρια γυναίκες και άνδρες σε ολόκληρο τον κόσμο!

Η ενδοσκοπική χειρουργική μέθοδος δεν αφήνει σημάδια, η ανάρρωση και η επούλωση είναι ταχύτατη (τρεις με τέσσερις ημέρες), ενώ η επάνοδος στην εργασία γίνεται μέσα σε μια εβδομάδα.

Αποτελέσματα της μεθόδου παρουσιάστηκαν την περασμένη εβδομάδα, από διάσημους ορθοπαιδικούς χειρουργούς στο 5th Vienna Symposium on Surgery of Peripheral Nerves, και αξιολογήθηκαν ως άριστα σε σχέση με παλαιών χειρουργικών μεθόδων.

«Η ενδοσκοπική χειρουργική μέθοδος προσφέρει σημαντικά οφέλη για τον ασθενή και πραγματοποιείται μέσα από οπή ενός - δύο εκατοστών, με χρήση ενδοσκοπικού εργαλείου, το οποίο φέρει αυτόματο μικρομαχαιρίδιο με μικροκάμερα, για να έχει ο χειρουργός άμεση και καθαρή εικόνα», αναφέρει ο χειρουργός ορθοπαιδικός-μικροχειρουργός χεριού και αντιπρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Χειρουργικής Χεριού - Άνω Άκρου, Ιωάννης Α. Ιγνατιάδης.

Σύμφωνα με τον κ. Ιγνατιάδη, στο εξωτερικό και κυρίως στη Γαλλία, οι επεμβάσεις για την αντιμετώπιση του συνδρόμου του καρπιαίου σωλήνα γίνονται κατά 90% με την ενδοσκοπική μέθοδο, ενώ με την παλαιά μέθοδο (ανοιχτό χειρουργείο με μεγάλη τομή) αντιμετωπίζονται ελάχιστες πολύ βαριές περιπτώσεις, με συγκεκριμένες επιπλοκές.

Η επέμβαση πρέπει να γίνεται από εξειδικευμένο ορθοπαιδικό χειρουργό, πραγματοποιείται με τοπική ή γενική νάρκωση, διαρκεί περίπου 45 λεπτά και ο ασθενής επιστρέφει σπίτι του αυθημερόν.

Συμπτώματα και διάγνωση
Το σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα, είναι η πλέον συχνή περιφερική πιεστική νευροπάθεια που ταλαιπωρεί εκατομμύρια άτομα σε ολόκληρο τον κόσμο. Έχει ιδιαίτερη «αδυναμία» στις μεσήλικες γυναίκες αφού τις χτυπά πέντε με έξι φορές συχνότερα απ' ό,τι τους άνδρες. Ταλαιπωρεί πολλές νοικοκυρές αλλά και χειρώνακτες, κυρίως μετά από υπερβολική επιβάρυνση των χεριών στη διάρκεια της ημέρας. Το σύνδρομο εμφανίζεται συχνότερα στις εγκύους, τους διαβητικούς, τους ρευματοπαθείς και τους νεφροπαθείς.

Εκδηλώνεται με μουδιάσματα και υπαισθησία στα πρώτα τρία με τέσσερα δάκτυλα - κυρίως τη νύκτα (πρώτες πρωινές ώρες). Στα τελευταία στάδια, με μυϊκή αδυναμία παλάμης και κυρίως ατροφίας των μυών της βάσης του αντίχειρα, ενώ ο ασθενής δεν μπορεί να πιάσει αντικείμενα (πτώση αντικειμένων απ' το χέρι).

«Η διάγνωση του συνδρόμου γίνεται κατ' αρχήν με κλινική εξέταση», προσθέτει ο κ. Ιγνατιάδης και καταλήγει: «Υπάρχουν κλινικές δοκιμασίες που βοηθούν στην επιβεβαίωση της διάγνωσης, όπως η επίταση των συμπτωμάτων με το σπάσιμο των καρπών στις 90 μοίρες και η δοκιμασία σφιξίματος με περιχειρίδα.

Τελικά πάντα επιβεβαιώνεται και εργαστηριακά με το ηλεκτρομυογράφημα και έλεγχο κινητικής και αισθητικής αγωγής, μια δοκιμασία σε νευροφυσιολογικό εργαστήριο».

Θεραπείες του συνδρόμου
Η ακινητοποίηση με νάρθηκες, η ένεση τοπικά με κορτιζόνες, τα αντιφλεγμονώδη τελικά δεν προσφέρουν μόνιμη απαλλαγή. Η ριζική θεραπεία είναι η χειρουργική με τοπική ή γενική νάρκωση. Μέχρι πριν από 15 χρόνια, το σύνδρομο αντιμετωπιζόταν με ανοιχτό χειρουργείο και μεγάλη παλαμιαία τομή επτά - οκτώ εκατοστών, ενώ η διατομή (κόψιμο) του συνδέσμου, με νυστέρι.

Αργότερα εμφανίσθηκε η ελάχιστα επεμβατική (mini-open) ανοικτή μέθοδος με μικρότερη τομή, τριών - πέντε εκατοστών, και τελικά σήμερα επικρατεί στο δυτικό κόσμο η ενδοσκοπική διάνοιξη (τομή ενός - δύο εκατοστών).

Η ανοικτή μέθοδος είναι η κλασσική μέθοδος με τομή επιμήκη, η οποία γίνεται στο μέσον της παλάμης και δη επί της μέσης χειρομαντικής γραμμής, δε χρειάζεται ειδικά εργαλεία για να πραγματοποιηθεί και μπορεί να γίνει με τοπική αναισθησία.

Έχει το μειονέκτημα ότι πρέπει να κοπούν όλα τα ανατομικά στρώματα της παλάμης από το δέρμα, υποδόριο, μύες μέχρι και τον παλαμιαίο σύνδεσμο, ενώ στην ενδοσκοπική μέθοδο κόβουμε μόνο το σύνδεσμο.
Επίσης ο χρόνος αποκατάστασης του χεριού είναι περίπου τέσσερις εβδομάδες (στις δυο εβδομάδες κόβουμε τα ράμματα), ενώ στην ενδοσκοπική μέθοδο ο χρόνος ανάρρωσης είναι μια εβδομάδα.

Οι περιπτώσεις που το σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα είναι παραμελημένο πλέον των πέντε χρόνων, με ατροφία μυών, περιστατικά με ρευματοειδή αρθρίτιδα ή νεφροπάθεια ή αμυλοείδωση, όπου χρειάζεται να γίνει υμενεκτομή ή νευρόλυση, δεν προσφέρονται πάντα για ενδοσκοπική διάνοιξη και πολλές φορές είναι αναγκαία η ευρεία διάνοιξη με μεγάλη τομή.

Άλλες εναλλακτικές μέθοδοι
- Ενδοσκοπική μέθοδος με δύο οπές: θεωρείται πεπαλαιωμένη, δεν εμφανίζει πλεονεκτήματα και τείνει να εγκαταλειφθεί
- Ημιανοικτή μέθοδος (minimal invasive): Γίνεται μία τομή περιορισμένη, τριών - τεσσάρων εκατοστών, και με ειδικό προστατευτικό εργαλείο ανυψώνεται το δέρμα και εισάγεται ένα ειδικό κοπτικό σα δρέπανο και κόπτει συρόμενο το σύνδεσμο με ημιτυφλή μέθοδο.

Πλεονεκτεί έναντι της ανοικτής μεθόδου ως προς την τομή, αλλά στην ανοικτή ο χειρουργός έχει μεγαλύτερο χειρουργικό πεδίο. Δεν έχει κανένα πλεονέκτημα έναντι των ενδοσκοπικών μεθόδων.