Ο καρκίνος του θυρεοειδούς (ΚΘ) αντιπροσωπεύει λιγότερο από το 1% των κακοηθών νεοπλασιών στον άνθρωπο και είναι συνηθέστερος στις γυναίκες. Τα τελευταία 30 χρόνια η επίπτωσή του έχει υπερδιπλασιαστεί στη χώρα μας και παγκοσμίως, κυρίως λόγω της αυξημένης ιατρικής επαγρύπνησης και του τακτικού προληπτικού ελέγχου.

Στο μεγαλύτερο ποσοστό, πρόκειται για θηλώδη καρκινώματα με γενικώς καλή πρόγνωση και σπάνιες επιπλοκές, ενώ τα μυελοειδή (που προέρχονται από διαφορετικού τύπου κύτταρα του θυρεοειδούς) είναι σπάνια αλλά με δυσμενέστερη πρόγνωση. Πολύ σπάνιος είναι ο αμετάπλαστος ΚΘ, από τους πιο θανατηφόρους καρκίνους.

Η αιτιολογία του ΚΘ είναι πολύπλευρη και εν μέρει άγνωστη. Οικογενείς (κληρονομικοί) παράγοντες διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην εμφάνισή του, καθώς και γονιδιακές μεταλλάξεις. Η ραδιενεργός ακτινοβολία έχει αυξήσει τον ΚΘ κυρίως στα παιδιά, ειδικά μετά την καταστροφή στο Chernobyl το 1986. Αυξημένη επίπτωση ΚΘ παρατηρείται και σε περιοχές με διατροφική ένδεια ιωδίου.

Η ανεύρεση του ΚΘ γίνεται συνήθως μετά από παρακέντηση και βιοψία κάποιου ύποπτου όζου. Σημειώνεται ότι ο ορμονολογικός έλεγχος του αίματος μπορεί να είναι φυσιολογικός.

Ο ΚΘ αντιμετωπίζεται πρωτίστως χειρουργικά, με εξαίρεση ολόκληρου του θυρεοειδούς και λεμφαδενικό καθαρισμό της γύρω περιοχής, και στη συνέχεια με χορήγηση ιωδίου για την καταστροφή των υπολειμμάτων του αδένα αλλά και πιθανών μεταστάσεων.

Οι ασθενείς με ΚΘ πρέπει να παρακολουθούνται σε τακτά χρονικά διαστήματα με ψηλάφηση, υπερηχογράφημα, ορμονολογικό έλεγχο και ολόσωμο σπινθηρογράφημα, ενώ για την υποκατάσταση της ορμονικής ανεπάρκειας ακολουθούν αγωγή με καθημερινή χορήγηση θυροξίνης.

Ο ΚΘ γενικώς έχει καλή πρόγνωση και εξέλιξη. Η τακτική παρακολούθηση και η επαγρύπνηση γιατρών και ασθενών αποτελούν σημαντικό παράγοντα για την καλή πορεία της νόσου.

Πηγή: View υγεία