Σύμφωνα με έρευνες, έξι στους δέκα ανθρώπους ταλαιπωρούνται από κάποιο πρόβλημα στα πόδια. Πόσες φορές δεν βάλατε ένα παπούτσι που σας «χτύπησε», πόσες φορές δεν παραπονεθήκατε για τους κάλους στα μικρά δάχτυλα των ποδιών σας και δεν νιώσατε την ανάγκη να αφεθείτε στα χέρια ενός ειδικού;

Τα πιο συχνά προβλήματα

Κάλος

Η υπερκεράτωση ή κάλος, αποτελεί έναν προστατευτικό μηχανισμό της επιδερμίδας, απέναντι στην παρατεταμένη πίεση ή τριβή. Ο κάλος είναι επώδυνος όταν ο μηχανισμός γίνει «υπερπροστατευτικός» και κάτω από τον κάλο αναπτυχθεί πυρήνας, αυτό που λέμε «ρίζα του κάλου». Οι κάλοι βασανίζουν πολύ κόσμο και, πιο συχνά, τον γυναικείο πληθυσμό, κυρίως εξαιτίας των στενών υποδημάτων. Σε αυτές τις περιπτώσεις, ο ποδολόγος ακολουθεί συντηρητική θεραπεία, με αφαίρεση και εκπυρήνιση των κάλων, ενώ παρέχει συμβουλές για την επιλογή των κατάλληλων υποδημάτων.

Είσφρυση όνυχος 

Είναι αυτό που περιγράφουμε όταν λέμε ότι «μου μπήκε το νύχι στο κρέας». Οι ποδολόγοι παρεμβαίνουν με απομάκρυνση τμήματος του όνυχος που εισχωρεί στο δέρμα, μείωση της πάχυνσης του παραμορφωμένου όνυχος με ειδική φρέζα και αφαίρεση του.

Πηγή: View υγεία

Ο δεκάλογος για τη φροντίδα των ποδιών

1. Καλή υγιεινή. Φροντίζουμε να πλένουμε τα πόδια μας, καθημερινά αν είναι εφικτό.

2. Μετά το πλύσιμο, στεγνώνουμε καλά ανάμεσα στα δάχτυλα, για να αποφύγουμε τον κίνδυνο μυκητίασης.

3. Αλλάζουμε κάλτσες καθημερινά και δεν φοράμε τα ίδια παπούτσια κάθε μέρα, για να αποφύγουμε το ενδεχόμενο δυσοσμίας ή μυκητίασης.

4. Κόβουμε τα νύχια τετραγωνισμένα, χωρίς να απομακρύνουμε τις γωνίες και φροντίζουμε να μην τα κόβουμε πολύ βαθιά, για να αποφύγουμε τους τραυματισμούς και τις παραμορφώσεις, όπως οι εισφρύσεις, όπου «μπαίνουν τα νύχια στο κρέας».

5. Λιμάρουμε τα νύχια αφού τα κόψουμε, ώστε να ομαλοποιούμε τις άκρες τους.

6. Δεν έχουμε συνεχώς βαμμένα νύχια. Αφήνουμε ενδιάμεσα χρονικά διαστήματα, ώστε το νύχι να αναπνέει και να αποφύγουμε δυσχρωμίες.

7. Φροντίζουμε τα παπούτσια μας να έχουν σωστό μέγεθος, για να μην πιέζουν πουθενά. Βαδίζουμε κατά τη δοκιμή και επιβεβαιώνουμε ότι στηρίζουν καλά τα πόδια.

8. Αποφεύγουμε τη συστηματική χρήση ψηλοτάκουνων υποδημάτων.

9. Σε περίπτωση ξηροδερμίας, ενυδατώνουμε καθημερινά τα πόδια, με ειδική ενυδατική κρέμα.

10. Σε οποιοδήποτε πρόβλημα, επισκεπτόμαστε τον ειδικό.

Τα πόδια των παιδιών

Μέχρι το παιδί να αρχίσει να περπατά, δεν χρειάζεται να φορά παπούτσια. Τα παπούτσια μάλιστα, σε αυτήν την περίπτωση βλάπτουν παρά ωφελούν το παιδί, καθώς εμποδίζουν την ελευθερία του κατά το μπουσούλημα. Παπούτσια θα πρέπει να αγοραστούν στο παιδί όταν αρχίσει να κάνει τις πρώτες προσπάθειές του για βάδιση, επιλέγοντας ένα ζευγάρι που καλύπτει τον αστράγαλο, ώστε να υποστηρίζονται τα αδύνατα πόδια και τα μαλακά του κόκαλα.

Οι γονείς δεν χρειάζεται να ανησυχούν για σπασίματα ή δυσμορφίες των νυχιών του νηπίου. Τα νηπιακά νύχια είναι διαρκώς διαμορφούμενα και τόσο μαλακά, που τις περισσότερες φορές δεν χρειάζονται ούτε κόψιμο, αφού σπάνε μόνα τους, κατά τρόπο απόλυτα φυσικό, με το μπουσούλημα.

Μέχρι την ηλικία των 6 ετών, δεν χρειάζεται επίσης να ανησυχούμε για ορθοπεδικά προβλήματα, αφού με την επιλογή του σωστού παπουτσιού, τα όποια προβλήματα στις περισσότερες περιπτώσεις διορθώνονται από μόνα τους, όσο το παιδί αναπτύσσεται.

Κατά την επιλογή του παπουτσιού θα πρέπει να προσέχουμε η σόλα να μην είναι πολύ μαλακή, ώστε το πόδι να συναντά φυσιολογική αντίσταση και να μην παραμορφώνονται οι μαλακές ακόμη αρθρώσεις του μεταταρσίου. Προκειμένου να αποφεύγεται η συνήθης σ’ αυτή την ηλικία τάση για χιασμό των ποδιών (πλησίασμα των γονάτων και απομάκρυνση των άκρων ποδών), το εσωτερικό πέλμα του παπουτσιού θα πρέπει να είναι σωστά εξογκωμένο στην καμάρα και όχι επίπεδο.

Επιλέγοντας παιδικά παπούτσια

• Όταν αγοράζουμε παπούτσια, προσέχουμε το περιθώριο μπροστά από τα δάκτυλα να είναι τουλάχιστον 15 χιλιοστά.
• Τα υλικά των παπουτσιών, με εξαίρεση τα αθλητικά, που είναι πάντοτε συνθετικά, πρέπει να είναι φυσικά, δηλαδή δέρμα ή ύφασμα. Το δέρμα είναι καλύτερο γιατί προσαρμόζεται στο σχήμα του ποδιού και δεν το καταπονεί.
• Τα παπούτσια θα πρέπει να έχουν τη σωστή φόρμα, να είναι ανατομικά και να διαθέτουν σταθερή σόλα.
• Οι κάλτσες πρέπει να είναι βαμβακερές ή μάλλινες και όχι συνθετικές, να αλλάζονται καθημερινά, αν όχι συχνότερα, και να πλένονται τουλάχιστον στους 60 βαθμούς.
• Στα μεγαλύτερα παιδιά, στην εφηβεία, γίνεται έντονο το πρόβλημα της επιλογής παπουτσιών. Τα κορίτσια προτιμούν τα τακούνια, ενώ τα αγόρια συνήθως επιμένουν να φορούν σχεδόν αποκλειστικά αθλητικά. Η υπεριδρωσία, σε συνδυασμό με τα συνθετικά υλικά των αθλητικών παπουτσιών, δημιουργούν μικρόβια και μύκητες, που προκαλούν έντονη δυσοσμία και θεραπεύονται δύσκολα. Τα αθλητικά παπούτσια επιβάλλεται να πλένονται τακτικά στο πλυντήριο, επίσης στους 60 βαθμούς.
• Αν το παιδί επιμένει να χρησιμοποιεί συνεχώς αθλητικά παπούτσια, θα πρέπει να έχει τουλάχιστον δύο ζευγάρια, ώστε να μη φορά τα ίδια κάθε μέρα.
• Δεν είναι σωστό τα παπούτσια να δανείζονται, ούτε να «περνούν» από το μεγάλο αδελφάκι στο μικρότερο. Τα παλιά παπούτσια έχουν πάρει το σχήμα του πρώτου ποδιού και σίγουρα θα ταλαιπωρήσουν το δεύτερο.

Πηγή: View υγεία