Εμπρός Εβδομαδίαια Εφημερίδα Νομού Λέσβου - Γυμνασιάρχου Ολυμπίου 4 - Mυτιλήνη - 81100
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή με οποιονδήποτε τρόπο.
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή με οποιονδήποτε τρόπο.
Άπνοια στον ύπνο
Η άπνοια στον ύπνο, είναι σοβαρή και δυνητικά απειλητική για τη ζωή, διαταραχή της αναπνοής. Υπολογίζεται ότι αφορά περισσότερο από το 2% έως 4% του ενήλικου πληθυσμού, παρότι νεότερες επιδημιολογικές μελέτες υποδηλώνουν πως μπορεί να είναι τελικά πολύ συχνότερη.
Η άπνοια εμφανίζεται κυρίως σε μεσήλικους άνδρες (οι άνδρες πάσχοντες είναι διπλάσιοι από τις γυναίκες), αλλά δεν είναι σπάνια τα περιστατικά βαρέως πασχόντων νεώτερης ηλικίας. Οι γυναίκες φαίνεται ότι πάσχουν συχνότερα μετά την εμμηνόπαυση. Τα υπέρβαρα ή παχύσαρκα άτομα είναι ιδιαίτερα επιρρεπή στην εκδήλωση της πάθησης, η οποία χαρακτηρίζεται από επεισόδια διακοπών της αναπνοής κατά τη διάρκεια του ύπνου, τα οποία διαρκούν τουλάχιστον 10 δευτερόλεπτα.
Άπνοιες στον ύπνο εκδηλώνουν συχνά και απόλυτα φυσιολογικά άτομα, αλλά δεν είναι μεγάλης βαρύτητας, ενώ ο αριθμός τους δεν υπερβαίνει τα δυο με τρία επεισόδια για κάθε ώρα ύπνου. Αντίθετα, στους πάσχοντες από άπνοια του ύπνου, τα επεισόδια απνοιών είναι μεγάλης διάρκειας και μπορεί να συμβούν εκατοντάδες φορές κατά τη διάρκεια της νύχτας.
Τύποι άπνοιας
Υπάρχουν δύο τύποι άπνοιας, η κεντρική και η αποφρακτική.
- Οι κεντρικές άπνοιες είναι πιο σπάνιες και συμβαίνουν όταν ο εγκέφαλος, για διάφορους λόγους, αδυνατεί να στείλει το κατάλληλο σήμα στους αναπνευστικούς μύες ώστε να αρχίσει η αναπνοή.
Είναι συχνές σε πάσχοντες από βαριά καρδιακή ανεπάρκεια, καθώς και σε άτομα με προηγηθέντα αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια, εγκεφαλικά τραύματα, όγκους του εγκεφάλου κ.λπ.
Στην περίπτωση αυτή, οι ασθενείς συνήθως δεν είναι παχύσαρκοι και αναφέρουν ελάχιστα από τα συμπτώματα που αναφέρονται παρακάτω.
- Η αποφρακτική άπνοια, που είναι και η συχνότερα εμφανιζόμενη, συμβαίνει όταν ο αέρας δεν μπορεί να περάσει προς τους πνεύμονες λόγω μεγάλης στένωσης ή και απόφραξης του φαρυγγικού σωλήνα, μολονότι υπάρχει ερέθισμα για την αναπνευστική προσπάθεια.
Οι αποφρακτικές άπνοιες συνοδεύονται σχεδόν πάντα από βαρύ, ιδιαίτερα θορυβώδες ροχαλητό μεταξύ δύο επεισοδίων άπνοιας, αν και εδώ πρέπει να τονιστεί ότι όποιος ροχαλίζει, δεν πάσχει υποχρεωτικά από αυτή τη διαταραχή.
Να σημειώσουμε ακόμη ότι και το απλό ροχαλητό (δηλαδή αυτό που δεν συνοδεύεται από άπνοιες) οφείλεται σε στένωση του φαρυγγικού σωλήνα και υπό προϋποθέσεις μπορεί να προκαλέσει προβλήματα.
Ποιοι κινδυνεύουν
Πιο συχνά παθαίνουν άπνοιες, άτομα με παράγοντες κινδύνου, όπως η μεγάλη ηλικία, η παχυσαρκία, ο στενός εκ κατασκευής φάρυγγας, η εναπόθεση λίπους στο φαρυγγικό στόμιο που στενεύει ακόμη περισσότερο τον αυλό, οι διογκωμένες αμυγδαλές και η ιδιαίτερα μυώδης γλώσσα με μεγάλη ρίζα.
Ωστόσο, εμφανίζουν άπνοιες και λεπτόσωμα άτομα χωρίς ιδιαίτερα στενό φάρυγγα, για λόγους που δεν είναι ακόμη πλήρως κατανοητοί. Πιθανώς κάποιες κρανιοπροσωπικές ανωμαλίες και ανωμαλίες της κάτω γνάθου, να διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο σε αυτά τα λεπτόσωμα άτομα.
Επίσης, άπνοιες παρατηρούνται συχνά και σε όσους πάσχουν από ενδοκρινολογικά νοσήματα (όπως υποθυρεοειδισμός και μεγαλακρία), καθώς και σε άτομα στα οποία υπάρχει οικογενειακό ιστορικό απνοιών.
Η κατανάλωση αλκοόλ, ιδιαίτερα τη νύχτα, και η χρήση υπνωτικών χαπιών, επιδεινώνουν το πρόβλημα.
Τρόποι διάγνωσης
Η διάγνωση του συνδρόμου απνοιών στο ύπνο, γίνεται από ειδικά εκπαιδευμένους στο αντικείμενο γιατρούς, συνήθως πνευμονολόγους, σε κατάλληλα εξοπλισμένα και στελεχωμένα κέντρα.
Απαιτείται η συνεχής καταγραφή κατά τη διάρκεια του ύπνου, διαφόρων σωματικών λειτουργιών, όπως η ηλεκτρική δραστηριότητα του εγκεφάλου, οι κινήσεις των ματιών, η μυϊκή δραστηριότητα, ο καρδιακός ρυθμός, η οξυγόνωση του αίματος, η αναπνευστική προσπάθεια κ.ά.
Η εξέταση αυτή ονομάζεται πολυπαραμετρική μελέτη ύπνου ή πολυπνογραφία. Σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα και τις θέσεις ομοφωνίας, επιβάλλεται η παρακολούθηση του εξεταζομένου κατά τη διάρκεια της εξέτασης από το τεχνικό προσωπικό του εργαστηρίου, για την κατά το δυνατόν, αξιόπιστη και αντιπροσωπευτική καταγραφή.
Η διάγνωση του συνδρόμου δεν είναι απλή διότι, αφενός, υπάρχουν πολλές αιτίες που προκαλούν διαταραχή του ύπνου και, αφετέρου, κάθε διαταραχή της αναπνοής δεν είναι άπνοια.
Συνεπώς, το σωστό διάβασμα της ολονύκτιας καταγραφής από απολύτως εξειδικευμένο άτομο, είναι θεμελιώδους σημασίας.
Η θεραπεία του συνδρόμου στη μέγιστη πλειονότητα των ασθενών με βαρύ ή μέσης βαρύτητας σύνδρομο, είναι η χρήση συνεχούς θετικής πίεσης στους ανώτερους αεραγωγούς μέσω ειδικής συσκευής (συμβολίζεται CPAP).
Αποτελεσματική φαρμακευτική θεραπεία δεν υπάρχει για την αντιμετώπιση των απνοιών στον ύπνο. Και αυτό είναι λογικό αν λάβουμε υπ’ όψιν ότι η εκδήλωση απνοιών είναι συνήθως το αποτέλεσμα μηχανικής σύμπτωσης των τοιχωμάτων του φάρυγγα, την οποία δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπίσουν οι φαρμακευτικές ουσίες.
Πηγή: iator.gr
Η άπνοια στον ύπνο, είναι σοβαρή και δυνητικά απειλητική για τη ζωή, διαταραχή της αναπνοής. Υπολογίζεται ότι αφορά περισσότερο από το 2% έως 4% του ενήλικου πληθυσμού, παρότι νεότερες επιδημιολογικές μελέτες υποδηλώνουν πως μπορεί να είναι τελικά πολύ συχνότερη.
Η άπνοια εμφανίζεται κυρίως σε μεσήλικους άνδρες (οι άνδρες πάσχοντες είναι διπλάσιοι από τις γυναίκες), αλλά δεν είναι σπάνια τα περιστατικά βαρέως πασχόντων νεώτερης ηλικίας. Οι γυναίκες φαίνεται ότι πάσχουν συχνότερα μετά την εμμηνόπαυση. Τα υπέρβαρα ή παχύσαρκα άτομα είναι ιδιαίτερα επιρρεπή στην εκδήλωση της πάθησης, η οποία χαρακτηρίζεται από επεισόδια διακοπών της αναπνοής κατά τη διάρκεια του ύπνου, τα οποία διαρκούν τουλάχιστον 10 δευτερόλεπτα.
Άπνοιες στον ύπνο εκδηλώνουν συχνά και απόλυτα φυσιολογικά άτομα, αλλά δεν είναι μεγάλης βαρύτητας, ενώ ο αριθμός τους δεν υπερβαίνει τα δυο με τρία επεισόδια για κάθε ώρα ύπνου. Αντίθετα, στους πάσχοντες από άπνοια του ύπνου, τα επεισόδια απνοιών είναι μεγάλης διάρκειας και μπορεί να συμβούν εκατοντάδες φορές κατά τη διάρκεια της νύχτας.
Τύποι άπνοιας
Υπάρχουν δύο τύποι άπνοιας, η κεντρική και η αποφρακτική.
- Οι κεντρικές άπνοιες είναι πιο σπάνιες και συμβαίνουν όταν ο εγκέφαλος, για διάφορους λόγους, αδυνατεί να στείλει το κατάλληλο σήμα στους αναπνευστικούς μύες ώστε να αρχίσει η αναπνοή.
Είναι συχνές σε πάσχοντες από βαριά καρδιακή ανεπάρκεια, καθώς και σε άτομα με προηγηθέντα αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια, εγκεφαλικά τραύματα, όγκους του εγκεφάλου κ.λπ.
Στην περίπτωση αυτή, οι ασθενείς συνήθως δεν είναι παχύσαρκοι και αναφέρουν ελάχιστα από τα συμπτώματα που αναφέρονται παρακάτω.
- Η αποφρακτική άπνοια, που είναι και η συχνότερα εμφανιζόμενη, συμβαίνει όταν ο αέρας δεν μπορεί να περάσει προς τους πνεύμονες λόγω μεγάλης στένωσης ή και απόφραξης του φαρυγγικού σωλήνα, μολονότι υπάρχει ερέθισμα για την αναπνευστική προσπάθεια.
Οι αποφρακτικές άπνοιες συνοδεύονται σχεδόν πάντα από βαρύ, ιδιαίτερα θορυβώδες ροχαλητό μεταξύ δύο επεισοδίων άπνοιας, αν και εδώ πρέπει να τονιστεί ότι όποιος ροχαλίζει, δεν πάσχει υποχρεωτικά από αυτή τη διαταραχή.
Να σημειώσουμε ακόμη ότι και το απλό ροχαλητό (δηλαδή αυτό που δεν συνοδεύεται από άπνοιες) οφείλεται σε στένωση του φαρυγγικού σωλήνα και υπό προϋποθέσεις μπορεί να προκαλέσει προβλήματα.
Ποιοι κινδυνεύουν
Πιο συχνά παθαίνουν άπνοιες, άτομα με παράγοντες κινδύνου, όπως η μεγάλη ηλικία, η παχυσαρκία, ο στενός εκ κατασκευής φάρυγγας, η εναπόθεση λίπους στο φαρυγγικό στόμιο που στενεύει ακόμη περισσότερο τον αυλό, οι διογκωμένες αμυγδαλές και η ιδιαίτερα μυώδης γλώσσα με μεγάλη ρίζα.
Ωστόσο, εμφανίζουν άπνοιες και λεπτόσωμα άτομα χωρίς ιδιαίτερα στενό φάρυγγα, για λόγους που δεν είναι ακόμη πλήρως κατανοητοί. Πιθανώς κάποιες κρανιοπροσωπικές ανωμαλίες και ανωμαλίες της κάτω γνάθου, να διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο σε αυτά τα λεπτόσωμα άτομα.
Επίσης, άπνοιες παρατηρούνται συχνά και σε όσους πάσχουν από ενδοκρινολογικά νοσήματα (όπως υποθυρεοειδισμός και μεγαλακρία), καθώς και σε άτομα στα οποία υπάρχει οικογενειακό ιστορικό απνοιών.
Η κατανάλωση αλκοόλ, ιδιαίτερα τη νύχτα, και η χρήση υπνωτικών χαπιών, επιδεινώνουν το πρόβλημα.
Τρόποι διάγνωσης
Η διάγνωση του συνδρόμου απνοιών στο ύπνο, γίνεται από ειδικά εκπαιδευμένους στο αντικείμενο γιατρούς, συνήθως πνευμονολόγους, σε κατάλληλα εξοπλισμένα και στελεχωμένα κέντρα.
Απαιτείται η συνεχής καταγραφή κατά τη διάρκεια του ύπνου, διαφόρων σωματικών λειτουργιών, όπως η ηλεκτρική δραστηριότητα του εγκεφάλου, οι κινήσεις των ματιών, η μυϊκή δραστηριότητα, ο καρδιακός ρυθμός, η οξυγόνωση του αίματος, η αναπνευστική προσπάθεια κ.ά.
Η εξέταση αυτή ονομάζεται πολυπαραμετρική μελέτη ύπνου ή πολυπνογραφία. Σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα και τις θέσεις ομοφωνίας, επιβάλλεται η παρακολούθηση του εξεταζομένου κατά τη διάρκεια της εξέτασης από το τεχνικό προσωπικό του εργαστηρίου, για την κατά το δυνατόν, αξιόπιστη και αντιπροσωπευτική καταγραφή.
Η διάγνωση του συνδρόμου δεν είναι απλή διότι, αφενός, υπάρχουν πολλές αιτίες που προκαλούν διαταραχή του ύπνου και, αφετέρου, κάθε διαταραχή της αναπνοής δεν είναι άπνοια.
Συνεπώς, το σωστό διάβασμα της ολονύκτιας καταγραφής από απολύτως εξειδικευμένο άτομο, είναι θεμελιώδους σημασίας.
Η θεραπεία του συνδρόμου στη μέγιστη πλειονότητα των ασθενών με βαρύ ή μέσης βαρύτητας σύνδρομο, είναι η χρήση συνεχούς θετικής πίεσης στους ανώτερους αεραγωγούς μέσω ειδικής συσκευής (συμβολίζεται CPAP).
Αποτελεσματική φαρμακευτική θεραπεία δεν υπάρχει για την αντιμετώπιση των απνοιών στον ύπνο. Και αυτό είναι λογικό αν λάβουμε υπ’ όψιν ότι η εκδήλωση απνοιών είναι συνήθως το αποτέλεσμα μηχανικής σύμπτωσης των τοιχωμάτων του φάρυγγα, την οποία δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπίσουν οι φαρμακευτικές ουσίες.
Πηγή: iator.gr