Ο θυρεοειδής αδένας είναι ένα όργανο που παράγει ορμόνες, τις θυρεοειδικές ορμόνες (θυροξίνη ή Τ4 και τριιωδοθυρονίνη ή Τ3). Για να λειτουργήσουν τα θυρεοειδικά κύτταρα ώστε να παργάγουν αυτές τις ορμόνες πρέπει να λάβουν εντολή από μια άλλη ορμόνη που παράγεται στην υπόφυση και καλείται θυρεοειδοτρόπος ορμόνη ή TSH. H TSH διεγείρει έναν ειδικό υποδοχέα επάνω στο θυρεοειδικό κύτταρο (υποδοχέας TSH ή TSHr) και με τον τρόπο αυτό μεταφέρει σε αυτό την εντολή για λειτουργία και παραγωγή ορμονών.
Η Νόσος Graves (Γκρέιβς) είναι μια μορφή υπερθυρεοειδισμού αυτοανόσου αιτιολογίας. Η νόσος οφείλεται στην ύπαρξη αντισωμάτων που παράγει ο ίδιος ο οργανισμός εναντίον του θυρεοειδή (αυτοαντισώματα), τα οποία με τη σειρά τους διεγείρουν τον υποδοχέα της TSH και θέτουν το θυρεοειδή σε κατάσταση συνεχούς υπερλειτουργίας. Αποτέλεσμα τούτου είναι να υπερπαράγονται θυρεοειδικές ορμόνες. Το υψηλό επίπεδο των ορμονών αυτών στον οργανισμό επηρεάζει κάθε ιστό και μπορεί να προκαλέσει ταχυκαρδία, ευερεθιστότητα, δυσανεξία στη ζέστη και αυξημένη εφίδρωση αλλά και απώλεια βάρους, παρά την αυξημένη όρεξη. Από τους μύες μπορεί να υπάρχει μυϊκή αδυναμία και τρόμος των χεριών, από το δέρμα δερματικές βλάβες και τριχόπτωση. Αυξημένος αριθμός κενώσεων του εντέρου έως και διάρροιες είναι άλλο ένα σύμπτωμα. Στις γυναίκες δυνατό να παρατηρηθούν διαταραχές της εμμηνορρυσίας. Ο θυρεοειδής αδένας διογκούται (βρογχοκήλη).
Από τους οφθαλμούς συνήθως παρατηρείται ζωηρό υγρό και έντονο βλέμμα (λάμπον όμμα). Στη Νόσο Graves τα αντισώματα που προαναφέρθηκαν μπορεί να επηρεάσουν και τους μύες γύρω από τους οφθαλμούς και να οδηγήσουν σε οφθαλμικές βλάβες που κυμαίνονται από οίδημα βλεφάρων, ερυθρότητα και οίδημα του επιπεφυκότα έως διπλωπία εξ αιτίας παράλυσης των οφθαλμικών μυών και προπέτεια των οφθαλμικών βολβών (εξόφθαλμος).
Η διάγνωση γίνεται κλινικά και επιβεβαιώνεται εργαστηριακά με μέτρηση των θυρεοειδικών ορμονών και των αυτοαντισωμάτων. Απεικονιστικώς, ο υπέρηχος και το σπινθηρογράφημα θυρεοειδούς παρέχουν χρήσιμες πληροφορίες.
Η θεραπείας της πάθησης αρχικά είναι φαρμακευτική με αντιθυρεοειδικά φάρμακα. Σε εμμένουσες μορφές ο ασθενής δυνατό να υποβληθεί σε χορήγηση ραδιενεργού ιωδίου, με σκοπό τη μερική καταστροφή ενός τμήματος του αδένα ή σε χειρουργική αφαίρεση τμήματος ή και ολόκληρου του αδένα (ιδίως επί μεγάλης βρογχοκήλης ή στις περιπτώσεις που οι άλλες θεραπείες δεν ενδείκνυνται).

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

*Ο Κυριάκος Αλουμάνης είναι ενδοκρινολόγος, συνεργάτης του επιστημονικού περιοδικού www.iator.gr/.