Οι περισσότεροι τη γνώρισαν μέσα από την τηλεόραση, όταν πριν λίγα χρόνια τόλμησε να συμμετάσχει στο «Dancing with the stars» και όχι απλώς να δοκιμάσει τις δυνατότητές της στο χορό, αλλά να κατακτήσει και την πρωτιά. Η αλήθεια είναι όμως ότι η ίδια είχε τολμήσει πολλά περισσότερα στη ζωή της τα προηγούμενα χρόνια, προτού γίνει ευρέως γνωστή ως ένα ιδιαιτέρως αγαπητό τηλεοπτικό πρόσωπο.

Η Έρρικα Πρεζεράκου ήρθε στο νησί μας στο πλαίσιο του TEDxLesvos, που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή στο Δημοτικό Θέατρο Μυτιλήνης, μιλώντας για όλα όσα προέκυψαν στη ζωή της και έμελλε να σημαδέψουν την πορεία της, προσωπικά αλλά και επαγγελματικά.

Συνέντευξη στον Βαγγέλη Παπαντώνη

Συνήθως ο πρωταθλητισμός συνδέεται με μια περίοδο της ζωής, μικρότερη ηλικιακά. Σε εσένα όμως αυτό λειτούργησε κάπως ανάποδα. Πώς προέκυψε αλήθεια ο πρωταθλητισμός στη ζωή σου;

«Νομίζω ότι όλη αυτή η διαδικασία είναι πάρα πολύ συνδεδεμένη με τον έρωτα. Θεωρώ ότι ο έρωτας δεν έχει ηλικία. Όταν θα ερωτευτείς, θα συμβεί είτε είσαι 12 είτε 35 είτε είσαι 50 και 80. Κάθε μία μέρα είναι μια ευκαιρία να ερωτευτείς. Εμένα αυτό που συνέβη στα 25 μου ήταν ότι ερωτεύτηκα. Είδα μία μέρα το άλμα επί κοντώ και κοιμόμουν και ξυπνούσα στον έρωτα του. Οπότε δεν μπορούσα παρά να αφήσω ότι έκανα εκείνη τη στιγμή (σ.σ τότε ήταν διευθύντρια σε ένα ταξιδιωτικό πρακτορείο) για να το ζήσω. Αυτό είναι εξάλλου η ζωή. Να ζούμε τους έρωτές μας.»

Δηλαδή δεν είχες καμία απολύτως εμπειρία με τον αθλητισμό;

«Ούτε για πλάκα. Φαντάσου ότι ξεκίνησα να τρέχω στο Ολυμπιακό Στάδιο και είδα το επί κοντώ, επειδή ακριβώς πήγα σε ένα γυμναστήριο και βαρέθηκα τη ζωή μου, όπως όλοι οι άνθρωποι μετά από 2-3 φορές. Άρχισα το τρέξιμο όχι με το σκεπτικό να γίνω ποτέ πρωταθλήτρια, αλλά για να δω τι θα γίνει με τα κιλά μου.»

Είναι περίπου το 2003 και πλησιάζουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες στην Αθήνα. Ήταν εξαρχής ένας στόχος; Γιατί το όριο το έπιασες…

«Όταν είσαι ερωτευμένος δημιουργείται μία φωτιά. Όταν δώσεις αγάπη, θα σου γυρίσει πίσω κάτι. Εμένα που παράφερε. Δεν περίμενα ποτέ ότι θα κάνω πρωταθλητισμό, ότι θα μπω στην Εθνική ομάδα, ότι θα πιάσω το όριο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ούτε σαν αστείο.»

Αντιμετωπίζεις όμως ένα σοβαρό τραυματισμό και το όνειρο της Ολυμπιάδας σβήνει απότομα. Απογοητεύτηκες;

«Είχα πάθει κατάθλιψη. Έχω πιάσει το όριο για το Αθήνα 2004 και σπάω σε δύο σημεία την αριστερή μου κνήμη. Όμως εκ του αποτελέσματος μιλώντας πια, θεωρώ ότι όταν δίνεις όλη την ενέργειά σου σε κάτι κι αυτό δε λειτουργήσει, είναι γιατί προορίζεσαι για κάτι καλύτερο. Για εμένα αυτός ο τραυματισμός ήταν το έναυσμα για να ξεκινήσω να προπονώ τις τέσσερις βάσεις μου και να φτιάχνω τη μέθοδο Replayce, διδάσκοντας σήμερα μέσα στο ΟΑΚΑ μικρούς και μεγάλους να τολμούν να είναι.»

Τη μέθοδο την ξεκίνησες παράλληλα με την αγωνιστική σου καριέρα; Γιατί κάποια στιγμή επέστρεψες και μάλιστα αναδείχθηκες πρωταθλήτρια Ελλάδας και χρυσή Βαλκανιονίκης.

«Επέστρεψα με τη μέθοδο Replayce. Είχα μια τελείως διαφορετική προσέγγιση πια. Ενώ μέχρι τότε προπονούσα το σώμα, κατάλαβα ότι έπρεπε να ασχοληθώ με την ενέργειά μου, τη σκέψη, το συναίσθημά και μέσω αυτών να έχω αποτέλεσμα στο σώμα. Όχι απλώς το έκανα ως θεωρία, αλλά το εφάρμοσα στην πράξη. Και ήμουν πάρα πολύ χαρούμενη όταν συνέβη αυτό, οπότε αισθάνθηκα ότι είχα πάρει την εμπειρία και θα μπορούσα να προχωρήσω παρακάτω.»

Περίμενες ότι θα γινόσουν μέσα από την ενασχόλησή σου με το επί κοντώ ένα θετικό πρότυπο;

«Νιώθω ευγνωμοσύνη όταν με αποκαλούν θετικό πρότυπο. Είναι μέσα στην καρδιά μου να συμβαίνει αυτό. Παιδιά να έχουν στο δωμάτιό τους μια αφίσα μου, να διαβάζουν συνεντεύξεις μου και να παίρνουν δύναμη. Βάζω τα κλάματα, ξέρεις.»

Βρέθηκες στην ΑΕΚ. Ήταν μια συνειδητή επιλογή ή απλά έτυχε; Ήσουν ΑΕΚ; Έγινες ΑΕΚ;

«Βρέθηκα στην ΑΕΚ, όπως το είπες γιατί αρχικά ήμουν στον Πανελλήνιο. Πρέπει να πω όμως ότι το πατρικό μου σπίτι ήταν στη Νέα Φιλαδέλφεια. Όλη η οικογένεια μου ήταν ΑΕΚ. Εκτός από μένα. Όταν λοιπόν ήρθε η στιγμή να πάρω μεταγραφή από τον Πανελλήνιο, η οικογένειά μου άσκησε βέτο. Ή στην ΑΕΚ ή πουθενά (γέλια). Είχα 3-4 προτάσεις τότε. Πήγα στην ΑΕΚ. Ευτυχώς. Γιατί τη λατρεία που βίωσα, την αγάπη, τη στήριξη σε όλους τους αγώνες μου δεν θα τη ζούσα ποτέ, πουθενά αλλού. Παρότι δεν ήμουν ΑΕΚ λοιπόν, νιώθω ΑΕΚ. Έχει μια άλλη κουλτούρα αυτός ο σύλλογος.»

Ας πάμε στο Replayce. Τι είναι; Βρήκες εξαρχής ανταπόκριση;

«Το Replayce είναι μια καινοτόμα μέθοδος, μέσω της οποίας μπορεί κάποιος να αναγνωρίσει τον εαυτό του, να δουλέψει τις τέσσερις βάσεις του. Στην αρχή ήταν δύσκολα. Μιλούσα για κβαντική φυσική και ακόμα κι οι συνεργάτες μου δεν αντιλαμβάνονταν για τι συζητάμε. Σιγά σιγά όμως τα πράγματα εξελίχθησαν και το Replayce πήρε τη δυναμική που του αξίζει.»

Με εφαρμογή και σε ασθενείς διαφόρων παθήσεων, σωστά;

«Προέκυψε κάποια στιγμή σε ασθενείς Πάρκινσον με κατάθλιψη και κινητικά θέματα. Είδαμε πραγματικά πόσο καλά δουλεύει αυτή η μέθοδος. Τι είναι εξάλλου αυτές οι παθήσεις; Ένα παράπονο της ψυχής, τι συμβαίνει δηλαδή στο πνεύμα, στη νόηση και στο συναίσθημά μας. Από τη στιγμή που είδα τι μπορεί να κάνει σε μένα, ξεκίνησα να ερευνώ. Άρχισα να σπουδάζω βρεφονηπιοκόμος, ενώ θέλω να κάνω κι ένα διδακτορικό στην νευροεπιστήμη. Κάνω πρωταθλητισμό πλέον εκεί, με όνειρο να φτάσουμε κάποια στιγμή και στο εξωτερικό. Εκπαιδεύουμε Replaycers, ευελπιστώντας ότι η μέθοδος θα πάει παντού».

Από τον τρόπο που τα περιγράφεις, φαίνεται πόσο λατρεύεις αυτό που κάνεις…

«Λατρεύω να διδάσκω στα παιδιά ότι αξίζει το καθένα να μην ανταγωνίζεται, να μην κρίνει και να μην συγκρίνεται. Λατρεύω να μαθαίνω στα παιδιά πόσο μοναδικά είναι και να βγαίνουν έξω στον κόσμο να λένε “είναι ωραία απλά να είσαι”. Με το Replayce. Η ζωή εξάλλου είναι πάρα πολύ απλή για να μην είναι διασκεδαστική.»