Στο ειδικό βάρος της Γερμανίδας καγκελαρίου προσβλέπει η Αθήνα για να μην μετατραπεί σε σφραγισμένη νοτιοανατολική απόληξη της Ε.Ε.. Ειρωνεία της ιστορίας αποτελεί ασφαλώς το γεγονός ότι η πολιτικός που πριν από ένα χρόνο ήταν η «ενσάρκωση του κακού» για τη νεοεκλεγείσα κυβέρνηση, τώρα βλέπει στο πρόσωπό της μια ισχυρή σύμμαχο.

Άλλη μια επιβεβαίωση της ρήσης του Ελευθέριου Βενιζέλου ότι δυστυχώς δεν υπάρχουν εθνικά δίκαια, αλλά εθνικά συμφέροντα και με αυτό στο νου πρέπει να πορεύονται οι ηγέτες.
Με τα άλλα σύνορα, όμως, τι γίνεται; Τα εντός των τειχών της Δημοκρατίας;

Αυτά που χτίζονται ανεπαισθήτως, χωρίς περίσκεψη, λύπη και αιδώ. Πότε με νόμους, πότε με δηλώσεις, πότε με συμπεριφορές, η ανοιχτή κοινωνία αποκτά οδοφράγματα που τη διαβρώνουν, την αλλοιώνουν, μεταβάλλουν τη Δημοκρατία σε πολίτευμα αδειανό.
Η φτωχοποίηση είναι σύνορα. Η ανεργία είναι σύνορα. Οι κλειστές εντατικές μονάδες είναι σύνορα.

Η πληρωμένη συμπληρωματική διδασκαλία, το έτσι θέλω των συντεχνιακών εκβιασμών, οι κατάρες των ιερωμένων στους ομοφυλόφιλους, οι διορισμοί ημετέρων, οι διαδηλώσεις μαθητών κατά των προσφύγων. Ο έλεγχος της ενημέρωσης είναι σύνορα, το αριστερόμετρο και το πατριωτόμετρο είναι σύνορα. Οι μισές αλήθειες και τα μισά ψέματα είναι σύνορα.

Ο διαχωρισμός σε καλή και κακή βία, η περιφρούρηση των δικαιωμάτων καταδικασμένων τρομοκρατών και η περιφρόνηση των δικαιωμάτων των θυμάτων τους, είναι σύνορα. Αλλά και οι τιμητές των νυν που ξεχνούν τα οικεία λάθη όταν ήταν εκείνοι νυν, η λήθη των υποσχέσεων, η άρνηση μιας πολιτικής συγνώμης, το φούντωμα των φιλοναζιστών είναι σύνορα.

Οι μικρο-ρατσισμοί της καθημερινότητας, το τηλε-bulling αναπήρων από δημοφιλείς αστέρες είναι σύνορα. Περισσότερο απ’ όλα η καλλιέργεια διχασμού και μίσους, το «ή με μας ή εναντίον μας» είναι τείχος που φυλακίζει μαζί με τα θύματα και τους θύτες.
Τέτοια τείχη δεν κατεδαφίζονται ούτε εύκολα, ούτε γρήγορα.

Αν αδιαφορήσουμε για τα έσω σύνορα, η αναστολή της Schengen θα είναι το μικρότερο πρόβλημα μας.