Πριν από περίπου ένα χρόνο ήταν που γράφαμε για την πολυπολιτισμικότητα στις εξόδους μας: Κυριακή πρωί για καφέ στην πλατεία Σαπφούς ή την προκυμαία και δίπλα στους Μυτιληνιούς, σε παρέες στελέχη οργανώσεων, εθελοντές ή υπάλληλοι της Frontex και παραδίπλα παρέες προσφύγων. Φέτος η πολυπολιτισμικότητα γίνεται όλο και πιο ορατή. Ξεκίνησε με τη μουσική στο Δημοτικό Θέατρο Μυτιλήνης και την Όπερα Βαβέλ, αλλά και με τις «Γέφυρες Τέχνης» που ενώνουν προσφυγόπουλα, Ρομά και Μυτιληνιούς.
Τώρα η πολυπολιτισμικότητα έφτασε και στο τραπέζι μας. Είχαν γίνει προσπάθειες με το εστιατόριο με τη συριακή κουζίνα που στη συνέχεια έκλεισε, όμως από τον περασμένο Μάρτιο το «ΝΑΝ» επί της Κομνηνάκη έφερε ακόμα μία καινοτομία. Εκτός από τον συνδυασμό μεσογειακών γεύσεων που έχει αφήσει πολύ καλές εντυπώσεις σε όσους δοκίμασαν τα πιάτα, έκανε ένα μίνι πείραμα ενσωμάτωσης και πέτυχε. Πρόσφυγες δουλεύουν μαζί με ντόπιους και αυτή η συνύπαρξη, προς το παρόν τουλάχιστον, δεν έχει δημιουργήσει προβλήματα. Αυτή η νέα συνθήκη, όμως, που μοιάζει με ίχνος «ενσωμάτωσης» και δεν έχει να κάνει με τα πρώτα βήματά της, όπως είναι η εκπαίδευση και τα Τμήματα ένταξης, είναι κάτι που θ’ αρχίσουμε να το βλέπουμε συχνότερα. Ήδη Σύρος επιχειρηματίας θα ανοίξει το επόμενο διάστημα τη δική του επιχείρηση στη Μυτιλήνη.

Εν όψει της Παγκόσμιας Ημέρας Προσφύγων, φέτος το Φεστιβάλ Μαγειρικής Προσφύγων επανέρχεται στην Αθήνα από τις 19 έως τις 24 Ιουνίου 2018 και επεκτείνεται σε ακόμα 13 πόλεις σε όλο τον κόσμο, όπως το Παρίσι, τις Βρυξέλλες, τη Μαδρίτη, το Σαν Φρανσίσκο, τη Νέα Υόρκη και το Κέιπ Τάουν. Μια ειδική εκδήλωση στα πλαίσια του Φεστιβάλ Μαγειρικής Προσφύγων θα πραγματοποιηθεί επίσης στο εστιατόριο Nan στη Μυτιλήνη.

Σήμερα, όσοι ζουν ή επισκέπτονται το νησί μας θα έχουν την ευκαιρία στο πλαίσιο της σημερινής Παγκόσμιας Ημέρας Προσφύγων, να δοκιμάσουν γεύσεις από το Ιράκ, τη Συρία και το Πακιστάν στο καφέ-εστιατόριο Nan στη Μυτιλήνη, το οποίο ιδρύθηκε από τέσσερις γυναίκες με σκοπό τη συνεργασία προκειμένου να βρεθούν λύσεις που θα ωφελούν τόσο τους πρόσφυγες όσο και τους ντόπιους.

Στόχοι του Φεστιβάλ

Αλλαγή των αντιλήψεων για τους πρόσφυγες: Φέρνοντας κοντά τους ανθρώπους και αναδεικνύοντας τις δεξιότητες και τη γαστρονομική κληρονομιά των προσφύγων από όλο τον κόσμο. Προώθηση της επαγγελματικής ένταξης των προσφύγων: Χάρη σε ένα δίκτυο αφοσιωμένων επαγγελματιών, εστιατορίων και εθελοντών. Και συνάντηση των πολιτών: Γύρω από ένα τραπέζι, έναν οικουμενικό τόπο ανταλλαγής, μοιράσματος και ειρήνης.

ΝΑΝ σημαίνει ψωμί σε πολλές γλώσσες (ινδικά, πακιστανικά, φαρσί κ.ά.)

«ΝΑΝ» σημαίνει ψωμί

Το εστιατόριο «Ναν», που σημαίνει ψωμί σε πολλές γλώσσες (ινδικά, πακιστανικά, φαρσί κ.ά.) άνοιξε στις 28 Μαρτίου του τρέχοντος έτους, στην οδό Κομνηνάκη στη Μυτιλήνη και έχει κερδίσει πολλούς λάτρεις του… καλού φαγητού! Το «Ε» ήταν το πρώτο μέσο που αποκάλυψε αυτή τη γευστική γωνιά, όπου πολλοί πολιτισμοί γίνονται απολαυστικοί και χωρούν σε ένα πιάτο.

«Αυτό που μάθαμε όλο αυτό το διάστημα είναι ότι μαθαίνεις τους ανθρώπους μέσα από το φαγητό. Για να τους γνωρίσεις, να μάθεις για τη ζωή τους κι αυτή για τη δική σου χρειάζεται ένα τραπέζι. Απ' όλες αυτές τις συζητήσεις με τους πρόσφυγες γνωρίσαμε γεύσεις που δεν είχαμε φανταστεί και θεωρήσαμε ότι με το εστιατόριο θα τις γνωρίσουν και οι Μυτιληνιοί. Ταυτόχρονα με μια άλλη κουζίνα θα γνωρίσουν και αυτούς τους ανθρώπους και οι τελευταίοι θα ενσωματωθούν. Η συνύπαρξη είναι δύσκολη, αλλά εφικτή. Ο,τι οι άνθρωποι διεκδικούν, το καταφέρνουν. Το έχω δει να συμβαίνει» λέει στο «Ε», η Λένα Αλτίνογλου, μία από τις τέσσερις Ελληνίδες που ίδρυσαν την Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία του «ΝΑΝ».

«Συνεννοούμαι τέλεια με τα παιδιά, με νοήματα, αγγλικά και ελληνικά» μας λέει η Μυτιληνιά μαγείρισσα, Ελένη Βαρσάκη

Γνωρίσαμε και τους σεφ!

Οι πρόσφυγες που δουλεύουν στο ΝΑΝ, σεφ και απλοί εργαζόμενοι μίλησαν στην εφημερίδα μας με χαρά. Αυτές είναι οι ιστορίες τους.

Η Ovileya Javed 22 ετών από το Μπανγκλαντές είναι πολύ χαρούμενη γιατί στις 20 Απριλίου έγινε παραδεκτό το αίτημα ασύλου της και βρίσκεται σε αναμονή για την άδεια παραμονής. Ζει σε ένα διαμέρισμα που χρηματοδοτεί η Ύπατη Αρμοστεία με άλλους πρόσφυγες και το αγόρι της από το Πακιστάν. «Είμαι ενθουσιασμένη με το ΝΑΝ. Είναι μια ευκαιρία για μας. Εδώ είναι όλοι ίσοι. Δοξάζω το Θεό κάθε μέρα που οι άνθρωποι εδώ άνοιξαν την αγκαλιά τους για μένα».

Τα πιάτα αδειάζουν γρήγορα, μας εξομολογείται ο Αργύρης Χατζημαλλής με την παρέα του

Ο Hafiz Abdul Waris 32 ετών από το Πακιστάν και την πόλη Lahore ήρθε στη Λέσβο το Μάρτιο του 2016 πριν από τη συμφωνία ΕΕ- Τουρκίας. Του επιτέθηκαν πολλές φορές Ταλιμπάν, γιατί την πρώτη φορά που λήστεψαν τους ταξιδιώτες που ξεναγούσε έφερε αντίσταση. Μετά τα άγρια χτυπήματα, κατήγγειλε το γεγονός στην Αστυνομία, η οποία συνέλαβε 4 Ταλιμπάν. Έκτοτε τον καταδιώκουν και απειλούν την οικογένειά του, τη γυναίκα του και την κόρη του, 8 ετών, οι οποίες αλλάζουν συνέχεια περιοχή. Έμεινε 8 μήνες στη Μόρια και στη συνέχεια λόγω ευαλωτότητας μεταφέρθηκε στο ΠΙΚΠΑ. Στη συνέχεια νοίκιασε σπίτι και αφού έγινε δεκτό το αίτημα ασύλου του, περιμένει την άδεια παραμονής. Θέλει να μείνει στη Λέσβο και να φέρει κοντά του τη γυναίκα και το παιδί του. Είναι βασικός σεφ του ΝΑΝ και οι σπεσιαλιτέ του είναι το Briyani (κοτόπουλο με ρύζι), το Qorma (συνταγή με κοτόπουλο) και το ψωμί chpati. «Η μαγειρική είναι το όνειρό μου. Έδειχνα τις συνταγές μου και μαγείρευα στο ΠΙΚΠΑ, μ' αρέσει πολύ η Μυτιλήνη και οι άνθρωποί της. Αγαπώ το Ναν» μας είπε.

H Howeda Ebrahem είναι 30 ετών από τη Συρία και το Kamishli. Βρίσκεται στη Λέσβο εδώ και ενάμιση χρόνο με τον άντρα της και τα τρία τους κορίτσια 11, 9 και 4 ετών. Έμειναν 1,5 μήνα στη Μόρια και μεταφέρθηκαν μέσω Ύπατης σε ξενοδοχείο της Θερμής για 4 μήνες και έκτοτε μένουν στο ΠΙΚΠΑ. Δεν περίμενε ποτέ ότι θα δουλέψει ή ότι θα είναι σεφ στο ΝΑΝ. Εντυπωσιάζεται με τα διαφορετικά υλικά στις ίδιες περίπου συνταγές με την Ελλάδα. Ο σύζυγός της δουλεύει στην κατασκευή τσαντών του εργαστηρίου ανακύκλωσης από σωσίβια και βάρκες του Mosaik Support Center. Περιμένουν την άδεια παραμονής και θέλουν να μείνουν στη Λέσβο. «Ήθελα μόνο έναν τόπο ασφαλή για την οικογένειά μου και βρήκα μια νέα οικογένεια». Και τα τρία της παιδιά πηγαίνουν στο ελληνικό σχολείο!

Σε δύο επίπεδα επεκτείνεται το πετρόχτιστο ΝΑΝ, επί της Κομνηνάκη.

Σκόρδο και κύμινο!

Η μαγείρισσα, Ελένη Βαρσάκη είναι Μυτιληνιά. Μαγείρευε μόνο στην κουζίνα της και το Ναν τής ζήτησε να… «μαγειρέψει» τις δικές της συνταγές τις με τις άλλες κουλτούρες. Εντυπωσιάζεται με το μεγάλο αριθμό μπαχαρικών που οι πρόσφυγες βάζουν στις συνταγές τους καθημερινά: σκόρδο, κίμινο, κόλιανδρο και ότι έχουν καθημερινά στο τραπέζι τους όσπρια σε διάφορες συνταγές. «Συνεννοούμαι τέλεια με τα παιδιά, με νοήματα, αγγλικά και ελληνικά. Συνεννοούμαι καλύτερα και από τους ντόπιους!» λέει γελώντας και επιστρέφει στην κουζίνα!