Αξίζουν συγχαρητήρια στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Απολιθωμένου Δάσους Λέσβου και ιδιαίτερα στον άξιο διευθυντή του, καθηγητή Φυσικής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου, Νίκο Ζούρο για τα απολιθωμένα ευρήματα του προδεινοθηρίου του Γαβαθά της βορειοδυτικής Λέσβου και της σχετικής εντυπωσιακής έκθεσης που εγκαινιάστηκε στις 20/11/18 στον εκθεσιακό χώρο του Εμπορικού Επιμελητηρίου Λέσβου, στη Μυτιλήνη, με το θαυμαστό έκθεμα του προπλάσματος του «Δεινοθηρίου της Λέσβου», συγγενικής μορφής ελέφαντα, που προέκυψε από την αποκάλυψη των μοναδικής αξίας απολιθωμάτων της κάτω γνάθου με πέντε δόντια σε κάθε ημιγνάθο και των οστών που τη συνέδεαν με το κρανίο του ζώου το οποίο έζησε πριν από 18,4-19 εκατομμύρια χρόνια στην περιοχή του Γαβαθά, δυτικά της αρχαίας Άντισσας.

Τα παραπάνω απολιθώματα βρέθηκαν τον Σεπτέμβριο του 1999 στον Γαβαθά στα πλαίσια των ερευνητικών εργασιών του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Σιγρίου και ύστερα από επιστημονική επεξεργασία τους στο Σίγρι από τον Νίκο Ζούρο και στη συνέχεια στο Τμήμα Γεωλογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης από τον καθηγητή Παλαιοντολογίας Γεώργιο Κουφό, προσδιορίστηκε ότι το είδος του ζώου ανήκει στην οικογένεια των δεινοθηρίων και συγκεκριμένα σε προδεινοθήριο του είδους Prodeinotherium bavaricum, το οποίο συγκρινόμενο με προδεινοθήρια από άλλες χώρες της Ευρώπης βρέθηκε ότι είναι πιο πρωτόγονο από αυτά.

Όπως ανέφερε ο Νίκος Ζούρος, στον δημοσιογράφο του Αθηναϊκού Πρακτορείου Στρατή Μπαλάσκα «Από τη μελέτη των απολιθωμάτων, αποκαλύφθηκε ότι το ζώο ζούσε κοντά σε λίμνη της περιοχής και τρέφονταν με φυτά γύρω από τη λίμνη και με φύλλα των δέντρων του δάσους. Όταν πέθανε, το σώμα του σκεπάστηκε από ιζήματα στο βυθό της λίμνης. Ακολούθησαν ηφαιστειακές εκρήξεις και η περιοχή καλύφθηκε από τα ηφαιστειακά υλικά που σκέπασαν και τα δέντρα του δάσους. Στη συνέχεια, υγρά διαλύματα πλούσια σε πυρίτιο προκάλεσαν την απολίθωση των κορμών των δέντρων, αλλά και των υπολειμμάτων του ζώου. Το ζώο αυτό, λοιπόν, ήταν κάτοικος του υποτροπικού δάσους που κάλυπτε τη Λέσβο πριν από την ηφαιστειακή δραστηριότητα που το απολίθωσε».

Οι έρευνες του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας συνεχίστηκαν και την άνοιξη του 2007, κοντά στα Λάψαρνα, δυτικότερα από τον Γαβαθά, όπου αποκαλύφθηκε ένα στρώμα ιζημάτων που περιείχε απολιθώματα από διάφορα ζώα. Τα πετρώματα από λεπτόκοκκο αποδεικνύουν την ύπαρξη στην περιοχή μιας πανάρχαιας λίμνης. Η λάσπη που συγκεντρώνονταν στον πυθμένα της λίμνης, μαζί με τα υπολείμματα ζώων σταδιακά με το πέρασμα χιλιάδων ετών, δημιούργησε διάφορα στρώματα λιμναίων ιζηματογενών πετρωμάτων.

Τα λιμναία αυτά πετρώματα σήμερα βρίσκονται κάτω από στρώματα ηφαιστειακής στάχτης που δημιουργήθηκαν περίπου πριν από 18 εκατομμύρια έτη, όταν ισχυρές εκρήξεις του ηφαιστείου του σημερινού πανέμορφου χωριού της Βατούσας στη δυτική Λέσβο είχαν ως αποτέλεσμα την απελευθέρωση μεγάλης ποσότητας ηφαιστειακού υλικού που σκέπασε το υποτροπικό δάσος αλλά και τη λίμνη της περιοχής.

Στα ήσυχα νερά της λίμνης κολυμπούσαν ψάρια, υδρόβιες σαλαμάνδρες, αλλά και τρομακτικοί αλιγάτορες έτοιμοι να κατασπαράξουν τόσο τα ζώα της όσο και μικρόσωμα ζώα που έφταναν εκεί για να πίνουν νερό.

Γύρω από τη λίμνη υπήρχε ένα πολύ πλούσιο δάσος με πανύψηλες σεκόγιες και πεύκα στα μεγάλα υψόμετρα, λεύκες, βελανιδιές, φοίνικες και κυπαρίσσια στα μικρότερα υψόμετρα. Ανάμεσα στα πυκνά δέντρα ζούσαν τα μεγαλόσωμα προδεινοθήρια που με τις προβοσκίδες τους έκοβαν και έτρωγαν τρυφερά φύλλα από τα δέντρα.

Η έκθεση στη Μυτιλήνη θα διαρκέσει μέχρι τις 6 Δεκεμβρίου και στη συνέχεια θα ταξιδέψει στην άλλη άκρη του νησιού στο δυτικό γραφικό Σίγρι, με στόχο τη γνωριμία των επισκεπτών του και ιδιαίτερα των μαθητών που εντυπωσιάζονται από τη δυνατότητα κίνησης του κεφαλιού, της προβοσκίδας, της ουράς και τμημάτων του σώματός του εικονιζόμενου δεινοθηρίου, καθώς και από τα συνοδευτικά ηχητικά εφέ.