Στην ΝΑ Πύλη του Κάστρου της Μυτιλήνης πρόσφατα εντόπισε εντοιχισμένη ο Ασημάκης Παυλέλλης αρχαία ελληνική επιγραφή. Μου παραχώρησε τις φωτογραφίες του και τον ευχαριστώ. Πρόκειται για τιμητική επιγραφή 15 στίχων της ρωμαϊκής Μυτιλήνης του 2^ου αι. μ.Χ., φθαρμένη δεξιά, γνωστή και δημοσιευμένη ήδη από το 1899 (IG XII 2, 68). Αυτό που δεν ξέραμε ήταν η ακριβής θέση της επιγραφής, αφού ο Άγγλος W. Paton γράφει «...κοντά στην ανατολική πύλη του Κάστρου».

Η ΝΑ Πύλη του Κάστρου της Μυτιλήνης

Το κείμενο της επιγραφής, σύμφωνα με νέα συμπλήρωση του Hiller, Supplementum, Berolini 1939, είναι το εξής:

πρύτανις - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - Ἰσίω, Τάτιον Ἀρίσ[τω], Ἀριστο[ν]όα, Δάδα Λεσ[βώνακτος - - - - -]

ταὶς εἰροποιΐαις ἀ[π]ὸ τε πρυτανείας καὶ ..σ- - - - - - - -

καὶ τοὶς Σεβάστοις· καὶ ἔδωκε εἰς τὰν ἐλα[ιοθεσίαν τοῖς μὲν βολλάοις εἰς ἔκαστον]

5              ὄνυμα (δηνάρια) ηʹ, τοῖς δὲ ἀπάρχαισι ἰς ἔκαστο[ν ὄνυμα (δην.) - - - ταῖς δὲ ἐλευθέραις]

γύναιξι καὶ παίδεσσι κόραις καὶ αἲς ἐκάλε[σσαν τᾶν θεραπαινίδων εἰς ἔκαστον]

ὄνυμα (δηνάριον) αʹ, τοῖς δὲ [π]οιήταισι (?) ἐς ἔκαστο[ν ὄνυμα (δην.) εἰς δὲ τἀν- - -ἔδωκε τοῖς μὲν]

βολλάοις ἐς ἔκαστον ὄνυμα (δηνάρια) δʹ, τοῖς δὲ [ἀπάρχαισι ἐς ἒκαστον ὄνυμα (δην.) καὶ εἰς]

τὰν Θεοδαισίαν διέδωκεν τοῖς μὲν βολ[λάοις ἐς ἒκαστον ὄνυμα - - -]

10           [κ]αὶ γλύκεος ξέσταις ἐγχωρίοις, τοῖς δὲ ἀπ[άρχαισι ἐς ἒκαστον ὄνυμα - - - καὶ γλύ]-

[κ]εος μέτρον τὸ αὖτο, τοῖς δὲ εἰρονείκεσσιν [κ]α[ὶ - - -]

[.]δαις καὶ τοῖς περὶ τὰ ἶρα ὐμναοίδοισι - - - - - - - - - - -

[κ]αὶ γλύ[κε]ος μέτρον τὸ αὖτο, καὶ τοῖς [- - -· ἐδείπνισσε]

δε καὶ ἐν [τ]ῶ πρυτ[ανε]ίω τούς τε [β]ο[λ]λά[ο]υς - - - - - - - -

15           - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Η εντοιχισμένη επιγραφή σε μαύρο περίγραμμα, 3-4 μ. από το έδαφος

Σύμφωνα με το κείμενο της επιγραφής, κάποιος Μυτιληναίος, του οποίου το όνομα δεν σώζεται, τιμάται ως ευεργέτης από την πόλη για την γενναιοδωρία του προς τους συμπολίτες του αλλά και προς τις γυναίκες, τα κορίτσια, τους βουλευτές, όσους έπαιρναν μέρος σε ιερές τελετές (ιερονόμους), στους νικητές ιερών αγώνων και στους υμνωδούς, επειδή διαβάζουμε ότι είχε διανείμει χρηματικά ποσά σε ρωμαϊκά δηνάρια (το ρωμαϊκό νόμισμα ήταν ασφαλώς σε ευρεία χρήση παράλληλα με το ελληνικό), αλλά είχε προσφέρει και ελαιόλαδο (ἔδωκε εἰς τὰν ἐλα[ιοθεσίαν) και ξύδι ([κ]αὶ γλύκεος ξέσταις ἐγχωρίοις), που αναγράφεται ως γλυκάδι, σε διάφορες ποσότητες.

Η τιμητική επιγραφή της πόλης της Μυτιλήνης του 2^ου αι. μ.Χ. (IG XII 2, 68)

Η επιγραφή αυτή επομένως αποτελεί άλλο ένα τεκμήριο του φαινομένου του ευεργετισμού των ευπόρων πολιτών, των «αρίστων πολιτών» (βλ. Λόγγος, Δάφνις και Χλόη, 4. 34, 2), κατά την Αυτοκρατορική εποχή (1^ος αι. π.Χ.-3^ος αι. μ.Χ.), όχι μόνο στην Λέσβο αλλά σε όλο τον ελληνικό κόσμο, ευεργέτες οι οποίοι έχαιραν ιδιαίτερης αναγνώρισης και γι αυτό τιμώνται με δημόσιες τιμές από την πόλη.

Η χρονολόγησή της στηρίζεται στο σχήμα των γραμμάτων και τοποθετείται στην δυναστεία των Αντωνίνων (96-192 μ.Χ.), βλ. R. Hodot, EAC V (1976), 27-28.

Η τιμητική επιγραφή της πόλης της Μυτιλήνης του 2^ου αι. μ.Χ. (IG XII 2, 68)