Το 2ο Διεθνές Φεστιβάλ «Aegean Docs», που οργανώνει το Πανεπιστήμιο Αιγαίου σε συνεργασία με την Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου και το Περιφερειακό Ταμείο Ανάπτυξης, παρουσιάζει από τις 20 έως τις 28 Σεπτεμβρίου ένα πανόραμα ταινιών ντοκυμαντέρ από όλο τον κόσμο και μεταξύ άλλων φιλοξενεί μια σειρά ταινιών και τους σκηνοθέτες τους, για την ιστορία του ναζισμού και το νεοναζιστικό φαινόμενο στην εποχή μας.

Σήμερα το «Ε» παρουσιάζει κάποιες από τις ταινίες που θα προβληθούν στο πλαίσιο του συγκεκριμένου αφιερώματος. Σε ό,τι αφορά πάντως στο περιεχόμενο των ταινιών, ο διευθυντής τού Φεστιβάλ, Κώστας Σπυρόπουλος, προσθέτει ότι αυτό δεν είναι «βαρύ», αφού πλάι στο αφιέρωμα για το ναζισμό, συνυπάρχουν προβολές με θέμα τον έρωτα, το γάμο και το φλερτ.

Μία από τις ταινίες που θα προβληθούν, είναι το «Καλάβρυτα - Άνθρωποι και Σκιές», του Ηλία Γιαννακάκη. Τα παιδιά που επέζησαν από το ολοκαύτωμα στα Καλάβρυτα είναι πλέον ηλικιωμένοι. Δεν είναι μόνο η μνήμη του αίματος και της καταστροφής που τους στοιχειώνει. Είναι οι ερωτήσεις που ρίχνουν μια βαριά σκιά πάνω τους. Τι σημαίνει η λέξη «αντίποινα»; Ή η λέξη «ερήμωση». Κι ακόμα, «γιατί εμάς;» Περισσότερο από ένα ιστορικό ντοκυμαντέρ, η ταινία είναι ένα συλλογικό πορτραίτο όσων επέζησαν, οι οποίοι αγωνιωδώς προσπαθούν για 70 χρόνια να κατανοήσουν ποιοι πράγματι είναι και τι τους συνέβη.

Το «Λευκό Αίμα» τής Regine Dura, γερμανικής παραγωγής, είναι η επόμενη ταινία. Το 1948, τότε που στη Ν. Αφρική ξεκινούσε η εποχή τού Απαρτχάιντ, μια Νοτιοαφρικανή παιδοψυχολόγος ταξίδεψε με πρωτοβουλία ενός πρακτορείου υιοθεσιών, το οποίο είχε ιδρυθεί στη Γερμανία από Μπόερς κρυπτοναζί, επιλέγοντας από ορφανοτροφεία 83 παιδιά Γερμανών. Κριτήριο επιλογής στη μαζική αυτή υιοθεσία ήταν η «ράτσα». Το «άριο αίμα» των αγοριών και κοριτσιών ηλικίας δύο έως 14 χρονών, θα βοηθούσε τη μειονότητα των Μπόερς στη Νότιο Αφρική «να παραμείνει λευκή σε μια μαύρη χώρα».

Θα προβληθεί επίσης η ταινία «Mussolini - Hitler: The killers Opera», διάρκειας 95 λεπτών, του Jean-Christophe Rosé. Παρουσιάζει τις παράλληλες πορείες του Ναζισμού και του Φασισμού. Από τη διπλωματική συμμαχία, ως τον Άξονα και τη μετατροπή των φασιστών από συμμάχους, σε στόχους των ναζί.

Η ταινία «Αn Apartment in Berlin» (84΄) της Alice Agneskirchner από τη Γερμανία παρακολουθεί τρεις νέους ανθρώπους από το Ισραήλ καθώς μετακομίζουν σε ένα βερολινέζικο διαμέρισμα, στο οποίο, πριν από τον πόλεμο, ζούσε μια εβραϊκή οικογένεια εμπόρων, θύματα του Ολοκαυτώματος.

Το «Four Years of Night» (54΄) του Itamar Alcalay από το Ισραήλ, αναφέρεται στα τέσσερα χρόνια (1977 - 1981) που ο Esaias Baitel κατέγραψε φωτογραφικά την καθημερινότητα μιας ομάδας νεοναζί στο Παρίσι. Κρύβοντας την ταυτότητά του, κέρδισε την εμπιστοσύνη τους κι έγινε μάρτυρας φριχτών πράξεων, φτιάχνοντας μια μοναδική συλλογή ασπρόμαυρων εικόνων.

Η φινλανδική «The Instrument of Himmler» (56΄) δείχνει ένα Φινλανδό φοιτητή, τον Yrjö von Grönhagen, που αποφάσισε την άνοιξη του 1935 να αφήσει το Πανεπιστήμιο της Σορβόννης και να γυρίσει από το Παρίσι στο Ελσίνκι, περπατώντας. Στο δρόμο του, στη Γερμανία, συνάντησε το ναζί Heinrich Himmler, που γοητευμένος από το μουσικό όργανο kantele, προσέλαβε τον Yrjö ως ερευνητή στο ινστιτούτο Ahnenerbe για να ανακαλύψει τις άριες ρίζες της φυλής στα αρχαία ρουνικά τραγούδια της φινλανδικής περιοχής Καρέλια.