Η διάσπαση του δήμου, όσο καθοριστική «μεταβλητή» κι αν είναι για την έκβαση της αυτοδιοικητικής μάχης, είναι φανερό πως δεν μπορεί να την περιμένει κανείς για πολύ ακόμα. Και όπως όλα δείχνουν, οι δύο εβδομάδες που έρχονται, αναμένεται -σε κάθε περίπτωση- να διαμορφώσουν καθοριστικά το προεκλογικό παζλ των υποψηφίων στον δήμο (Λέσβου ή Μυτιλήνης). Αφού μόλις μέσα στην εβδομάδα ο πρώην δήμαρχος Πλωμαρίου Μιχάλης Μαμάκος, επικοινώνησε την πρόθεσή του να ηγηθεί μίας κίνησης που θα εκφράζει το χώρο της ευρύτερης Κεντροαριστεράς στις επόμενες εκλογές, δημιουργώντας νέα δεδομένα. Δεδομένα που σταθμίζουν με προσοχή εδώ και καιρό πολλοί υποψήφιοι που φιλοδοξούν να σταθούν απέναντι στη μοναδική «σταθερά» των επικείμενων εκλογών, τη ΝΔ (και την δεδηλωμένη τουλάχιστον υποψηφιότητα Στρατή Κύτελη), εκφράζοντας τον «προοδευτικό» χώρο. Έναν χώρο βέβαια που πρέπει να σημειώσουμε πως πασχίζουν να αποδείξουν ότι «εκφράζουν» το ΚΙΝΑΛ και ο ΣΥΡΙΖΑ εδώ και καιρό, μέσω κάποιων «γνήσια» δικών τους υποψηφίων ή έστω μέσω κάποιων εμμέσως δικών τους. Και έναν χώρο στον οποίο συμπεριλαμβάνονται φυσικά και ο Στράτος Γεωργούλας αλλά και ο Παναγιώτης Ζαφειρίου. Με την δήλωση της υποψηφιότητας του Μιχάλη Μαμάκου λοιπόν με τις ευλογίες του ΚΙΝΑΛ, ο λόγος περνάει πια στον ΣΥΡΙΖΑ, που δεν είναι μυστικό ότι περιμένει τον Σπύρο Γαληνό να ανοίξει τα χαρτιά του, ως προς τις προθέσεις του για τη νέα τετραετία.

Ο Στρατής Κύτελης αποτελεί τη μία «σταθερά» των εκλογών, αφού παρά το ότι δεν φαίνεται να αγκαλιάζεται με όση θέρμη θα περίμενε κανείς από το χώρο του, σαν υποψηφιότητα της ΝΔ, μέρα με τη μέρα εδραιώνεται στην προεκλογική μάχη. Χωρίς πάντως να εκλείπει και μία «ονοματολογία» από άλλους επίδοξους υποψηφίους της Κεντροδεξιάς. Η άλλη «σταθερά» τώρα αναζητείται στο πρόσωπο του σημερινού δημάρχου Σπύρου Γαληνού. Αφού είναι σαφές πως ο ίδιος, όσο συνεχίζει να κρατάει «θολό» το τοπίο ως προς τις πραγματικές του προθέσεις ενόψει Μαΐου, καταφέρνει να αποσυμπιέζεται από όσους φιλοδοξούν να «στηθούν» απέναντί του.

Ο μονόδρομος ΣΥΡΙΖΑ-Γαληνού

Είναι φανερό εξάλλου, ότι το ρόλο του φαβορί (που συνήθως κατέχει ο εν ενεργεία δήμαρχος που κατέρχεται εκ νέου σε εκλογές) ο Σπύρος Γαληνός τον έχει αφήσει για τον Στρατή Κύτελη και εκείνος σταθμίζει τις επόμενες κινήσεις του, μέσω ενός νέου πλαισίου στρατηγικής. Που τον φέρνει πια (ηθελημένα ή άθελά του) οριστικά μετατοπισμένο στην Κεντροαριστερά, όπου δεν είναι μυστικό πως ο ΣΥΡΙΖΑ (σε τοπικό αλλά και σε κεντρικό επίπεδο) θα τον ήθελε ξανά υποψήφιο. Είτε ως «επίσημο» υποψήφιό του, είτε ως «σκιώδη», κρατώντας για χάρη του (κυρίως) την «καβάτζα» του δευτέρου γύρου.

Κάπου εκεί όμως και γύρω από το πολιτικό μέλλον του Σπύρου Γαληνού (το οποίο θα πρέπει να προσθέσουμε πως έχει «μελετηθεί» εξονυχιστικά και μέσω δημοσκοπικών μετρήσεων), αρχίζει και πιθανά τελειώνει και η προεκλογική αρρυθμία του ΚΙΝΑΛ. Που θεωρεί ότι (κατ)έχει το πολιτικό προσωπικό που μπορεί να ηγεμονεύσει στην αυτοδιοίκηση, αλλά αδυνατεί αφενός να το πείσει να καθίσει… άφοβα κάτω από τη «σημαία» του, αφετέρου να το πείσει να λειτουργήσει στη λογική ενός «προοδευτικού μετώπου» με αυξημένες πιθανότητες εκλογής στη δημαρχία.

Η κίνηση Μαμάκου

Ο Μιχάλης Μαμάκος ωστόσο, ο παλαιός δήμαρχος Πλωμαρίου, φαίνεται να τόλμησε για λογαριασμό πολλών άλλων να διαβεί το Ρουβίκωνα, δηλώνοντας την υποψηφιότητά του, θέλοντας εμφανώς και να εμφανίσει νέα δεδομένα στην προεκλογική σκακιέρα. Ο έμπειρος αυτοδιοικητικός που απείχε συνειδητά την τελευταία οκταετία από τα κοινά, διείδε την διστακτικότητα πολλών -ενδεχομένως και πιο «ηχηρών» ομόσταυλων- υποψηφιοτήτων και πήρε την ευθύνη. Είναι γνωστό εξάλλου πως ο κ. Μαμάκος (και ως μέλος της νομαρχιακής του ΚΙΝΑΛ) είχε την άποψη πως ο υποψήφιος του χώρου, θα ήταν καλό να είχε «έδρα» τη Μυτιλήνη, αλλά είναι επίσης εμφανές πως δεν θα μπορούσε να μείνει για πολύ αμέτοχος μπροστά στην «Βαβέλ» που διαμορφώνονταν εντός του λεγόμενου «κύκλου ΠΑΣΟΚ». Κι έτσι ενθαρρύνθηκε από πολλούς και ανέλαβε δράση, η οποία πάντως σε πρώτη φάση φαίνεται ότι ηχεί ικανοποιητικά στα αυτιά των παλαιών αλλά και των εναπομεινάντων «συντρόφων» του. Αφού η υποψηφιότητά του, θεωρείται «ουδέτερη» για μία σειρά «παραγοντικών» συσχετισμών που ακυρώνουν για πάντα την προσπάθεια εξασφάλισης ενός πνεύματος στοιχειώδους σύμπνοιας (και) στο «αυτοδιοικητικό ΠΑΣΟΚ», ενώ είναι αναμφισβήτητα αξιόλογη. Και μένει να φανεί το αν είναι ικανή να «τραβήξει» στελέχη που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ από την παράταξη του Γαληνού και πολύ περισσότερο, το αν θα αντλήσει ουσιαστική βοήθεια στο ψηφοδέλτιό του, από τα αυτοδιοικητικά στελέχη του «επάνω ραφιού». Ήδη πάντως φαίνεται πως μαζί του είναι ο Γιάννης Βατός και ο Θεόδωρος Βουνατσής και η πορεία της υποψηφιότητάς του θα αρχίσει να κρίνεται οσονούπω στα πιο σοβαρά. Αφού εν τω μεταξύ, ήδη καταγράφεται μία «παραφωνία», από τη διαρροή στον τοπικό Τύπο της πρόθεσης να πολιτευτεί (ξεχωριστά) και ο Παναγιώτης Παρασκευαϊδης, επιβεβαιώνοντας δηλαδή τον κανόνα του κατακερματισμένου χώρου του... πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ μπροστά από την αυτοδιοικητική κάλπη. Ακόμα και σήμερα που ΠΑΣΟΚ… δεν υπάρχει.

Μιχάλης Μαμάκος: «Να γίνουμε ξανά η φωνή της κοινωνίας»

«Πήρα την απόφαση μετά από ώριμη σκέψη και βασισμένος στην ανάγκη μου να προσφέρω σε μία περίοδο που χαρακτηρίζεται από έντονη διστακτικότητα. Τα προβλήματα όμως της Λέσβου δεν μπορούν να περιμένουν κι αυτό πρέπει να το καταλάβουμε όλοι. Μετά από 8 χρόνια συνειδητής αποχής από τα κοινά, αλλά και με μία εμπειρία 16 ετών στην αυτοδιοίκηση, επιστρέφω σε μία πολύ κρίσιμη συγκυρία. Θα έχουμε την ευκαιρία να πούμε πολλά στη συνέχεια. Έχουμε δουλειά μπροστά μας, γιατί δεν έχουμε τρεις-τέσσερις μόνο κατηγορίες θεμάτων που πρέπει μία δημοτική αρχή να επιληφθεί. Το προσφυγικό-μεταναστευτικό, αλλά και η μη καταπολέμηση του δάκου για την ελαιοκαλλιέργεια είναι μόνο δύο χαρακτηριστικά προβλήματα, τα οποία παραμένουν σε υψηλή ένταση, δείγμα του ότι τα έχουμε αφήσει εντελώς. Η αυτοδιοίκηση πάντα όμως και ανεξαρτήτως αρμοδιοτήτων, ήταν η φωνή της κοινωνίας. Αυτό πρέπει να κάνουμε ξανά. Να συνδεθούμε πραγματικά με την κοινωνία και να μετατραπούμε σε μόνιμο αγκάθι και της κάθε κυβέρνησης, για να εξασφαλίσουμε λύσεις».