Στην παρέμβασή του στο πλαίσιο της συζήτησης ενώπιον της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας επί των αιτημάτων του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΚΕ, της Πλεύσης Ελευθερίας και της Νέας Αριστεράς για την περαιτέρω διερεύνηση από την Επιτροπή της αρχειοθέτησης της υπόθεσης των υποκλοπών από την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου, ο Βουλευτής Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής, Παναγιώτης Δουδωνής, επεσήμανε τα ακόλουθα:

«Η Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας έχει πάντα, ιδίως δε σήμερα, έναν πάρα πολύ σοβαρό θεσμικό ρόλο. Και η προσπάθεια του ομιλητή της Νέας Δημοκρατίας, κ. Πλεύρη, να υποβαθμίσει το ζήτημα ως τάχα ένα αντικείμενο που αφορά στο πρώτο έτος της Νομικής Σχολής πρέπει να του επιστραφεί. Πράγματι, αφορά σε έναν πρωτοετή της Νομικής Σχολής, αλλά από την αντίθετη κατεύθυνση. Διότι αφορά στον πυρήνα του κύρους της δικαστικής εξουσίας, το οποίο υφίσταται σήμερα ένα πολύ σοβαρό χτύπημα.

Θα ξεκινήσω από τα όσα έγραψε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ο Πρόεδρος της Κεντρικής Επιτροπής Κωδικοποίησης και τέως Αντιπρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, κ. Γεώργιος Σταυρόπουλος: “Δηλαδή τις παράνομες παρακολουθήσεις Υπουργών, εισαγγελέων, στρατηγών κλπ κατά την κ. Εισαγγελέα έκαναν κάποιοι ιδιώτες που παραπέμπονται για πλημμέλημα! Υποθέτω ότι εννοεί ότι είχαν από χόμπι ή διάθεση κουτσομπολιού την πρόθεση να παρακολουθούν τις ζωές κάποιων σημαντικών προσώπων! Οι κρατικοί παράγοντες είναι παντελώς αμέτοχοι! Απλή σύμπτωση η νομότυπη, παράλληλη επισύνδεση από την ΕΥΠ των ίδιων προσώπων! Κρίμα, εμείς οι παλαιότεροι μια άλλη δικαιοσύνη υπηρετήσαμε”.

Πρέπει, λοιπόν, να δούμε τα θέματα με τη σοβαρότητα που τους αρμόζει. Και λέω λοιπόν το εξής: Είναι σωστό αυτό που ακούστηκε ότι η πράξη αρχειοθέτησης δεν είναι μια αμετάκλητη δικαστική απόφαση. Είναι σωστό ότι μπορεί ανά πάσα στιγμή να ανασυρθεί ο φάκελος. Μου κάνει, όμως, μεγάλη εντύπωση η επιχειρηματολογία του κ. Πλεύρη ότι πρόκειται για μια εν εξελίξει προδικασία και δεν μπορούμε να μάθουμε τα στοιχεία του φακέλου. Το γεγονός, δηλαδή, της περαιτέρω πορείας για τους ιδιώτες μάς παρακωλύει να δούμε το τμήμα που αφορά στους δημοσίους λειτουργούς, για τους οποίους έχει κλείσει η υπόθεση μέχρι να ανασυρθεί (και φαντάζομαι ότι κάποια στιγμή θα συμβεί αυτό, γιατί πάντα προκύπτουν νέα στοιχεία και να μην είστε ποτέ βέβαιοι για τη μονοδιάστατη πορεία των πραγμάτων, υπάρχει Δικαιοσύνη).

Το κύρος της Δικαιοσύνης έχει πληγεί σοβαρά. Και δεν έχει πληγεί μόνο από την πράξη της αρχειοθέτησης. Θα σας θυμίσω όλη την πορεία της υπόθεσης, για να κατανοηθεί καλύτερα και το αίτημα κλήσης ενώπιον της Επιτροπής της κας Αδειλίνη: Την αρχική έρευνα τη διεξήγαγαν δύο εισαγγελείς, οι κατά τη διαδικασία καθ’ ύλην αρμόδιοι. Όταν, όμως, έφτασε, σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, σε μια ωριμότητα η έρευνά τους, ξαφνικά τους αφαιρέθηκε ο φάκελος και κατέληξε στον Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, κ. Ζήση. Ο κ. Ζήσης, λοιπόν, βγάζει ένα πόρισμα, το οποίο πρέπει να έχει υπόψη της η Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας, εκτός κι αν πούμε ότι είναι ανέλεγκτος, αυτό όχι σε επίπεδο ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης, αλλά σε επίπεδο συζητήσεως από τη Βουλή, η οποία διαθέτει σχετική αυτονομία, ζητημάτων που αφορούν στα θέματα που άπτεται το άρθρο 43^Α του Κανονισμού της Βουλής, ήτοι στην ΕΥΠ και τη δράση δημοσίων λειτουργών. Δεν θέλουμε να δικάσουμε επί του πορίσματος, θέλουμε, όμως, να λάβουμε γνώση για να έχουμε κι εμείς μια εικόνα ως νομοθετική εξουσία, ως αρμόδιο όργανο σύμφωνα με το άρθρο 43^Α του Κανονισμού της Βουλής».

Απευθυνόμενος στον βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας, κ. Πλεύρη, ο κ. Δουδωνής είπε: «Κύριε Πλεύρη, όταν τουλάχιστον το 1/3 των παρακολουθήσεων ΕΥΠ και predator συμπίπτουν, σας καλώ να διαβάσετε θεωρία πιθανοτήτων. Κατά τον κ. Μητσοτάκη, η παρακολούθηση του κ. Ανδρουλάκη ήταν λάθος και οφείλει να ζητήσει συγγνώμη και, αν τη γνώριζε, δεν θα την επέτρεπε ποτέ. Άρα, όσον αφορά στο δικό μας προσωπικό στοιχείο, δεν υπάρχει κανέναν ζήτημα. Το γεγονός ότι το μισό σας Υπουργικό Συμβούλιο ήταν παρακολουθούμενο δεν πλήττει ούτε το ΠΑΣΟΚ ούτε την αντιπολίτευση ούτε κανέναν άλλο. Πλήττει την Κυβέρνησή σας, και την ηθική και πολιτική της βάση. Διότι παρακολουθούμενοι Υπουργοί υπερασπίζουν τις παρακολουθήσεις τους, γεγονός που τιτρώσκει την ίδια την ελευθερία των επικοινωνιών τους και τα ανθρώπινά τους δικαιώματα. Και το ερώτημα είναι: ποιο είναι το κίνητρό τους;

Με κάθε σεβασμό στην ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, υπάρχουν ερωτήματα. Εκάστη εποχή και ο Παπαγγελόπουλός της. Ο κ. Παπαγγελόπουλος δεν ήταν πρόσωπο, ήταν θέση. Τα λέω γιατί κάποτε βρεθήκαμε πολλά κόμματα που υπερασπίζουν τους θεσμούς να αγωνιζόμαστε για τους θεσμούς στη Βουλή. Λυπούμαι, όμως, διότι ενώ ο δικός μας αγώνας ήταν αγώνας για Δικαιοσύνη, ο αγώνας της Νέας Δημοκρατίας ήταν αγώνας για απόλυτη εξουσία. Και ως γνωστόν, η απόλυτη εξουσία διαφθείρει απόλυτα. Έχετε ξεχάσει στην ανάλυσή σας, κ. Πλεύρη, αυτή περί των πρωτοετών, κάτι πολύ ουσιώδες. Ποια ήταν η υπερχειλής επιθυμία, η οποία οδήγησε την κα. Αδειλίνη να εκδώσει δελτίο τύπου, και τι συνιστά ένα δελτίο τύπου; Δελτίο τύπου σημαίνει μια προς την κοινή γνώμη διακοίνωση ενός πράγματος. Η διακοίνωση αυτή είναι άσχετη σε σχέση με την δικαιοδοτική της λειτουργία. Αφ’ ης στιγμής, λοιπόν, η κα. Αδειλίνη εκδίδει δελτίο τύπου, αποδέχεται να μπαίνει ο ρόλος της στον δημόσιο λόγο. Άν, λοιπόν, θέλει να διακοινώνει τις απόψεις της, και μάλιστα με έναν τρόπο ιδιαιτέρως πολιτικοποιημένο που συνιστά μια πολιτικοκοινωνική παρέμβαση και επικοινωνιακού χαρακτήρα της Εισαγγελίας, αφού, λοιπόν, θέλει να μπαίνει σε αυτήν την ατραπό, υποχρεούται να έρθει να πει έστω αυτά που λέει στο δελτίο τύπου, κατ’ ελάχιστον, στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας. Όταν εκδίδεις δελτία τύπου, οφείλεις, να έρχεσαι και στη Βουλή και να απαντάς και στα ερωτήματα των βουλευτών. Εδώ περιφρουρούμε την αυτονομία του Κοινοβουλίου και τη διάκριση των εξουσιών, διότι αυτή συνιστά και αυτοπεριορισμό των εξουσιών».

Κλείνοντας την ομιλία του, ο κ. Δουδωνής, απαντώντας σε μομφή επί προσωπικού, τόνισε: «Παραπάνω από τη μισή μου ζωή μέχρι τώρα έχω υπηρετήσει το συνταγματικό δίκαιο. Λειτουργώ με βάση τις αρχές, τις αξίες μου και την επιστημονική μου ακεραιότητα, όπως το έκανα και την προ-προηγούμενη κοινοβουλευτική περίοδο. Δεν δέχομαι μομφές, τουναντίον λυπάμαι γιατί κάποιοι παραγνωρίζουν και τη νομική τους ιδιότητα, ενώ κάποιοι άλλοι και την ιδιότητά τους ως παρακολουθούμενων Υπουργών, για να έρχονται να υπερασπίζουν αντισυνταγματικές πρακτικές».